Ακτινοθεραπεία μόνο εκτός ΕΣΥ

Από νοσοκομείο σε νοσοκομείο περιπλανώνται, εν έτει 2016, οι ογκολογικοί ασθενείς προκειμένου να υποβληθούν σε ακτινοθεραπεία. Τα μηχανήματα που διαθέτει το Δημόσιο είναι ελάχιστα, αδυνατούν να καλύψουν τις αυξημένες ανάγκες και τα μισά από αυτά είναι παλαιά, αφού έχουν κλείσει 12 χρόνια ζωής. Οι λίστες αναμονής που φθάνουν ως και τους τέσσερις-πέντε μήνες οδηγούν τους ασθενείς στον ιδιωτικό τομέα αναγκάζοντάς τους να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη. Εκτιμάται ότι ένας ασθενής ασφαλισμένος του ΕΟΠΥΥ θα κληθεί να πληρώσει από 2.000 ως 5.000 ευρώ στον ιδιωτικό τομέα για μια ριζική θεραπεία παρότι υπάρχει σύμβαση μεταξύ του Οργανισμού και των ιδιωτικών κλινικών για τις ακτινοθεραπείες.

Στο ποσό που καλούνται να πληρώσουν οι ασθενείς περιλαμβάνεται η αμοιβή του γιατρού, αλλά και ένας έμμεσος… φόρος, καθώς το μέτρο τωνclawbackκαιrebate(επιστροφή χρημάτων όταν γίνεται υπέρβαση της δαπάνης λόγω «υποτιθέμενης» προκλητής ζήτησης) εξακολουθεί να εφαρμόζεται στον χώρο της ακτινοθεραπείας αναγκάζοντας τους ασθενείς να πληρώνουν, τη στιγμή που το ΕΣΥ αδυνατεί να περιθάλψει το σύνολο των περιστατικών. Να σημειωθεί ότι ενώ η προηγούμενη ηγεσία του υπουργείου Υγείας είχε αποφασίσει την εξαίρεση της ακτινοθεραπείας από τοclawbackκαι το rebate, προκειμένου να μην υπάρχει οικονομική επιβάρυνση των ασθενών που την έχουν ανάγκη, τίποτε ακόμη δεν έχει γίνει.

«Πολλοί ασθενείς που πρέπει να υποβληθούν σε ακτινοθεραπεία ζητούν βοήθεια από τον Σύλλογο καθώς δεν μπορούν να βρουν θέση σε δημόσιο νοσοκομείο. Ταλαιπωρούνται απίστευτα» δηλώνει η πρόεδρος του Συλλόγου Καρκινοπαθών – Εθελοντών – Φίλων και Ιατρών Αθηνών «ΚΕΦΙ» κυρία Ζωή Γραμματόγλου. Οπως αναφέρει, τα δημόσια νοσοκομεία δεν διαθέτουν αρκετό προσωπικό ώστε να λειτουργούν όλη μέρα τα ακτινοθεραπευτικά τμήματα.

Με το ίδιο πρόβλημα έρχονται αντιμέτωποι και οι γιατροί που στελεχώνουν το Μητροπολιτικό Ιατρείο Ελληνικού. «Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η μεγάλη αναμονή. Η κατάσταση είναι ίδια τόσο για τους ασφαλισμένους όσο και για τους ανασφάλιστους, με τη διαφορά ότι οι ασφαλισμένοι έχουν την εναλλακτική του ιδιωτικού νοσοκομείου σε αντίθεση με τους ανασφάλιστους που πρέπει να περιμένουν να εξυπηρετηθούν στον δημόσιο τομέα» σημειώνει ο καρδιολόγος και ένας από τους εμπνευστές της λειτουργίας του Μητροπολιτικού Κοινωνικού Ιατρείου Ελληνικού κ. Γιώργος Βήχας.

«Δεν έχει αλλάξει τίποτε…»

Την απογοήτευσή του για την κατάσταση που επικρατεί δεν κρύβει ο πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Ακτινοθεραπευτικής Ογκολογίας, διευθυντής του Ακτινοθεραπευτικού Ογκολογικού Τμήματος του Νοσοκομείου «Αλεξάνδρα» κ. Γιώργος Πισσάκας.

