Μετά την προχθεσινή καταιγίδα στη Βουλή λοιπόν, η αύρα του αρώματος της επόμενης, άφησε μυρωδιά κλανιάς σε φρεσκοβαμμένο με λαδομπογιά θάλαμο του Λαϊκού, κι όχι τις αέρινες νότες ίριδας και κανέλας που έπεισαν τον εγγονό του Guerlain να ξανακυκλοφορήσει το παλιό αυτό άρωμα όταν έκανε στον κήπο του Λουξεμβούργου τις βόλτες του με την Jane Birkin
Και το αποτύπωμά της στο μετεωρολογικό δελτίο του Τύπου εχτές μου θύμισε το σατανικό ποίημα του Νabokov που αντιγράφω :
«Πείτε ‘νύχτα’. Πείτε
‘βότσαλα»: Βότσαλα στη Νύχτα.
Δείτε απ’ τις χαραμάδες,
κοτοπουλάκια σε καφάσια απάνω στον μοναχικό
σταθμό!
Αυτό είναι τώρα η αλφαβήτα της αβύσσου.
Η Desperanto που πρέπει να μάθουμε για να γράφουμε» *
*,Vladimir Nabokov, » Lunar Lines»,από τα Selected Poems,σε μετάφραση, Ε.Βάγια
