Προλογίζοντας το βιβλίο της, καρπό πολύχρονης δημοσιογραφικής διαδρομής (κυρίως στην καλή εποχή της Ελευθεροτυπίας), η Σταυρούλα Παπασπύρου θεωρεί πως υπήρξε τυχερή: πέρασε, λέει, τα δημιουργικότερα χρόνια της κάνοντας μια δουλειά που την αγαπούσε, συναντώντας ανθρώπους σημαντικούς και, κυρίως, ζώντας σε εποχή που ο Τύπος είχε κύρος και οι δημοσιογράφοι λογίζονταν λειτουργοί. O τίτλος δηλώνει ότι η high fidelity ενός μαγνητοφώνου δεν αρκεί για την καλύτερη απόδοση του πνεύματος μιας συνέντευξης. Οι συζητήσεις της με τους συγγραφείς μεταγράφουν προσεκτικά στενογραφημένες σημειώσεις, που ελέγχονται και συμπληρώνονται με πληροφοριακό υλικό – «σκηνοθετούνται», λέει, όπως η εποπτική, εγρήγορη ματιά του σκηνοθέτη προσέχει την παραμικρή λεπτομέρεια ή το απειροελάχιστο φάλτσο.
Εδώ, λοιπόν, συγκεντρώνονται εξήντα πέντε «κομμάτια», συνεντεύξεις ή βιβλιοπαρουσιάσεις. Το παλαιότερο κείμενο είναι του 1989 και τα πιο πρόσφατα του 2017. Αντιπροσωπεύονται «αι γενεαί πάσαι» της σύγχρονης λογοτεχνίας μας, κυρίως της πεζογραφίας – η ποίηση εκπροσωπείται από δύο, αλλά λέοντες τεχνίτες, τον Μιχάλη Γκανά και τον Τίτο Πατρίκιο. Από τους παλαιότερους, Βαλτινό, Βασιλικό, Καμπανέλλη, Κουμανταρέα, Ζέη, Πατρίκιο, έως τους νεότερους, Μαγκλίνη, Οικονόμου, Τσίρμπα, με πολλούς ενδιάμεσους και ενδιάμεσες, ο αναγνώστης παρακολουθεί μια εντυπωσιακή σκυταλοδρομία που δηλώνει ότι, παρά τα θρυλούμενα περί αποπτώχευσης του λόγου, η λογοτεχνία μας καλά κρατεί και μάλλον υγιαίνει.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
