Ποια είναι η προσωπική μαρτυρία του προέδρου της αρμενικής κοινότητας της Κομοτηνής, Στεπάν Ματεοσιάν; Ο ίδιος μας διηγείται τα παρακάτω:
«Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Κομοτηνή, όπως και οι γονείς μου. Από παιδί στη γειτονιά είχα φίλους τον Κώστα, τον Μίμη, τον Ηρακλή όπως και τον Γκάρο, τον Κεβόρκ, τον Μπεντρός αλλά και τον Τουργκάι. Παίζοντας μαλώσαμε για χίλιους δυο λόγους (πέναλτι, οφσάιντ και άλλα), ποτέ όμως για την καταγωγή μας. Υπήρχαν τέτοια φαινόμενα αλλά ήταν ελάχιστα και κατά κανόνα από άτομα με περιορισμένη παιδεία και κοινωνική υπόσταση.
Τα βιώματα αυτά αποδείχθηκαν πολύτιμα για εμένα όταν βρέθηκα εκτός Ελλάδας για κάποια χρόνια. Η εύκολη προσαρμογή στο ξένο περιβάλλον υπήρξε καταλυτική για την εξέλιξη των πραγμάτων. Η πολυπολιτισμικότητα καλλιεργεί τον χαρακτήρα και δίνει τη δυνατότητα στον πολίτη από μικρή ηλικία να αντιληφθεί ότι μπορεί να έχει διαφορετική καταγωγή με τον γείτονά του, διαφορετική θρησκεία, να μην είναι ίδιος δηλαδή, αλλά παρ’ όλα αυτά να είναι Ισος, να έχει την ίδια πατρίδα, να υπηρετεί τα ίδια ιδανικά και τις ίδιες αξίες. Εν κατακλείδι, μπορεί να πει κανείς ότι ο Κομοτηναίος είναι κοσμοπολίτης, με την έννοια του όρου, πριν καν ταξιδέψει.
Με την ευκαιρία θα ήθελα να τονίσω ότι η παρουσία των Αρμενίων στην πόλη ανάγεται στη βυζαντινή περίοδο. Η ανδρεία και η μαχητικότητά τους ήταν οι αιτίες που τους είχε ανατεθεί η φύλαξη των συνόρων της αυτοκρατορίας. Υπήρξε πάντοτε μια ακμάζουσα κοινότητα με μεγάλη συμβολή στην ανάπτυξη της πόλης σε οικονομικό, κοινωνικό αλλά και πολιτικό επίπεδο. Με πολύ σημαντικό ρόλο ακόμη και στην ένταξη της Θράκης στον εθνικό κορμό κατά τις διπλωματικές εξελίξεις στις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Πυρήνας της κοινότητας είναι η εκκλησία, που έχει θεμελιωθεί το 1834».
