Όταν στα πρώτα μνημονιακά χρόνια, εκεί στη διετία 2010-2012 πολλοί ήταν αυτοί που προειδοποιούσαν για την ενίσχυση των ακροδεξιών της Χρυσής Αυγής, το πολιτικό σύστημα κοιμόταν τον ύπνο του δικαίου.

Όταν τα ψευτοπαλίκαρα του «φυρερίσκου» Νίκου Μιχαλολιάκου έκαναν… δουλίτσα στα σχολεία, σε χώρους εργασίας, στις λαϊκές αγορές, τα κόμματα είχαν κοιμηθεί και η κοινωνία παρακολουθούσε μουδιασμένη ή «παγωμένη» από τα μνημονιακά μέτρα.

Όταν ο Ηλίας Κασιδιάρης εμφανιζόταν ως «γκόμενος», γαμπρός για κάθε καλό κορίτσι, όλοι το έβλεπαν ως gossip κουβεντούλα για να περνάμε καλά.

Όταν ο Γιάννης Λαγός εμφανιζόταν ως… σωτήρας των γιαγιάδων και των… απελπισμένων του Αγίου Παντελεήμονα και οι Χρυσαυγίτες βοηθούσαν ηλικιωμένους να πάρουν λεφτά από τα ΑΤΜ, όλοι τους έβλεπαν ως γραφικούς που δεν έχουν καμιά δύναμη.

Κι όταν το 2012 στις διπλές εκλογές το κόμμα του ακροδεξιού Μιχαλολιάκου πήρε ποσοστό πάνω από 6% και γέμισε η Βουλή με τα απολειφάδια του νεοναζισμού, επειδή «πουλούσε» πατριωτισμό, τα κόμματα του συνταγματικού τόξου άρχισαν να θορυβούνται.

Όταν μετά την είσοδο στη Βουλή των νεοναζί και μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2013 καταγράφηκαν περισσότερα από 160 περιστατικά βίας με θύματα κυρίως μετανάστες, πολλοί «αγανακτισμένοι στις γειτονιές» είπαν «μπράβο στη Χρυσή Αυγή».

Οι τσαμπουκάδες, οι ξυλοδαρμοί, η κατήχηση στα σχολεία συνεχίστηκαν με αμείωτη ένταση. Τα «ξυρισμένα κεφάλια» με τα τατουάζ – σβάστικες και οι συγκεντρώσεις όπου υμνούταν ο Χίτλερ είχαν γίνει περίπου κανονικότητα σε μια κοινωνία που συνέχιζε να κοιμάται τον ύπνο του δικαίου.

Κι όταν στις 18 Σεπτεμβρίου 2013 τα ακροδεξιά παλικάρια της Χρυσής Αυγής σκότωσαν τον Παύλο Φύσσα, κατ’ εντολήν της ηγεσίας, τότε η κοινωνία άρχισε να ξυπνά και το πολιτικό σύστημα να αντιδρά.

Μέχρι τότε, όμως, η Χρυσή Αυγή δυνάμωνε στο λαό και στη Βουλή και κανείς δεν αντιδρούσε. Ηταν άλλωστε κατ’ άλλους, δημοκρατικό δικαίωμα του κόσμου να ψηφίζει όποιον θέλει, ακόμη και τους απολογητές του ναζισμού.

Επρεπε να δολοφονηθεί ένα παλικάρι στη Νίκαια, αλλά και ο «ξένος» Λουγκμάν. Επρεπε να χτυπηθούν αλύπητα οι Αιγύπτιοι ψαράδες και τα μέλη του ΠΑΜΕ για να καταλάβουμε τι ακριβώς έχει συμβεί.

Κι έπρεπε το πολιτικό σύστημα και η Δικαιοσύνη να ξυπνήσουν μετά από ένα φονικό, για να κλείσουν στη φυλακή τους Χρυσαυγίτες.

Η Χρυσή Αυγή το καλοκαίρι του 2019 έμεινε εκτός Βουλής και διαλύθηκε. Ο Χρυσαυγιτισμός, όμως, στην κοινωνία δεν εξαλείφθηκε.

Το είδαμε πρόσφατα στη Θεσσαλονίκη όπου ακροδεξιοί επιτέθηκαν σε μαθητές στη Σταυρούπολη.

Το είδαμε και όταν οπαδοί του ΠΑΟΚ επιτέθηκαν και ξυλοκόπησαν ακροδεξιούς οπαδούς της ίδιας ομάδας.

