Τα όσα ακολούθησαν το βρετανικό δημοψήφισμα κατέδειξαν με τον πιο καθαρό τρόπο που μπορεί να οδηγήσει ένα λαό μια ομάδα λαϊκιστών και πολιτικών απατεώνων. Ο ακροδεξιός Φάρατζ και ο τυχοδιώκτης Μπόρις Τζόνσον παραπλάνησαν συνειδητά, όπως αποδεικνύεται σήμερα τους βρετανούς πολίτες και τώρα μπροστά στο αδιέξοδο των τραγικών επιλογών τους ψελλίζουν διάφορα περί αδυναμίας εκπλήρωσης των υποσχέσεων που έδιναν.
Δυστυχώς για αυτούς δεν μπορούν να ακολουθήσουν το παράδειγμα του δικού μας πρωθυπουργού κ.Τσίπρα και να μετατρέψουν την απόφαση για έξοδο σε παραμονή. Προσπαθούν απλώς με διάφορα τερτίπια να καθυστερήσουν το αίτημα εξόδου από την Ευρωπαϊκή Ένωση που πρέπει να υποβάλλουν, για να κερδίσουν λίγο χρόνο και να δουν πως μπουν να διαχειριστούν τις οδυνηρές συνέπειες της επιλογής τους.
Για να μην ξεχνιόμαστε αυτά που ζουν σήμερα οι πολίτες της Βρετανίας, τα ζήσαμε και εμείς πριν ένα ακριβώς χρόνο με την απόφαση Τσίπρα για δημοψήφισμα που κατέληξε στην επιβολή των capital controls, τις συνέπειες των οποίων πληρώνουμε ακόμα, αλλά και στη δραματική επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης συνολικά.
Με σοφίσματα περί δημοκρατικής νομιμοποπίησης,πολιτικοί που δεν αντέχουν οι ώμοι τους να πάρουν αποφάσεις για το μέλλον της χώρας, μεταθέτουν το βάρος της ευθύνης σε πολίτες λειψά ενημερωμένους που αποφασίζουν για πολυσύνθετα θέματα με συναισθηματικά ή ιδεολογικά κριτήρια. Για να ανακαλύψουν βέβαια μετά την απομάκρυνση από την κάλπη το βαρύ κόστος των επιλογών στους οποίους τους οδήγησαν.
Η Ευρώπη έχει πράγματι πολλά προβλήματα και ακόμα περισσότερες αδυναμίες. Αλλά είναι παράλογο, ανεπαρκείς πολιτικοί να τις φορτώνουν επιπλέον τις δικές τους εσωτερικές αδυναμίες και παλινωδίες. Ακόμα χειρότερα να διχάζουν τους λαούς τους, για να ξεπεράσουν προσωπικές ή κομματικές πολιτικές σκοπιμότητες.
Η ελληνική κοινωνία πλήρωσε και εξακολουθεί να πληρώνει ακριβά αυτές τις διχαστικές αφενός και αφετέρου τυχοδιωκτικές ως προς τις οικονομικές συνέπειες πρακτικες. Κάτι αντίστοιχο αντιμετωπίζει σήμερα η Βρετανία, που βλέπει παράλληλα και τον κίνδυνο να υποστεί συρρίκνωση της εθνικής της κυριαρχίας με τις τάσεις απόσχισης της Σκωτίας και της Β.Ιρλανδίας.
Αποδεικνύεται έτσι για μια ακόμα φορά ότι εν ονόματι της δημοκρατίας, επιπόλαιες και περιορισμένης ευθύνης ηγεσίες μπορούν να οδηγήσουν ακόμα και χώρες που δεν αντιμετωπίζουν προβλήματα κρίσης και επιβίωσης σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις.
ΤΟ ΒΗΜΑ