Στην ουσία, τα τελευταία επτά χρόνια το ελληνικό κράτος όχι μόνο δεν πλήρωσε ούτε ένα ευρώ για να αποκτήσει αυτά τα μηχανήματα, αντίθετα πήρε πίσω τα λεφτά του ΦΠΑ διότι ήταν όλα τα μηχανήματα μέσω ΕΣΠΑ. Επίσης, τον τελευταίο χρόνο έγιναν δωρεές δύο μηχανημάτων στον «Αγιο Σάββα» και στο ΑΧΕΠΑ. Το πρώτο λειτουργεί, του ΑΧΕΠΑ όχι ακόμη» δηλώνει.

«Χάνονται» 4.000-6.000 ασθενείς

«Συνολικά, η Ελλάδα διαθέτει 39 μηχανήματα σε λειτουργία, τα οποία όμως δεν επαρκούν για να καλύψουν τις ανάγκες του πληθυσμού. Εκτιμάται ότι χρειαζόμαστε συνολικά 72 μηχανήματα για ακτινοθεραπεία» προσθέτει ο κ. Πισσάκας.

Οι ειδικοί εκτιμούν ότι θα έπρεπε να υποβάλλονται σε ακτινοθεραπεία στη χώρα μας περί τις 28.000-30.000 ασθενείς. Τα στοιχεία όμως δείχνουν ότι πολύ λιγότεροι από 24.000 φθάνουν στο κατώφλι του ακτινοθεραπευτικού τμήματος. «Δεν γνωρίζω τον λόγο για τον οποίο υπάρχει αυτό το κενό. Σίγουρα πάντως κάποιοι καταλήγουν πριν προφτάσουν να ξεκινήσουν ακτινοθεραπεία λόγω των μεγάλων αναμονών» προσθέτει και σημειώνει ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα διαπιστώνεται στην Περιφέρεια. «Η ακτινοθεραπεία, είτε γίνεται μόνη της είτε σε συνδυασμό με άλλες θεραπείες (χημειοθεραπεία), αφορά από τη μία την επιβίωση του ασθενούς και από την άλλη την ποιότητα της ζωής του. Σε κάποιες περιπτώσεις αυτή η καθυστέρηση μπορεί να μειώσει την επιβίωση όταν αναφερόμαστε στις ριζικές θεραπείες. Γιατί αυτή την ανεπάρκεια του κράτους πρέπει να τη διαχειριστεί ο γιατρός που έχει μπροστά του τον ασθενή και δεν μπορεί να του βρει λύση;».

Ο κ. Πισσάκας θυμάται παλαιότερες δηλώσεις του υπουργού Υγείας κ. Ανδρέα Ξανθού όταν έλεγε: «Η ελπίδα δεν πέθανε. Παραμένει ζωντανή όσο υπάρχουν άνθρωποι με αξίες και ιδανικά που αγωνίζονται, όσο υπάρχουν και δρουν αριστεροί σε αυτή τη χώρα, όσο παραμένουν ζωντανές οι αξίες της ισότητας, της αλληλεγγύης και της κοινωνικής δικαιοσύνης». Ή προσφάτως, όταν μιλούσε υπέρ της δημόσιας περίθαλψης για την αντιμετώπιση των αναγκών Υγείας των πολιτών με όρους καθολικότητας, ισότητας και ποιοτικής φροντίδας.

«Δεν είναι καθόλου δύσκολο να διαπιστώσει κανείς το πόσο ισχύουν αυτά τα τόσο όμορφα λόγια για την ακτινοθεραπεία. Αρκεί μία ώρα στο ακτινοθεραπευτικό ογκολογικό τμήμα ενός δημόσιου νοσοκομείου. Αρκεί κάποιος από τους υπουργούς, που είναι και γιατροί, να δει την απελπισία στα μάτια των ασθενών με καρκίνο που δεν βρίσκουν λύση» τονίζει ο κ. Πισσάκας και συνεχίζει: «Αν δεν έχεις οικονομική δυνατότητα και χρειάζεσαι σε σύντομο χρονικό διάστημα ακτινοθεραπεία, δυστυχώς είσαι χαμένος, είτε με δεξιά είτε με αριστερή κυβέρνηση».