Το 2020, χρονιά πανδημίας καταγράφηκαν 107 περιστατικά βίας που σχετίζεται με ακροδεξιούς. Βία σε βάρος μεταναστών, προσφύγων, μελών της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας.

Κι όλα αυτά ενώ υποτίθεται ότι η Χρυσή Αυγή είναι απενεργοποιημένη. Όμως, το πρωτοπαλίκαρο του Μιχαλολιάκου, ο Ηλίας Κασιδιάρης, έφτιαξε κόμμα, τους Ελληνες για την Πατρίδα (ή Ελληνες γτπ όπως σκωπτικά λέγονται).

Ο καταδικασμένος πρωτόδικα σε 13 χρόνια φυλάκιση, μέσα από το κελί του οργανώνει το κόμμα και διεκδικεί ακόμη και είσοδο στη Βουλή. Στη δημοσκόπηση της Metron Analysis για το Mega, στην πρόθεση ψήφου το κόμμα του Κασιδιάρη, λαμβάνει ποσοστό 2,2% και στην εκτίμηση ψήφου φτάνει στο 2,9%.

Εκμεταλλευόμενο τον πόλεμο στη Ρωσία και την πανδημία, ένα μέρος της ελληνικής κοινωνίας που έχει τα ίδια χαρακτηριστικά, ενισχύει την ακροδεξιά.

Ψεκασμένοι, ρατσιστές, ύποπτα… φιλορώσοι, πωλητές ψεύτικων υποσχέσεων και μαnτζουνιών, ακροδεξιοί με γραβάτα, μέσα κι έξω από τη φυλακή, εθνικιστές και ψευτοπατριώτες, συντάσσονται πίσω από συγκεκριμένα κόμματα και απειλούν ξανά.

Τι χρειάζεται η κοινωνία και το πολιτικό σύστημα για να καταλάβει ότι δεν χωράνε νεοναζί, φανεροί ή φορώντας την προβιά του δημοκράτη;

Τι απαιτείται από τη Δικαιοσύνη για να σταματήσει το ακραίο παραλήρημά τους;

Γιατί ενώ πριν από τα Χριστούγεννα είχε απαγορευτεί στον Κασιδιάρη να κάνει ακροδεξιά προπαγάνδα μέσα από τις φυλακές Δομοκού, τώρα το μέτρο ατόνησε;

Τι κάνει το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη για να περιορίσει τον Κασιδιάρη; Γιατί συνεχίζει να επικοινωνεί και να υποκινεί το μίσος μέσα από τη φυλακή;

Κι εν πάση περιπτώσει, πότε θα γίνει στο Εφετείο η δίκη της Χρυσής Αυγής ώστε, εφόσον καταδικαστούν ξανά να στερηθούν και τα πολιτικά δικαιώματά τους;

Ποιους εξυπηρετεί η «ελευθερία» που απολαμβάνουν καταδικασμένοι για εγκληματική οργάνωση;

Θα ξυπνήσουμε μια μέρα και θα δούμε νεοναζί βουλευτές ξανά στη Βουλή με αρχηγό πίσω από τα κάγκελα;

Δεν είναι η ώρα για πειράματα. Ούτε να εμφανιστεί ξανά ο νεοελληνικός αβδηριτισμός που κατατρύχει χρόνια την κοινωνία και το πολιτικό σύστημα.

Η μάχη κατά της ακροδεξιάς, κατά των νεοναζί, κατά του φασισμού δεν έχει τελειώσει, ουσιαστικά δεν τελειώνει ποτέ.

Τώρα που οι καιροί είναι δύσκολοι, τώρα που η ακροδεξιά μπορεί να μη φορά κουκούλες αλλά γραβάτες και να έχει εκπομπές και ομιλίες στο youtube, η γνώση πρέπει να είναι το βασικό όπλο εναντίον της.

Κι αυτό απαιτεί εγρήγορση, δουλειά στην κοινωνία από τα δημοκρατικά κόμματα και τους φορείς. Απαιτεί κινητοποίηση του κόσμου του πολιτισμού, απαιτεί εκπαίδευση των παιδιών μας, απαιτεί γνώση της ιστορίας.

Η Ελλάδα δεν μπορεί να ανεχθεί για άλλη μια φορά τους νεοναζί. Το πάθημα θα έπρεπε να έχει γίνει μάθημα.