Ακούραστη ως προς την ανανέωση της θεματικών της αναζητήσεων, η Αμάντα Μιχαλοπούλου εγκαθίσταται με τη νουβέλα Η μεταμόρφωσή της (εκδ. Καστανιώτη) στην καρδιά της εποχής μας προκειμένου να καταπιαστεί με ένα πολυσυζητημένο ζήτημα: με το πώς οι ταυτότητες των φύλων δεν αποτελούν προαιώνια, φυσική κληρονομιά, αλλά προϊόν κοινωνικής κατασκευής. Κατασκευή που αποδεικνύεται ακόμα πιο περίτεχνη, αν υπολογίσουμε πως έχει περάσει στο κύτταρο της καθημερινής ζωής όχι τόσο μέσω της ιδεολογίας και των πολιτισμικών πεποιθήσεων όσο μέσα από τον τρόπο εκφοράς των έμφυλων ρόλων στο πεδίο είτε των χειρονομιών είτε της ευρύτερης συμπεριφοράς και σκηνοθεσίας του σώματος.
Δεν είναι δύσκολο να αναγνωρίσουμε εδώ πυρήνες (ομολογημένους, άλλωστε) της κοινωνικής θεωρίας καθώς και της πολιτικής και της ηθικής φιλοσοφίας της Τζούντιθ Μπάτλερ, σε έναν βαθμό και του Μισέλ Φουκό, που έρχονται να συναντήσουν στη νουβέλα τον ανδρόγυνο κόσμο του Orlando (1928) της Βιρτζίνια Γουλφ και την τερατογένεση της Μεταμόρφωσης (1916) του Φραντς Κάφκα.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
