Ενα γλυκόπικρο αίσθημα αναπόλησης προκαλούν οι φωτογραφίες της Έλλης Τσάτσου, η οποία γεννήθηκε το 1987, ζει στο Λονδίνο, και αιχμαλωτίζει με τον φακό της εικόνες οικείες, και ταυτοχρόνως ονειρικές, σαν ξεθωριασμένες ευχάριστες αναμνήσεις. Η νεαρή φωτογράφος συνεπιμελείται την πλατφόρμα Whitelight Rooms, η οποία στοχεύει στην παρουσίαση σύγχρονης ελληνικής φωτογραφίας σε ένα ευρύτερο κοινό. Τη Δευτέρα (11/07) παρουσιάζει πρώτη φορά στην Ελλάδα και στον ΙΑΝΟ το φωτογραφικό της λεύκωμα με τίτλο Alphabet. Επίσημη ιστοσελίδα: www.ellietsatsou.com.

Πώς ασχολήθηκες με την τέχνη της φωτογραφίας;
«Μου δημιουργούσε πηγαία χαρά το να το βγάζω φωτογραφίες και νομίζω ότι αρχικά ασχολήθηκα με τη φωτογραφία χάρη εξαιτίας αυτής της απλής αλλά ανεκτίμητης ευφορίας που με έκανε να νιώθω. Φαντάζομαι πως αυτό συνέβαινε γιατί η φωτογραφία είναι ένας άμεσος δρόμος παρατήρησης του κόσμου και των ανθρώπων, ένας τρόπος να έρχεσαι κοντά τους και να περνάς χρόνο μαζί τους. Άνοιγε σύνδεσεις με τους γύρω μου- και αναφέρομαι όχι μόνο στη δημιουργία εικόνων αλλά και στη μελέτη αυτών, μέσω των έργων άλλων φωτογράφων επίσης. Μετέπειτα έγινε κι ένας τρόπος να βρίσκω ηρεμία δίπλα στη φύση και την απλότητα της,και μέσω αυτής της περισυλλογής έχει πλέον αποτελέσει τον δίαυλο για να φτιάξω μία δική μου καθημερινότητα μέσα στην οποία μπορώ να νιώθω όμορφα και δημιουργικά. Τέλος, η μαγεία της απότυπωσης μίας στιγμής που μόλις «έφυγε» ήταν επίσης ένα σημαντικό μυστήριο που με προσκαλούσε κοντά του».

Πώς ήταν η εμπειρία της συνεργασίας με διάσημους φωτογράφους, όπως ο Νικ Νάιτ ή ο Ράιαν ΜακΓκίνλεϊ;
«Είναι το σχολείο μου. Και οι δύο αυτοί φωτογράφοι διακατέχονται από αμέριστη γενναιοδωρία – σου δίνουν ό,τι έχουν. Δουλέψαμε σκληρά, ατελείωτες ώρες, συνεργατικά, σε στούντιο, σε ανοιχτούς χώρους, με μουσική, με σιγή, με live αναμεταδόσεις, με πιεστικά deadlines, με τεράστια αρχεία και όγκο δουλειάς να περιμένουν, για γκαλερί, για εμπορικούς πελάτες, για βιβλία, για εκθέσεις, αλλά αυτό που υπογράμμιζε τα πάντα ήταν η κοινή αγάπη όλων μας για τη φωτογραφία και ο βαθύς σεβασμός προς τη συνεισφορά του έργου αυτών των δύο δημιουργών στην ιστορία της. Δίπλα τους είδα ένα πολύ ευρύ φάσμα του επαγγέλματος και είμαι βαθιά ευγνώμων και στους δύο».

Με ποιο κριτήριο επέλεξες τις φωτογραφίες του βιβλίου Alphabet;
«Οι φωτογραφίες του Alphabet προέρχονται από το αρχείο φωτογραφίων μου από το 2005 έως το 2013. Στην αρχή ήταν κάποιες χιλιάδες εικόνες, τις οποίες περιόρισα αρχικά σε περίπου 600 και έπειτα σε περίπου 350, χρησιμοποιώντας κατά βάση αισθητικά και τεχνικά κριτήρια. Καθώς όλες ήταν τραβηγμένες χρόνια πριν- οι πρώτες περίπου 11 χρόνια πριν- προσπαθούσα να δω ποιες μου «μιλούν» ακόμα, ποιες τεχνικά «στέκονται», αν τα φιλμ είναι εντάξει για να χρησιμοποιηθούν ξανά προς εκτύπωση, αν τα ψηφιακά αρχεία υπάρχουν σε υψηλή ανάλυση, ποια θέματα επανέρχονταν, αν αισθητικά δένουν με τα θέματα που με απασχολούν και τώρα.

Σε εκείνο το σημείο, η φίλη και συνεργάτης μου Γκέλη Σιγανού ανέλαβε τη «δεξαμενή» αυτή και ως επιμελήτρια του βιβλίου μου παρουσίασε τη δική της επιλογή 60-70 φωτογραφίων. Καθώς υπάρχει μεγάλη εμπιστοσύνη μεταξύ μας, η επιλογή της ήταν πολύ κοντά στη δική μου – ή έστω την ένιωθα πολύ οικεία. Με αυτές λοιπόν τις 70 ασχοληθήκαμε περισσότερο σε αυτό το δεύτερο στάδιο έως ώτου καταλήξαμε στις τελικές 52 που περιέχονται στο βιβλίο. Θα έλεγα πως και οι δύο κινούμαστε με έναν, κατά μία έννοια, διαισθητικό, ενεργειακό τρόπο γύρω από τις εικόνες. Δεν μας ενδιέφερε τόσο να φτιάξουμε μία γραμμική ή χρονολογική αφήγηση, αλλά περισσότερο να τις συνδέσουμε και να τις παρουσιάσουμε με βάση την ατμόσφαιρα, τη γεύση, τη ροή που σε ωθούν να πάρεις και την αίσθηση που σου αφήνουν».

