Ντέιβιντ Ρέμνικ: Θα απογοητεύσει εκατομμύρια ανθρώπους ο Τραμπ

Μιλώντας στο «Spiegel», ο διευθυντής του περιοδικού «New Yorker» Ντέιβιντ Ρέμνικ εστίασε στους κινδύνους της προεδρίας του Ντόναλντ Τραμπ, εκτιμώντας ότι «θα αποδειχθεί απογοήτευση για εκατομμύρια σκληρά εργαζόμενους ανθρώπους». Ακολουθούν αποσπάσματα από τη συνέντευξη του βετεράνου αμερικανού δημοσιογράφου:

«Οχι, δεν έχει αρχίσει και θέλω να είμαι σαφής για αυτό που έγραψα. Ολόκληρη η πρόταση, η πλήρης σκέψη είναι η εξής: Δεν νομίζω ότι θα υπάρξει φασισμός στην Αμερική, αλλά πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να πολεμήσουμε εναντίον του. Οπως οι Γερμανοί γνωρίζουν καλύτερα, η καταστροφή μπορεί να καταλάβει εξαπίνης ένα έθνος, σιγά – σιγά και μετά ολοκληρωτικά. Η βαθιά αίσθηση ανησυχίας μου έχει να κάνει με τη φαινομενική έλλειψη πίστης του στη συνταγματική τάξη. Ο Τραμπ φαίνεται να πιστεύει ότι έχει δικαίωμα να ποδοπατήσει την Πρώτη Τροπολογία, να περιφρονεί τον Τύπο, να τιμωρεί διαδηλωτές, να απαγορεύει εθνοτικές κατηγορίες μεταναστών και ούτω καθ’ εξής. Εχει μυριάδες συγκρούσεις συμφερόντων. Διορίζει άτομα χαμηλής ποιότητας, για να πούμε το λιγότερο. Λέει ψέματα με εκπληκτική συχνότητα και σε εκπληκτικό όγκο. Η ιδιοσυγκρασία και ο χαρακτήρας του είναι ακριβώς αυτό που δεν θα ήθελες να δεις στα παιδιά σου, πόσω μάλλον στον πρόεδρό σου. Ευχόμαστε ότι όλα αυτά θα αλλάξουν μαγικά από τη στιγμή που θα αναλάβει την εξουσία, αλλά θα αλλάξουν; Ετσι, ναι, νομίζω ότι θα πρέπει να ανησυχούμε, να επαγρυπνούμε και ως δημοσιογράφοι να είμαστε αυστηροί και ατρόμητοι. Νομίζω ότι θα πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση».

«Η εκλογή του Τραμπ είναι μέρος μιας διεθνούς τάσης που δεν είναι λιγότερο ανησυχητική, στη Βρετανία, στη Γαλλία, στη Γερμανία, στην Αυστρία. Ο Βλαντίμιρ Πούτιν ήθελε να δει αυτό το αποτέλεσμα, όπως θα ήθελε να δει εθνικιστές και αντι-ευρωπαϊστές να κερδίζουν στη Γαλλία. Θέλει να γίνει ο de facto επικεφαλής μιας ανελεύθερης, ξενοφοβικής, υπερεθνικιστικής τάσης στην παγκόσμια πολιτική σκηνή».

Ρέμνικ: «Δεν υπάρχει τίποτα λάθος με τη δημιουργία θέσεων εργασίας. Το λάθος είναι να σπέρνεις την ψευδαίσθηση ότι θα φέρεις μαγικά πίσω την οικονομία στο 1970, ότι θα ανοίξεις πάλι τα ανθρακωρυχεία. Η ιδέα ότι με κάποιον τρόπο, μέσα από ένα εμπορικό πόλεμο ή μέσω του προστατευτισμού ή με τη μαγική σκέψη, θα επιστρέψουμε σε ένα ρομαντικό οικονομικό παρελθόν θα αποδειχθεί τελικά μια ψευδαίσθηση. Και μια σοβαρή απογοήτευση για εκατομμύρια αξιοπρεπείς, σκληρά εργαζόμενους ανθρώπους».

«Φυσικά. Αν και αξίζει να σημειωθεί ότι η ανεργία όδευε προς καταστροφικά επίπεδα το 2009 και έχει πέσει σήμερα κάτω από το 5%. Το ερώτημα για πάρα πολλούς ανθρώπους είναι η ποιότητα και το μέλλον της εργασίας στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης και της αποβιομηχάνισης. Ενα τυπικό παράδειγμα είναι ένας Αμερικανός που είχε μια καλή δουλειά σε εργοστάσιο, κέρδιζε 80.000 δολάρια, με ασφάλιση υγείας, ο οποίος ήταν σε θέση να στείλει τα παιδιά του ενδεχομένως στο Κολέγιο και στη συνέχεια αυτός ή αυτή ξαφνικά χάνει τη δουλειά του διότι το εργοστάσιο έκλεισε.

Και τώρα ο ίδιος άνθρωπος δουλεύει στο ταμείο ενός σούπερμαρκετ Walmart και βγάζει 35.000 δολάρια τον χρόνο. Αυτό το άτομο έχει χάσει ένα τεράστιο ποσό από το εισόδημά του και την αίσθηση της υπερηφάνειας του, και δυστυχώς με έναν δημαγωγό, όπως ο Τραμπ, υπάρχει ο κίνδυνος ότι αυτό το ίδιο πρόσωπο θα ενθαρρύνεται να πιστεύει ότι έχασε τη δουλειά και το κύρος του επειδή πολιτικοί δίνουν όλα τα καλά σε ανθρώπους με πιο σκούρο δέρμα, σε μετανάστες χωρίς χαρτιά. Και οι δυσαρέσκειες ανθούν.

Είναι η κλασική περίπτωση του να στρέφεις τη μία ομάδα εναντίον της άλλης για πολιτικό κέρδος. Εχετε χάσει; Φταίνε οι εβραίοι τραπεζίτες. Εχετε χάσει επειδή οι μαύροι αποκτούν τα πολιτικά τους δικαιώματα στις πόλεις. Είστε χαμένοι, διότι οι μεξικάνοι βιαστές παίρνουν τη δουλειά σας. Υπάρχουν δύο μορφές λαϊκισμού, ο αριστερός λαϊκισμός και ο δεξιός λαϊκισμός. Ο δεξιός λαϊκισμός απαιτεί τη σπίλωση ενός «Αλλου». Ο αριστερός λαϊκισμός έχει σχέση με τους έχοντες και τους μη έχοντες».