Τα Εξάρχεια, ήταν πράγματι κάποτε η γειτονιά της αμφισβήτησης, της διανόησης, των φοιτητικών στεκιών, των πολιτικοϊδεολογικών ζυμώσεων. Όσο κι αν κάποιοι προσπαθούν να συντηρήσουν αυτή την εικόνα, αυτή δεν υπάρχει πλέον. Είναι η γειτονιά της ανασφάλειας, της βίας και τώρα των δολοφόνων, των αυτόκλητων πολιτοφυλάκων,που παριστάνουν τους τιμωρούς με τα κουμπούρια τους.
Η προκήρυξη με την οποία οι αυτοαποκαλούμενοι ως «ένοπλες ομάδες πολιτοφυλάκων» ανέλαβαν την ευθύνη για τη δολοφονία του 36χρονου αιγύπτιου είναι αποκαλυπτική και για τις προθέσεις τους και για το ποιόν τους. «Η γειτονιά δεν μας χωράει όλους» διατυμπανίζουν απειλώντας όσους δεν συμπλέουν μαζί τους. Από τους κατοίκους και τους μαγαζάτορες που θεωρούν ότι έχουν μετατρέψει την περιοχή σε άντρο του καταναλωτισμού μέχρι τις αρμόδιες κρατικές αρχές που παρακολουθούν αμέριμνες και αδιάφορες τα όσα συμβαίνουν.
Τα Εξάρχεια που κάποιοι εξακολουθούν να τα θεωρούν ως το εμβληματικό κέντρο της αμφισβήτησης έχουν παραδοθεί στην πραγματικότητα σε αδίστακτους και επικίνδυνους ιδεοληπτικούς που με όπλο τη βία θέλουν να επιβάλλουν τη δική τους εξουσία. Καταστήματα κλείνουν,δημόσιες υπηρεσίες αποσύρονται από την περιοχή, δημόσια μέσα μεταφοράς αλλάζουν τα δρομολόγια τους γιατί δεν μπορούν να αντέξουν άλλο την ανεξέλεγκτη βία των υποτιθέμενων αντεξουσιαστών.
Υπάρχουν και σε άλλες πρωτεύουσες περιοχές που ανθεί η νεανική κυρίως αμφισβήτηση. Αλλά αυτή η πλήρης ασυδοσία, η παντελής απουσία των κρατικών μηχανισμών που υπάρχει στα Εξάρχεια, δεν συμβαίνει πουθενά αλλού. Εδώ ασκείται καθημερινή τρομοκρατία, καταστρέφονται επιχειρήσεις, πολίτες δεν μπορούν να πλησιάσουν, αστυνομικοί,πολιτικοί ακόμα και δημοσιογράφοι, δεν τολμούν καν να προσεγγίσουν την περιοχή και η πολιτεία παριστάνει ότι δεν συμβαίνει τίποτε.
Η κοινωνική και πολιτική αμφισβήτηση είναι το άλλοθι για να κυριαρχήσουν με τη βία, ακόμα και την ένοπλη, περιθωριακές ομάδες που κινούνται στα όρια της τρομοκρατίας. Χρησιμοποιούν ως προκάλυμμα νέα παιδιά που έλκονται λόγω και της κρίσης από μια αντισυστημική κριτική, για να δημιουργήσουν ένα νέο στρατό από αγανακτισμένους, που νομίζουν ότι με τις μολότοφ κάνουν τη δική τους επανάσταση.
Από την αμφισβήτηση και τις πολιτικό – ιδεολογικές ζυμώσεις μέχρι την τρομοκρατία και την ένοπλη βία υπάρχει όμως μεγάλη απόσταση. Όπως μεγάλη απόσταση υπάρχει από την ανεκτικότητα μέχρι την πλήρη απουσία του κράτους από την περιοχή. Σε ένα κράτος δικαίου δεν επιτρέπεται οι αρχές ασφαλείας να μην μπορούν να προστατέψουν όσους επιλέγουν να ζήσουν, να διασκεδάσουν ή ασκήσουν επιχειρηματική δραστηριότητα στα Εξάρχεια και τη γύρω περιοχή.

ΤΟ ΒΗΜΑ