Δύο μέρες μετά την προδιαγεγραμμένη πτώση της κυβέρνησης του Φρανσουά Μπαϊρού στη Γαλλία, την Τετάρτη 10 Σεπτεμβρίου και ενώ η Γαλλία θα αναζητεί πρωθυπουργό, θα «μιλήσει ο δρόμος»: το κίνημα διαμαρτυρίας «Bloquons tout» («Να μπλοκάρουμε τα πάντα»), που ζητεί αναστολή της λειτουργίας του κράτους, θα εκφράσει με κινητοποιήσεις τη λαϊκή οργή εναντίον της κυβέρνησης, η οποία στο μεταξύ θα έχει καταψηφιστεί.
Το κίνημα στηρίζουν μεγάλα αριστερά συνδικάτα όπως το CGT και το Solidaires, και ορισμένα κόμματα της Αριστεράς, όπως η ακροαριστερή Ανυπότακτη Γαλλία του Ζαν Λυκ Μελανσόν, οι Οικολόγοι και το Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα. Σύμφωνα με τις γαλλικές υπηρεσίες πληροφοριών, στις κινητοποιήσεις αναμένεται να λάβουν μέρος τουλάχιστον 100.000 πολίτες, οι οποίοι εργάζονται κυρίως στους τομείς των μεταφορών, της ενέργειας, των υποδομών και της εφοδιαστικής αλυσίδας.
Πώς ξεκίνησε και πώς εξελίχθηκε
Το κίνημα «Bloquons tout» απέκτησε μορφή τον περασμένο Απρίλιο, αρχικά μέσω μιας ομάδας στην πλατφόρμα Telegram την οποία δημιούργησε η συλλογικότητα «Les Essentiels» («Οι Ουσιώδεις») που εναντιωνόταν στα μέτρα υγειονομικής προστασίας για τον κορωνοϊό, γνωστή για τις συνωμοσιολογικές της τάσεις. Σύμφωνα με τον Monde, ιδρυτής της συλλογικότητας ήταν ο Ζυλιέν Μαρισιό, ο οποίος σε αναρτήσεις του έπλεκε το εγκώμιο του Ιλον Μασκ και αναφερόταν στην ακροδεξιά Εθνική Συσπείρωση της Λεπέν.
Στη συνέχεια, το σύνθημα «Bloquons tout» διαδόθηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όπου απέκτησε γρήγορα μεγάλη προβολή. Μετά από την ανακοίνωση των δημοσιονομικών μέτρων του πρωθυπουργού Μπαϊρού, το κίνημα άρχισε να οργανώνεται και από τον Ιούλιο, προσείλκυσε και την προσοχή των μέσων ενημέρωσης. Στις 22 Ιουλίου, σε δημοσκόπηση τoυ RTL, το 63% των Γάλλων δήλωσαν ότι το υποστηρίζουν.
Στις 5 Σεπτεμβρίου, δημοσκόπηση του περιοδικού Le Point κατέγραψε ότι το 13% των ερωτηθέντων σκόπευε να συμμετάσχει ενεργά στις κινητοποιήσεις της 10ης Σεπτεμβρίου, ενώ το 41% δήλωνε ότι τις στηρίζει από απόσταση. Με άλλα λόγια, περισσότεροι από τους μισούς Γάλλους εκδηλώνουν συμπάθεια για το κίνημα, το οποίο ορισμένοι συγκρίνουν με εκείνο των Κίτρινων Γιλέκων.
Θα οξυνθεί η πολιτική αστάθεια;
Ουδείς μπορεί να προβλέψει πόσοι Γάλλοι θα κατεβούν στους δρόμους στις 10 Σεπτεμβρίου. Αν κινητοποιηθούν αρκετές δεκάδες χιλιάδες, τότε μπορεί να διαταραχθεί η οικονομία (μεταφορές, εμπόριο, ενέργεια) και να επιταθεί η πολιτική αστάθεια. Ωστόσο χωρίς οργάνωση και σαφή στρατηγική, το κίνημα κινδυνεύει να ξεφουσκώσει. Τα ιστορικά προηγούμενα δείχνουν ότι ένα αυθόρμητο κίνημα χωρίς δομή καταλήγει συχνά να εξαερώνεται, όπως συνέβη και με τα Κίτρινα Γιλέκα.
Στην πρώτη τους κινητοποίηση, τα Κίτρινα Γιλέκα είχαν κατεβάσει στους δρόμους 280.000 πολίτες. Το κίνημα εκείνο είχε πιο σαφή στόχευση σε σχέση με το Bloquons Tout. Είχε δημιουργηθεί ως αντίδραση στην αύξηση της τιμής των καυσίμων, τον Νοέμβριο του 2018, κατά την πρώτη θητεία του προέδρου Εμανουέλ Μακρόν, ήταν πιο αυθόρμητο, δεν είχε τη στήριξη κομμάτων ή συνδικάτων και καλούσε σε κινητοποιήσεις κάθε Σάββατο, σε όλη τη Γαλλία, μέχρι τον Μάρτιο του 2019. Παρά ταύτα, από τον Απρίλιο του 2019, άρχισε σταδιακά να φθίνει. Επανεμφανίστηκε στο πλαίσιο των κοινωνικών διαμαρτυριών με αφορμή τη μεταρρύθμιση του συνταξιοδιοτικού συστήματος στη Γαλλία, την άνοιξη του 2023, όμως η δράση του δεν είχε συνέχεια.
Για το Bloquons tout, οι περικοπές στον προϋπολογισμό που πρότεινε ο Μπαϊρού και κυρίως η κατάργηση δύο αργιών είναι μόνον η αφορμή για διαμαρτυρία. Ο στόχος του είναι γενικότερος, είναι ο καπιταλισμός, το γαλλικό κράτος, ο φιλελευθερισμός. Η διαφορά μεταξύ των δυο κινημάτων είναι κυρίως η στήριξη στο Bloquons tout των συνδικάτων και της Ανυπότακτης Γαλλίας του Μελανσόν ο οποίος πάντα με το βλέμμα στις προεδρικές εκλογές του 2027, ελπίζει να κεφαλαιοποιήσει τη λαϊκή οργή και «να ρίξει» τον Μακρόν.
Πολλοί αναλυτές επικρίνουν τη λαϊκιστική και αντιφατική φύση του κινήματος, τα αμφίσημα αιτήματά του: είναι κατά των μεταναστών αλλά υπέρ της αύξησης του κατώτατου μισθού. Ο λόγος των πρωτεργατών του είναι, όπως υποστηρίζουν, απλουστευτικός, αντιδραστικός και κυρίως, συναισθηματικός. Εκφράζει μια στιγμιαία κοινωνική οργή και όχι συγκροτημένους και προοδευτικούς στόχους.
