Με αφορμή τα 100 χρόνια από την ίδρυση του Πανορμίτειου Γυμνασίου Σύμης, ο Αντώνης Αντωνίου, φιλόλογος, σε project του σχολείου με τίτλο «Προφορική ιστορία του Πανορμιτείου», αναζήτησε παλιούς μαθητές του σχολείου και κατέγραψε σε βίντεο τις αναμνήσεις τους. Εχει δημιουργηθεί λοιπόν ένα ψηφιακό αρχείο με όλες αυτές τις ιστορίες από μαθητές κυρίως του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα. Η ιστορία του σχολείου συνεχίζεται με μικρές προσωπικές διηγήσεις όπως τις εξιστόρησαν παλιοί μαθητές και μαθήτριές του. Διαβάστε την παρακάτω: «Βρέθηκα λοιπόν σε ένα σχολείο θηλέων στην Αθήνα, αφήνοντας το αγαπημένο μου σχολείο όπου κάθε μέρα ήτανε μία γιορτή. Και εγώ να μιλάω συμιακά, και τα παιδιά με πείραζαν. Ομως ο γυμνασιάρχης μας ο Σκαρδάσης, που είχε κάμει και στη Σύμη, μου είπε δεν πρέπει να με νοιάζει και ότι θα τους πάρω τον αέρα πολύ σύντομα. Και πράγματι. Ετσι έγινε μόλις πήραμε τους βαθμούς εξαμήνου. Αλλά μου είπε επίσης και συγκινούμαι, να μην ντρέπομαι να μιλάω συμιακά. Κανείς δεν μου το είχε πει αυτό πριν, μας μάθαιναν να υποκρινόμαστε και να μιλάμε μία περίεργη γλώσσα που ούτε συμιακά ήταν ούτε αθηναϊκά, και να κρύβουμε το γλωσσικό μας ιδίωμα που είναι ωραίο, έχει μέσα ομηρικές λέξεις, έχει δωρικές λέξεις, η σύνταξη είναι δωρική. Χαθήκανε τοπικά ιδιώματα σε όλη την Ελλάδα επειδή κανένας δεν μας ενθάρρυνε. Εγώ δεν έχασα ποτέ την προφορά μου – ειδικά όταν μιλάω με συμπατριώτες».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
