«Δεν είμαι ερευνητής, αλλά διοικητής» είναι τα πρώτα λόγια του Νίκου Κούκη, του νέου προέδρου του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού (ΕΙΠ). Μια διευκρίνιση που πιθανόν έχει την ανάγκη να κάνει. Ο διορισμός του εγκρίθηκε κατά πλειοψηφία στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής, με την ηχηρή διαφωνία του πρώην υπουργού Παιδείας Νίκου Φίλη, ο οποίος έκανε λόγο για απόκλιση από μια παράδοση που θέλει επικεφαλής του ΕΙΠ καταξιωμένους πανεπιστημιακούς, από τον πρώτο πρόεδρο, τον νομικό Ιωάννη Γεωργάκη, ως τους τελευταίους προέδρους, τον γλωσσολόγο Γεώργιο Μπαμπινιώτη, τον διεθνολόγο Χριστόδουλο Γιαλλουρίδη και τον κοινωνιολόγο Κωνσταντίνο Τσουκαλά. Παρά τους εγνωσμένου κύρους προέδρους του ωστόσο, το ΕΙΠ από την ίδρυσή του το 1992 δυσκολεύεται να φέρει σημαντικά αποτελέσματα στην «προβολή του ελληνικού πολιτισμού και της ελληνικής γλώσσας σε ολόκληρο τον κόσμο» και έχει απασχολήσει συχνά τη δημοσιότητα για σπατάλες στα παραρτήματα του εξωτερικού, χρέη και ελλείμματα. Το 2014 μεταφέρθηκαν στο ΕΙΠ ορισμένες αρμοδιότητες του πρώην Εθνικού Κέντρου Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ), και παρά την αρχική απροθυμία των δύο τελευταίων ΔΣ να αναλάβουν τις ευθύνες αυτές, φαίνεται πως τα τελευταία τρία χρόνια το βιβλίο έδωσε στο ίδρυμα έναν χειροπιαστό σκοπό και από το υπουργείο Πολιτισμού (ΥΠΠΟ) θα δρομολογηθεί επανεκκίνηση του προγράμματος χρηματοδότησης μεταφράσεων ελληνικών βιβλίων με τη μεσολάβηση του ΕΙΠ. Αλλάζει φυσιογνωμία και αποστολή το ίδρυμα και μήπως στο πρόσωπο του 56χρονου ιστορικού Νίκου Κούκη, λυκειάρχη στην ιδιωτική μέση εκπαίδευση, σκοπός του ΥΠΠΟ ήταν να συνδυάσει τον τιμητικό τίτλο του προέδρου με τις αρμοδιότητες του διευθυντή, που πάντοτε είχε ανάγκη το ΕΙΠ για να λειτουργήσει αλλά ποτέ δεν απέκτησε; Με αυτά τα ερωτήματα, συναντήσαμε τον νέο πρόεδρο στην έδρα του ΕΙΠ, στη βίλα Μποδοσάκη στο Ψυχικό. Στο οίκημα όπου βρίσκεται το γραφείο του, από το ανοιχτό παράθυρο μπροστά στο μοναστηριακό τραπέζι του Μικρασιάτη Πρόδρομου Μποδοσάκη, ο επισκέπτης έχει θέα στον κήπο με τις αρχαιοπρεπείς στοές με τις τσιμεντένιες ιωνικές κολόνες και το βοτσαλωτό δάπεδο. Αντίκρυ τους, η μεγαλοπρεπής μεσοπολεμική οικία Μποδοσάκη με τα βυζαντινά χαρακτηριστικά στεγάζει τα γραφεία του ΕΙΠ και στην άκρη του κήπου το κέλυφος ενός κτιρίου που ουδέποτε ολοκληρώθηκε, μέσα στο οποίο αποθηκεύονται τα αρχεία και η υλική περιουσία του ΕΚΕΒΙ. Οψεις της ελληνικότητας που το ΕΙΠ καλείται να προβάλλει στον κόσμο και προκλήσεις για τον νέο πρόεδρο. Μέλος στο ΔΣ της θητείας Γαλλουρίδη, γνωρίζει ήδη τα κατατόπια και την ανθρωπογεωγραφία του ΕΙΠ και δηλώνει με νόημα: «Δεν είμαι ακαδημαϊκός, δεν είμαι κουρασμένος και είμαι σε μια ηλικία που ένα επαρχιωτόπαιδο από τις Κονίστρες Ευβοίας θέλει να αποδείξει ότι είναι σπουδαίος».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
