«Μένουμε Ευρώπη;»

Αιχμές από τον Γιώργο Βέλτσο.

Μπα; Για ένα σημείο στίξης, ένα ερωτηματικό, εκνευρίστηκε εχθές η Διαμαντοπούλου; Εννοώ τον αμφίσημο τίτλο που έδωσε ο Βενιζέλος στην Εισήγησή του για την Πέμπτη στο Γκαίτε.
Μία τελεία ή ένα ερωτηματικό είναι το ζήτημα;
Αλλά, για  την Άννα Διαμαντοπούλου, το καταλαβαίνω. “Τελειωμένη» είναι. Τον Μητσοτάκη περιμένει να (υπο)γράψει κάτω από την τελεία της την μεταγραφή.
Ο Βενιζέλος όμως, με το ερωτηματικό του; Γιατί δεν επέλεξε μια πλάγια ερωτηματική πρόταση μερικής άγνοιας όπου το ερωτηματικό αντικαθιστά ένα ρήμα και η τελεία επέχει θέση ερωτηματικού;
Ένα παράδειγμα από τον Αχιλλέα Τζάρτζανο. Αντί του: «Μένουμε Ευρώπη;” (ερωτηματική πρόταση), θα μπορούσε να είναι: «Δεν ξέρω αν μένουμε Ευρώπη.»  (πλάγια ερωτηματική πρόταση)
Αλλά επειδή  στην περίπτωση  Βενιζέλου, η μερική άγνοια των προτάσεων αποκλείεται, υποθέτω ότι η επίδικη πρότασή του είναι εν προκειμένω, «σχήμα λόγου”.
Τρόπος κι αυτός του πολιτεύεσθαι. Ίσως ο μόνος. Και αυτό φαίνεται  να το έχει καταλάβει ο «φιλόλογος» πρώην πολιτικός και συνταγματολόγος κατά τα άλλα.
Πώς το έλεγε ο Γκριμπογέντοφ; «Συμφορά απ’ το πολύ μυαλό”.
Ποιος όμως θα είχε αντίρρηση οτι αυτή η «συμφορά» παρέχει  την απόδειξη μιας υπερβατικής διάστασης στη δομή της πολιτικής;
Ο ένας, αποσύρθηκε στο Colombey-les-Deux-Églises. Ο άλλος έφυγε για το Παρίσι. Ο Βενιζέλος έμεινε σπίτι του, στη Θεσσαλονίκη.

(Ο εθνάρχης, το ‘16, είχε κάνει κυβέρνηση).

ΥΓ.

Αναρωτιέμαι αν υπάρχει άλλος τρόπος να μιλήσει κανείς για ένα σημείο στίξεως, από την ειρωνεία.

Ακολούθησε το Βήμα στο Google news και μάθε όλες τις τελευταίες ειδήσεις.