Θέλει τόλμη να ανοίξει ένας ποιητής τού σήμερα θέματα σχετιζόμενα με την ταυτότητα του Νεοέλληνα. Με Τα Δερβενάκια των Rolling Stones (εκδ. Αρμός) ο Μανόλης Πρατικάκης το τολμά, με αφορμή τα διακόσια χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση. Δημιουργεί έναν δικό του κόσμο: ο χρόνος του είναι το σήμερα και η γλώσσα του είναι φτιαγμένη ειδικά για αυτή την περίσταση. Μεταφέρει στο τώρα φωνές αγωνιστών του ’21. Παίρνει θέση – μέσω ενός γόνιμου ετεροχρονισμού – στο γλωσσικό ζήτημα. Η γλώσσα του λαού, η δημοτική, είναι η γλώσσα των επαναστατών όπου γης, η απάντηση στον κατά καιρούς σοφολογιοτατισμό. Η επανάσταση για τον Πρατικάκη συμπαρασύρει την ίδια τη φύση: «Βάνετε ορέ κάπου τον χρυσό σκληρό δίσκο κι ακούτε τις πέτρες να τραγουδάνε». Η προσέγγιση στην ελευθερία ως γλωσσική κατάσταση ακολουθεί το πνεύμα του Σολωμού, ως μέρος μιας οικουμενικής αντίληψης «και τα τραγούδια άρχισαν να ακούγονται και εκεί, όπως σε ετούτα τα Δερβενάκια, κάτω εκεί στην Μπολίμπια, το Μεξικό, την Κολόμπια, την Αϊτή».
Ο ποιητής διερευνά τη συμπερίληψη της Ελλάδας στην ενότητα των κρατών της Δύσης και τις αξίες που συνιστούν τον πυρήνα τους. Η σύγχρονη Δύση στη συγκεκριμένη σύνθεση εκφράζεται μέσα από το διάσημο ροκ συγκρότημα των Rolling Stones και οι αξίες της μέσα από τις κοινές με τους Ελληνες αφορμές για επαναστατικότητα. Η αγάπη των Ελλήνων του ’21 για ελευθερία συναντά την αμφισβήτηση της δεκαετίας του 1960.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
