Κάποιοι είχαν διατυπώσει πικρόχολα σχόλια, όταν οι ΗΠΑ δεν επέλεξαν έναν διπλωμάτη καριέρας, όπως ήταν η πάγια πρακτική τους, ως διάδοχο του Πάιατ στην αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα, αλλά έναν πετυχημένο Ελληνοαμερικανό επιχειρηματία τον Τζορτζ Τσούνη. Και αυτό γιατί όντως κάποιες φορές οι Αμερικανοί Πρόεδροι χρησιμοποιούν τη δυνατότητα που έχουν να διορίσουν όποιον θέλουν σε θέση πρέσβη (αφού φυσικά περάσει τη δοκιμασία της ακρόασης στη Γερουσία), ενίοτε και ως τρόπο για να ανταποδώσουν σημαντικές προεκλογικές ενισχύσεις.

Μόνο που όλα δείχνουν ότι ο Τζορτζ Τσούνης μάλλον θα αποδειχτεί από τις καλύτερες περιπτώσεις Αμερικανών πρέσβεων στην Αθήνα, ακριβώς γιατί δεν είναι «διπλωμάτης καριέρας», αλλά κάποιος που συναισθάνεται και τις ανάγκες και τα συμφέροντα της χώρας μας. Ιδίως, όταν διατηρεί και μια πρόσβαση στον ίδιο τον Λευκό Οίκο.

Αυτό ακριβώς υπογράμμισε και τέως πρόεδρος της αμερικανικής Βουλής των Αντιπροσώπων Νάνσι Πελόζι, μιλώντας στο δείπνο που παρατέθηκε, στο πλαίσιο του Delphi Forum στην Ουάσιγκτον, προς τιμή του Ελληνοαμερικανού επιχειρηματία και ευεργέτη της ομογένειας στις ΗΠΑ Άγγελου Τσακόπουλου, που βραβεύτηκε με το βραβείο «ηγέτης».

«Τον πρέσβη Τσούνη ο Πρόεδρος των ΗΠΑ τον ακούει. Ελπίζω να το γνωρίζετε. Ξέρω ότι τον αγαπούν στην Ελλάδα, αλλά τον αγαπούν και στον Λευκό Οίκο» ήταν η χαρακτηριστική αποστροφή της Πελόζι, στην ομιλία της, σε μια εκδήλωση όπου για τον Τσακόπουλο μίλησαν ο Άντονι Κένεντι, πρώην μέλος του Ανώτατου Δικαστηρίου και ο ίδιος ο πρέσβης Τσούνης.

Ούτως ή άλλως, το ίδιο το γεγονός ότι η Πελόζι αναφέρθηκε στον πρέσβη Τσούνη κατά τη διάρκεια της βράβευσης του Τσακόπουλου, δείχνει ότι η ομογένεια στις ΗΠΑ εξακολουθεί να έχει μια σημαντική πολιτική βαρύτητα στις ΗΠΑ και να μπορεί να είναι σημαντικό εργαλείο για την άσκηση εξωτερικής πολιτικής και για την προώθηση των ελληνικών συμφερόντων.

Το γεγονός ότι ακριβώς μια τέτοια ηγετική προσωπικότητα της ομογένειας σήμερα ηγείται της διπλωματικής αντιπροσωπείας των ΗΠΑ στην Ελλάδα, είναι μια ευκαιρία που δεν πρέπει να μείνει αναξιοποίητη.


Προφανώς και ο Αμερικανός πρέσβης στην Ελλάδα, πρώτα και κύρια εκπροσωπεί τα συμφέροντα της χώρας του εδώ. Όμως, η καταγωγή του, η στενή του σχέση με τους θεσμούς της ομογένειας και η ειλικρινής αγάπη του για τη χώρα καταγωγής του σημαίνουν καλύτερη κατανόηση και μεγαλύτερη ευαισθησία για τις θέσεις της χώρας μας.

Αυτό, σίγουρα, δεν αναιρεί το γεγονός ότι η προώθηση των ελληνικών θέσεων είναι κυρίως υπόθεση της δικής μας προσπάθειας, αξιοπιστίας και ικανότητας χάραξης στρατηγικής. Όμως, διαμορφώνει μια αναγκαία ευνοϊκή συνθήκη.

Γιατί πάντα είναι καλό να υπάρχει κάποιος που «ο Πρόεδρος των ΗΠΑ τον ακούει». Αρκεί φυσικά και εμείς να έχουμε να πούμε κάτι αυτό και να πατάει πάνω σε ένα σχεδιασμό.