Η Ινδία κατάργησε τις διακρίσεις με βάση τις κάστες πριν από περίπου 70 χρόνια, όμως οι παραδόσεις χιλιετιών δεν διαγράφονται εύκολα. Αιώνες τώρα ο λαός έχει γαλουχηθεί με μια παράδοση που υπερισχύει κάθε νόμου. Μολονότι οι διακρίσεις σε κοινωνικές ομάδες απαγορεύονται από το Σύνταγμα, είναι αυτές που παγιδεύουν εκατομμύρια ανθρώπους σε συνθήκες δουλείας, καθιστούν χιλιάδες παιδιά θύματα trafficking ή σεξουαλικής εκμετάλλευσης και μάλιστα από την ίδια τους την οικογένεια.

«Εκτιμούμε ότι υπάρχουν τουλάχιστον 100.000 γυναίκες και κορίτσια σε αυτή την κατάσταση. Αλλά υπάρχουν πιθανόν ακόμη περισσότερα που δεν έχουμε εντοπίσει. Είναι ζήτημα αόρατο» αναφέρει στον βρετανικό «Guardian» ο Ασλίφ Σαΐχ, μέλος ομάδας προάσπισης ανθρωπίνων δικαιωμάτων που εργάζεται στη χώρα, για τα κορίτσια που εξωθούνται από την οικογένειά τους στην πορνεία.

Η Λεένα, μια νεαρή από ένα κεντρικό χωριό της Ινδίας, το Σαγκάρ Γκραμ, μιλά στη βρετανική εφημερίδα και θυμάται το δέος που αισθάνθηκε όταν τα μεγαλύτερα κορίτσια από την κάστα της είχαν ξαφνικά αρκετά χρήματα για μακιγιάζ και ωραία ρούχα. Θυμάται όμως ότι την είχαν παροτρύνει να εργαστεί και η ίδια, διότι η οικογένειά της είχε οικονομικό πρόβλημα: «Τα υπόλοιπα κορίτσια στο χωριό μου το έκαναν, οπότε ένιωσα ότι έπρεπε να το κάνω και εγώ» λέει. «Ηταν δική μου ευθύνη» αναφέρει εννοώντας ότι η οικογένειά της δεν την πίεσε. Η πραγματικότητα όμως είναι πως όπως όλα τα κορίτσια από το χωριό της, έτσι και εκείνη, από τη μέρα της γέννησής της είχε προδιαγεγραμμένη πορεία.

Οι τιμές του αγοραίου έρωτα

Οι γονείς ωθούν τις κόρες τους στον αγοραίο έρωτα και μάλιστα αποφασίζουν ποια από τις κόρες τους θα πιάσει την «καλύτερη» τιμή. Οι μεγαλύτερες σε ηλικία διδάσκουν τις μικρότερες τους τρόπους με τους οποίους μπορούν να προσελκύουν πελάτες, ενώ πολλές φορές οι νεότερες κρύβονται κάτω από κρεβάτια ούτως ώστε να… μαθαίνουν.

Για τη Λεένα το σεξ ήταν μυστήριο, όπως διηγείται: «Οταν ήμουν μικρότερη, το πιο σημαντικό για εμένα ήταν να βλέπω τα χρήματα που μου πρόσφερε ο πελάτης. Δεν καταλάβαινα τι μου έκαναν. Εβλεπα μόνο τα χρήματα να έρχονται». Και όπως αναφέρει το δημοσίευμα, η παρθενιά της είχε τιμή: το πρώτο βράδυ κέρδισε 5.000 ρουπίες, δηλαδή 62 ευρώ, και έπειτα η τιμή της μειώθηκε. Ενα άλλο κορίτσι από την κάστα της, 29 ετών, λέει ότι οι περισσότερες κερδίζουν 200 ρουπίες για κάθε ραντεβού. Οσο για τον αριθμό των ανδρών που «βλέπουν» κάθε μέρα; Μπορεί να φθάσει τους πέντε, ακόμη και τους έξι.

Το Μαντίγια Πραντές, κρατίδιο στο οποίο βρίσκεται το χωριό της Λεένα, θέσπισε πρόσφατα τη θανατική ποινή για όποιον βιάζει παιδιά ηλικίας κάτω των 12 ετών. Την ίδια ώρα αύξησε την ποινή φυλάκισης για τους ενηλίκους που έχουν σεξουαλικές επαφές με άτομα κάτω των 18 ετών. Ο νόμος είναι σαφής, όμως η φτώχεια στο χωριό είναι μεγάλη κι έτσι οι συνήθειες της κοινωνίας δεν αλλάζουν.

«Πρόκειται για μια παραδοσιακή επιχείρηση» αναφέρει ο Ναγκέντρα Σινγκ Σικαρβάρ, αναπληρωτής επιθεωρητής στο κοντινό αστυνομικό τμήμα. «Ακόμη και τα κορίτσια που προσπαθούμε να επανεντάξουμε σε μια κανονική ζωή επανέρχονται σε αυτή την πρακτική. Το βασικό ζήτημα είναι ότι δεν υπάρχουν εναλλακτικές θέσεις εργασίας και οι οικογένειες τις παροτρύνουν να συνεχίσουν» να εκδίδονται.