Μια από τις πρώτες εξαγγελίες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ όταν ήλθε στην εξουσία ήταν –και πολύ σωστά –ότι πρέπει να μπει τάξη στο τηλεοπτικό τοπίο: να πάρουν τα κανάλια άδειες και να πληρώσουν για τις συχνότητες που χρησιμοποιούν, οι οποίες αποτελούν δημόσιο αγαθό. Αρχικά, με την αμφισβητούμενη μελέτη του Ινστιτούτου Φλωρεντίας, υποστήριξε ότι στην ελληνική αγορά για τεχνικούς λόγους μπορούν να υπάρξουν μόνο τέσσερις τηλεοπτικοί σταθμοί υψηλής ευκρίνειας.
Οταν όμως αποδείχθηκε ότι μπορούν να υπάρχουν πολλαπλάσια κανάλια, η κυβέρνηση επέμεινε στις τέσσερις άδειες, αλλάζοντας όμως επιχειρηματολογία. Υποστήριξε ότι τόσες σηκώνει μια αγορά με διαφημιστική πίτα της τάξεως των 180-200 εκατ. ευρώ, όπως η ελληνική. Διότι, όπως έλεγε ο Νίκος Παππάς, διαφορετικά τα κανάλια δεν θα βγαίνουν οικονομικά, θα καταφύγουν σε δάνεια που δεν θα μπορούν να εξυπηρετήσουν και θα καταστούν προβληματικά.
Δηλαδή στη λογική του κ. Παππά και του Αλέξη Τσίπρα δεν υπάρχει η έννοια του ανταγωνισμού που αποτελεί βασική αρχή στη λειτουργία μιας ελεύθερης οικονομίας. Υπέθεταν ότι και τα τέσσερα κανάλια θα είχαν πάνω-κάτω ισόποσα έσοδα από τη διαφημιστική πίτα και έτσι όλα θα ήταν βιώσιμα. Δεν ελάμβαναν υπόψη το ενδεχόμενο κάποιο ή κάποια κανάλια να είχαν ελκυστικότερο πρόγραμμα και ως εκ τούτου υψηλότερη τηλεθέαση και περισσότερη ή ακριβότερη διαφήμιση. Οτι δηλαδή στο πλαίσιο του ανταγωνισμού κάποια κανάλια μπορεί να έπαιρναν τη μερίδα του λέοντος από τη συγκεκριμένη διαφημιστική πίτα με αποτέλεσμα κάποια άλλα να μην ήταν βιώσιμα. Πρόκειται για έναν βασικό κανόνα της ελεύθερης οικονομίας, που όμως στα μυαλά όσων σκέφτονται με όρους κεντρικού σχεδιασμού, όπως αποδείχθηκε ότι σκέφτονται οι κ.κ. Τσίπρας και Παππάς, δεν υπάρχει.
Στο πλαίσιο λοιπόν του κεντρικού σχεδιασμού και της λογικής ότι η διαφημιστική πίτα των 180-200 εκατ. ευρώ δικαιολογεί μόνο τέσσερα βιώσιμα κανάλια, η κυβέρνηση έκανε τη μαραθώνια δημοπρασία των αδειών που απροσδόκητα έφερε στο δημόσιο ταμείο 246 εκατ. ευρώ. Δηλαδή οι καναλάρχες έδωσαν 246 εκατ. ευρώ για να διεκδικήσουν κομμάτι από τη διαφημιστική πίτα των 180-200 εκατ. ευρώ!
Εύλογα λοιπόν τίθεται το ερώτημα: Θα είναι βιώσιμα τα κανάλια που εξασφάλισαν τις άδειες; Και αν για τον Σκάι και τον Antenna θα μπορούσε να υποστηρίξει κανείς ότι πλήρωσαν 43,6 εκατ. ευρώ και 75,9 εκατ. ευρώ αντιστοίχως για να υπερασπιστούν την επένδυση που έχουν κάνει, για τους Χρήστο Καλογρίτσα και Βαγγέλη Μαρινάκη που δεν διαθέτουν υποδομή και θα πρέπει να επενδύσουν άλλα 20-25 εκατ. ευρώ για να στήσουν κανάλι, το εγχείρημα μόνο επιχειρηματική λογική δεν φαίνεται να έχει.
Διότι με τις σημερινές αξίες και με βάση τις κεφαλαιοποιήσεις των εισηγμένων, με 100 εκατ. ευρώ αγοράζει κανείς τα νοσοκομεία Ιατρικό Κέντρο (52 εκατ. ευρώ) και Υγεία (45 εκατ. ευρώ) μαζί, τις ιχθυοκαλλιέργειες Νηρέα (44 εκατ. ευρώ) και Σελόντα (36 εκατ. ευρώ) και του περισσεύουν και 20 εκατ. ευρώ, ενώ με τα 246 εκατ. ευρώ που έδωσαν και οι τέσσερις αποκτά σχεδόν όλο τον ΟΛΠ (312 εκατ. ευρώ) ή τη μισή ΕΥΔΑΠ (585 εκατ. ευρώ).
Είναι προφανές ότι τα ποσά που πληρώθηκαν για τις τηλεοπτικές άδειες δεν ανταποκρίνονται στις αξίες της αγοράς. Αλλωστε και ο ίδιος ο κ. Παππάς παραδέχθηκε ότι δεν περίμενε να συγκεντρωθούν τόσα χρήματα για τις τέσσερις άδειες. Και αυτός είναι λόγος προβληματισμού και όχι πανηγυρισμού. Διότι όταν τα νούμερα βγαίνουν παράλογα, αυτό δεν είναι καλό σημάδι για το πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα στο μέλλον.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