Τι ανταπόκριση έχει ως τώρα η πλατφόρμα Whitelight Rooms;
«Πολύ καλή θα έλεγα! Έχουμε εστιάσει κυρίως στο να συστήσουμε την πλατφόρμα εντός Ελλάδος σε αυτή τη πρώτη φάση και μας έχει χαροποιήσει πολύ η θερμή υποδοχή της. Ξεκινήσαμε έχοντας στον νου περίπου 30 Έλληνες φωτογράφους που ξέραμε προσωπικά και σε μόλις έξι μήνες, έχουμε δημιουργήσει μία βάση που περιλαμβάνει τουλάχιστον 120 δημιουργούς – πολύ εξ αυτών εργάζονται διεθνώς, με δημοσιεύσεις και παρουσία στα μεγαλύτερα φωτογραφικά δρώμενα. Επίσης, λαμβάνουμε συνεχώς νέες αιτήσεις και υπάρχει θετική ανταπόκριση στην ιδέα μας για μια πιο..χειροπιαστή προέκταση αυτής της διαδικτυακής πλατφόρμας. Είμαστε ακόμα στην αρχή βέβαια αλλά είναι δυνατή και ουσιαστική η δουλειά που ανακαλύπτουμε και νιώθω πως έχουμε μπροστά μας πολύ δρόμο ακόμα».

Ποιες είναι οι πιο έντονες αναμνήσεις σου από τα ταξίδια που έχεις κάνει;
«Μεγάλωσα σε μία οικογένεια ταξιδευτών και έτσι τα αεροδρόμια και τα αεροπλάνα είχαν εγγραφεί στη μνήμη μου, πριν καν ξεκινήσω να ταξιδεύω η ίδια. Κι όταν πλέον ξεκίνησα, αυτό που θυμάμαι εντονότερα και θεωρώ το μεγαλύτερο δώρο των δικών μου ταξιδιών είναι οι δημιουργικοί άνθρωποι που έχω συναντήσει- οι φιλίες σε ξένες γλώσσες, οι φίλοι σε μία κινούμενη γεωγραφία. Στις πόλεις της Ευρώπης και της Αμερικής που έχω ζήσει, ξεχωρίζω τη δεκτικότητα απέναντι στο νέο και στο διαφορετικό. Στην Αφρική και στην Ασία που έχω βρεθεί, η άγρια φύση και ο σεβασμός των ανθρώπων της απέναντι στη δύναμή της».

Τι σε εμπνέει στην καθημερινότητά σου;
«Διαβάζω πολλά βιβλία παράλληλα και καθημερινά ψάχνω και βλέπω νέες φωτογραφίες, ζωγραφική και γραφιστική. Μου αρέσει πολύ να κάνω συνεχή έρευνα πάνω στη σύγχρονη φωτογραφία και αυτό μου δίνει ιδέες και ώθηση να επιστρέφω στην δική μου δουλειά, στα κείμενα μου και στο editing. Η ησυχία με βοηθάει πολύ να συγκεντρώνομαι και να είμαι αποδοτική. Έχει κάτι πολύ όμορφο η σιωπή.

Αυτή την περίοδο,

Διαβάζω:

Skyfaring, by Mark Vanhoenacker
Hold Your Own, by Kate Tempest
Perishing Tame, by Greta Bellamacina

Κοιτάζω:

Shōji Ueda, by Shōdi Ueda – Published by Chose Commune
Skinheads, by Nick Knight – Published by Omnibus Press
The Accidental Fold, by Saskia de Brauw – Published by Saskia de Brauw».

Πώς νιώθεις σχετικά με το Brexit;
«Σύγχυση και απογοήτευση κατά κύριο λόγο. Ζώντας στο Λονδίνο, νομίζω πως το ενδεχόμενο αυτό φαινόταν μακρινό. Οι αντιδράσεις έπειτα από το δημοψήφισμα και ο χειρισμός των εμπλεκόμενων πολιτικών προσώπων με κάνουν βέβαια να νιώθω πως υπάρχουν περιθώρια διαπραγμάτευσης ως προς το τι ακριβώς σημαίνει και τι θα ισχύσει με το Brexit».

Ποιο είναι το πιο τρελό σου όνειρο;
«Θα ήθελα να μπορούσα μία μέρα να δω την ανατολή της γης από το διάστημα».

Ποιους θρυλικούς φωτογράφους θαυμάζεις;
«Θαυμάζω όλους τους ανθρώπους που κατάφεραν στη ζωή τους να αποστάξουν την αυθεντικότητα τους και να την εκφράσουν μέσω οποιουδήπoτε μέσου. Από φωτογράφους συγκεκριμένα, οι πρώτοι που μου ήρθαν στο μυαλό είναι ο Mark Borthwick, η Mary Ellen Mark και ο Malick Sidibè. Εννοείται πως οι δάσκαλοι μου που αναφέραμε νωρίτερα συμπεριλαμβάνονται στη λίστα των ανθρώπων που θαυμάζω».

Το Alphabet αποτελεί το πρώτο βιβλίο της Έλλης Τσάτσου και παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα στον Ιανό, τη Δευτέρα 11 Ιουλίου, σήμερα δηλαδή, στις 20.30.


Θα μιλήσουν οι:

Ηλέκτρα Ελληνικιώτη, σκηνοθέτης
Κωνσταντίνος Μίαρης (Konsept83), γραφίστας/art director
Γκέλη Σιγανού, επικοινωνιολόγος