«Για ποιον θα κτυπήσει σε λίγο η καμπάνα;»

Τελικά επικράτησαν η μισαλλοδοξία, η ξενοφοβία, η ψευδαίσθηση πως με το Brexit η Βρετανία θα ανακτήσει την ανεξαρτησία της, το χαμένο της γόητρο, και μόνη και υπερήφανη πλέον θα αποδείξει στον κόσμο πόσο «Μεγάλη» είναι. Ο Φαράζ δήλωσε πως σήμερα η χώρα του γιορτάζει μια νέα «Independence Day» και όλοι οι ακροδεξιοί ηγέτες της Ευρώπης, από τη Μαρίν Λεπέν και τον αρχηγό της Λέγκας του Βορρά ως τον δικό μας Μιχαλολιάκο, έσπευσαν να τον συγχαρούν για τον θρίαμβό του. Από την εορταστική φιέστα δεν θα μπορούσε να λείπει φυσικά και ο Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος χαιρέτισε το αποτέλεσμα ως «μεγάλη νίκη», ταυτίζοντας το δικό του όραμα για μια «καθαρή» Αμερική με αυτό των Βρετανών που ψήφισαν υπέρ της αποχώρησης. Και μόνο το γεγονός ότι σήμερα πανηγυρίζουν στην Ευρώπη όσοι υπερασπίζονται ακραίες εθνικιστικές θέσεις και θέλουν τους λαούς της χωρισμένους με τείχη και συρματοπλέγματα θα ήταν αρκετό για να πείσει και τον πιο καλοπροαίρετο ευρωσκεπτικιστή για τις καταστροφικές συνέπειες αυτής της απόφασης.

Η εποχή της βασίλισσας Βικτωρίας, όταν ο ήλιος δεν έδυε ποτέ στην Αυτοκρατορία, έχει προ πολλού παρέλθει και οι νοσταλγοί της θα απογοητευθούν οικτρά όταν πολύ σύντομα δουν το Ηνωμένο τους Βασίλειο να διαμελίζεται και τον ήλιο να δύει ταυτόχρονα στο Λονδίνο και στη Γλασκώβη. Ηδη η Σκωτία, διαφωνώντας με το αποτέλεσμα, εκδήλωσε την πρόθεσή της να διενεργήσει νέο δημοψήφισμα, που αυτή τη φορά μπορεί να σημάνει το οριστικό της διαζύγιο από την Αγγλία. Η Βόρεια Ιρλανδία μάλλον θα ακολουθήσει. Θέλω να δω τι θα λένε τότε οι διάφοροι Φαράζ του Brexit.

Ασφαλώς για το αποτέλεσμα ευθύνεται και η κοντόφθαλμη πολιτική των Βρυξελλών, οι οποίες φαίνεται εδώ και καιρό να ενδιαφέρονται μόνο για το αν οι οικονομίες των χωρών-μελών της Ενωσης είναι «βιώσιμες» και «ανταγωνιστικές» και όχι αν είναι ακόμη βιώσιμη η ιδέα επάνω στην οποία οικοδομήθηκε μετά τον Πόλεμο η ΕΕ. Η Ευρώπη όμως δεν είναι μόνο μια αγορά. Δεν είναι οι γραφειοκράτες του Συμβουλίου. Δεν είναι ούτε καν οι πολιτικοί που κρατούν για λίγο τα ηνία μιας χώρας. Η Ευρώπη είναι κάτι πολύ περισσότερο απ’ όλα αυτά. Ο Τζον Νταν το γνώριζε όταν έγραφε: «Κανένας άνθρωπος δεν είναι νησί, ολόκληρο από μόνο του· κάθε άνθρωπος είναι κομμάτι της ηπείρου, μέρος της γης της· κι ένας μονάχα σβώλος χώμα να παρασυρθεί απ’ τη θάλασσα, η Ευρώπη γίνεται μικρότερη». Κρίμα που πολλοί Βρετανοί ξέχασαν τα λόγια του μεγάλου τους ποιητή. Για αυτό ας μην αναρωτηθούν (πάλι με τα λόγια του Νταν) «για ποιον θα κτυπήσει σε λίγο η καμπάνα! Θα κτυπήσει γι’ αυτούς!».

Ο κ. Χάρης Βλαβιανός είναι ποιητής και διευθυντής του περιοδικού «Ποιητική». Διδάσκει Ιστορία και Πολιτική Θεωρία στο Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδος.