Ο εξ απορρήτων σύμβουλος του κ. Βαρουφάκη, καθηγητής Τζ.Γκάλμπρεϊθ γράφει στο τελευταίο του βιβλίο ότι από τον Μάρτιο του 2015 ετοίμαζε με εντολή του υπουργού Οικονομικών και υπό συνθήκες άκρας μυστικότητας σχέδιο δράσης για την μετάβαση στη Δραχμή που περιελάμβανε μεταξύ άλλων: κήρυξη κατάστασης έκτακτης ανάγκης, άμεση εθνικοποίηση της Τράπεζας της Ελλάδος, επαναπροσδιορισμό των καταθέσεων σε Νέα Δραχμή, μέτρα για την εγγύηση της δημόσιας τάξης και ασφάλειας, επιστράτευση δημοσίων υπαλλήλων.
Αντίθετα οι υπουργοί κ.κ. Παππάς και Κοτζιάς υποστηρίζουν ότι ο κ. Βαρουφάκης τον Φεβρουάριο του 2015 πρότεινε στην κυβέρνηση Τσίπρα όχι μόνο να μην έρθει σε σύγκρουση με την ΕΕ αλλά να υπογράψει τη συνέχιση του προγράμματος Σαμαρά.
Ο κ. Βαρουφάκης από την πλευρά του έχει επανειλημμένως πει ότι δεν θα μπορούσε η κυβέρνηση να μην έχει plan b και ότι το σχέδιο για μια ενδεχόμενη μετάβαση της χώρας στη δραχμή ,καταστρώθηκε με εντολή του ίδιου του κ.Τσίπρα ο οποίος ήθελε να έχει εναλλακτικές σε περίπτωση που η Ευρώπη δεν έκανε πίσω στην διαπραγμάτευση με την Ελλάδα.
Επίσης ο κ. Βαρουφάκης έχει πει ότι η απόφαση του κ.Τσίπρα να πάει σε δημοψήφισμα ελήφθη λόγω της αδυναμίας του Πρωθυπουργού να βγει και να παραδεχθεί ενώπιον του ελληνικού λαού ότι η διαπραγμάτευση με τους δανειστές οδήγησε στην ήττα της κυβέρνησης η οποία έπρεπε πλέον να υποχωρήσει σ τα αιτήματα της τρόικας και να υπογράψει τρίτο Μνημόνιο.
Αλλά και ο κ. Λαφαζάνης είχε προτείνει στην κυβέρνηση να γίνει «ντου» στο Νομισματοκοπείο της Μεσογείων όπου υπήρχαν αποθηκευμένα 25 δισ ευρώ ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και να τα χρησιμοποιήσει για να μπορέσει η χώρα να πάει όσο το δυνατόν πιο αναίμακτα στη δραχμή.
Τέλος ο ίδιος ο κ. Τσίπρας έχει παραδεχθεί ότι είχε δώσει εντολή στον κ. Βαρουφάκη να προετοιμάσει plan b αλλά όταν οι διαπραγματεύσεις με την τρόικα έφτασαν σε αδιέξοδο, δεν τόλμησε να ανάψει πράσινο φως για την μετάβαση της χώρας στη δραχμή .Αυτό θα ήταν σε βάρος των οικονομικά ανίσχυρων πολιτών οι μισθοί και οι συντάξεις των οποίων θα εξανεμίζονταν με την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα και υπέρ των πλουσίωνοι οποίοι έχουν τα χρήματά τους στο εξωτερικό,είχε πει.
Εν ολίγοις ο καθένας από τους πρωταγωνιστές της περιόδου έχει μία δική του εκδοχή για την πραγματικότητα. Κι η χώρα δεν είναι δυνατόν να είναι όμηρος κάθε φορά από μία δήλωση ενός συμβούλου του Βαρουφάκη , από μία «αποκάλυψη» της Ζωής Κωνσταντοπούλου ή από ένα βιβλίο του πρώην υπουργού Οικονομικών καθώς είναι πρόδηλο ότι όλοι οι παίκτες του δράματος που οδήγησε στα capital control, στο τρίτο μνημόνιο και κόστισε στην οικονομία περίπου 100 δισ. ευρώ – σύμφωνα με τον επικεφαλής του ESM κ. Ρέγκλινγκ – επιθυμούν να περιγράψουν την ιστορία με βάση την δική τους οπτική και τα δικά τους πολιτικά συμφέροντα.
Όμως τον 21ο αιώνα δεν είναι δυνατόν οι πολίτες και η Βουλή να μην γνωρίζουν τι πραγματικά έγινε το καταστροφικό επτάμηνο της πρώτης φοράς αριστερά στην διαπραγμάτευση μεταξύ της κυβέρνησης Τσίπρα και των δανειστών ,και να αναστατώνεται το Πανελλήνιο κάθε φορά που κάποιος κεντρικός ήρωας ή κάποιος περιφερειακός ωτακουστής αμολάει το δικό του «πυροτέχνημα» για την υπόθεση.
Ο πολίτης πρέπει να γνωρίζει τι ακριβώς συνέβη . Και είναι υποχρέωση του Κοινοβουλίου να καταρτίσει μία επιτροπή, μία ομάδα εργασίας, η ό,τι άλλο αποφασίσει για να προχωρήσει σε ενδελεχή έρευνα η οποία να ρίξει άπλετο φως στην υπόθεση των Μνημονίων και ιδιαίτερα στην διαπραγμάτευση Τσίπρα δανειστών που οδήγησε στο αχρείαστο δημοψήφισμα του περσινού Ιουλίου και στο κατώφλι του GREXIT.
Η επιτροπή θα πρέπει να αναζητήσει απόρρητα έγγραφα, εμπιστευτικές συνομιλίες και πρακτικά ,να μιλήσει με όλους όσοι μπορεί να γνωρίζουν, με στόχο την αποκάλυψη της αλήθειας κι όχι την απόδοση πολιτικών ή ποινικών ευθυνών. Έτσι ώστε να μην χρησιμοποιηθούν οι εργασίες της για την εξυπηρέτηση πολιτικών σκοπιμοτήτων ,όπως συνήθως συμβαίνει στην Ελλάδα με την συγγραφή τριών ή και τεσσάρων διαφορετικών πορισμάτων – κάθε κόμμα το δικό του .
Να είναι δηλαδή μια κοινοβουλευτική άσκηση που θα βοηθήσει τη χώρα να προχωρήσει ένα βήμα μπροστά δείχνοντας τα σωστά και τα λάθη , τις επιτυχημένες κινήσεις και τις παραλείψεις της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας .Είναι μάλιστα μια άσκηση πουθάπρεπε να είχε γίνει πολλές φορές στη σύγχρονη ιστορία της χώρας.
Έχουν περάσει π.χ. 20 χρόνια από την νύχτα των Ιμίων και κανείς δεν ξέρει πραγματικά τι συνέβη εκείνες τις ώρες που Ελλάδα και η Τουρκία βρέθηκαν στα πρόθυρα της σύγκρουσης η οποία απεφεύχθη λόγω της παρέμβασης της αμερικανικής πλευράς. Κανείς δεν ξέρει όλη την αλήθεια για την υπόθεση της Siemens ,για την υπόθεση Οτσαλάν καιφυσικά για το δημοψήφισμα του ΟΧΙ που έγινε ΝΑΙ.
