«Όχι» λέει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στην πρόταση του αυστριακού υπουργού Εξωτερικών Σεμπάστιαν Κουρτς να μετατραπούν Λέσβος και Λαμπεντούζα σε στρατόπεδα κράτησης προσφύγων. Δριμείες οι αντιδράσεις για την πρόταση να μετατραπούν τα δύο νησιά σε «Νήσους Έλις».

Ο Κουρτς πρότεινε να ακολουθηθεί ουσιαστικά το μοντέλο της Αυστραλίας.

Κληθείσα να σχολιάσει την πρόταση για άμεση απέλαση όσων εισέρχονται παράνομα στην επικράτεια της ΕΕ και εξέταση των αιτημάτων ασύλου εκτός ΕΕ, η εκπρόσωπος της Επιτροπής Τόβε Ερνστ, τόνισε πως το «αυστραλιανό μοντέλο δεν είναι ένα παράδειγμα που μπορεί να ακολουθήσει η ΕΕ», καθώς η ευρωπαϊκή πολιτική για τους πρόσφυγες είναι «απόλυτα συμβατή με το διεθνές και ευρωπαϊκό δίκαιο και την αρχή της μη επαναπροώθησης».

Με τις προτάσεις του, ο υπουργός Εξωτερικών Σεμπάστιαν Κουρτς, του συγκυβερνώντος – με τους Σοσιαλδημοκράτες – συντηρητικού Λαϊκού Κόμματος θέλει να αποπροσανατολίσει από την «δική του απραξία», κατήγγειλε το μεσημέρι της Δευτέρας, μιλώντας στη δημόσια Αυστριακή Ραδιοφωνία, ο Χανς Νισλ, ο τοπικός κυβερνήτης του αυστριακού ομόσπονδου κρατιδίου Μπούργκενλαντ, στα σύνορα με την Ουγγαρία, από το οποίο διήλθαν τους τελευταίους μήνες του 2015 εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες με προορισμό τη Γερμανία, σημειώνοντας ότι προτάσεις που δεν μπορούν να εφαρμοστούν, όπως η απώθηση προσφυγικών λέμβων, είναι «ανόητες».

Ο Σεμπάστιαν Κουρτς θα ήταν καλύτερο να φροντίσει για την υπογραφή μίας συμφωνίας με την Ουγγαρία, ώστε αυτή να δέχεται πίσω πρόσφυγες, τόνισε ο Χανς Νισλ, προσθέτοντας πως, εάν αυτός συνεχίσει την έως τώρα τακτική του, θα περάσει στην ιστορία ως «πολιτικός των ανακοινώσεων», καθώς το να κάνει προτάσεις οι οποίες ούτε έχουν συζητηθεί με τον κυβερνητικό εταίρο, ούτε λαμβάνουν υπόψη τις χώρες τις οποίες αφορούν (σ.σ.: προφανώς την Ελλάδα και την Ιταλία), είναι τουλάχιστον «κακή συμπεριφορά».

Η αρμόδια για θέματα Ενσωμάτωσης δημοτική σύμβουλος και υπουργός στην τοπική κυβέρνηση της Βιέννης Σάντρα Φράουενμπεργκερ τόνισε σε δηλώσεις της πως οι άνθρωποι που διώκονται έχουν δικαίωμα προστασίας, το οποίο θα καταργούνταν αν δημιουργούνταν στρατόπεδα κράτησης σε νησιά στα ευρωπαϊκά σύνορα, και πως με ένα απηρχαιωμένο μοντέλο, όπως το «Νησί Έλις» που προτείνει ο Κουρτς, δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν οι επίκαιρες προκλήσεις, αλλά χρειάζονται ευρωπαϊκές λύσεις.

Ως «αποκλεισμό όσων αναζητούν προστασία στα νησιά της Μεσογείου», καταγγέλλει την πρόταση του υπουργού Εξωτερικών η εκπρόσωπος για θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων του κόμματος των Πρασίνων Αλέβ Κορούν, τονίζοντας πως το κόμμα της ζητάει μία υποχρεωτική ποσόστωση της ΕΕ ως προς τον αριθμό των προσφύγων που θα δέχονται οι χώρες-μέλη της, καθώς επίσης και πόρους της ΕΕ για τις χώρες που δείχνουν υπευθυνότητα, όπως η Αυστρία και η Σουηδία.

Τις θέσεις του Αυστριακού υπουργού Εξωτερικών καταδικάζουν επιπλέον τόσο η Ύπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες, όσο και μία σειρά αυστριακών ανθρωπιστικών οργανώσεων, όπως μεταξύ άλλων ο Αυστριακός Ερυθρός Σταυρός που επισημαίνει ότι «η προστασία ανθρώπων που διαφεύγουν από τον πόλεμο είναι, ενόψει των πολυάριθμων θυμάτων στη Μεσόγειο, σημαντικότερη από ποτέ».

Στρατόπεδα περιορισμού, όπως προτείνει ο υπουργός Εξωτερικών, δεν θα έσωζαν καμία ανθρώπινη ζωή, ανέφερε σε δηλώσεις του ο πρόεδρος του Ερυθρού Σταυρού Γκέραλντ Σέπφερ, ενώ από την πλευρά του ο διευθυντής του Αυστριακού Τμήματος της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, ο Κρίστοφ Πίντερ, προειδοποίησε με έμφαση πως τέτοιες προτάσεις «πραγματικά δεν αποτελούν μελλοντική λύση για την προστασία των προσφύγων στην Ευρώπη».

Ο Κρίστοφ Πίντερ απέρριψε επίσης τη θέση του Σεμπάστιαν Κουρτς για την άμεση απέλαση των προσφύγων αμέσως μετά την ταυτοποίησή τους εν μέσω πελάγους, επισημαίνοντας πως οι άνθρωποι που διαφεύγουν από τον πόλεμο είναι σε ποσοστό 60% γυναίκες και παιδιά, που κανένας δεν μπορεί να στείλει πίσω «σε κάποια ανασφαλή χώρα».

«Ο Κουρτς θέλει πρώτα απ’ όλα να περιχαρακώσει και να δημιουργήσει αναξιοπρεπείς συνθήκες, οι οποίες θα εκφοβίζουν και θα φθείρουν και αυτό αποτελεί ένα αλόγιστο, απάνθρωπο και βαθιά κυνικό σχέδιο», τονίζει σε ανακοίνωσή της η ανθρωπιστική οργάνωση «SOS Συνάνθρωπος», ζητώντας να υπάρχει η δυνατότητα να υποβάλλονται και εκτός ΕΕ αιτήσεις για χορήγηση ασύλου ή για μετανάστευση.

Η δεύτερη μεγαλύτερη ανθρωπιστική οργάνωση στην Αυστρία, η Volkshilfe, καλεί τον Αυστριακό υπουργό Εξωτερικών «να σκεφτεί επιτέλους με την καρδιά», σημειώνοντας πως η περιχαράκωση προκαλεί νεκρούς και όχι η κουλτούρα του καλωσορίσματος και πως η περιχαράκωση φέρνει κέρδη στους διακινητές και όχι η συντεταγμένη υποδοχή προσφύγων.

Ο Σεμπάστιαν Κουρτς σε συνέντευξή του στο κυριακάτικο φύλλο της αυστριακής εφημερίδας Die Presse, είχε ζητήσει μία σκληρότερη στάση από την Ευρωπαϊκή Ένωση στην αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης, προτείνοντας μάλιστα λύσεις κατά το «πρότυπο της Αυστραλίας».

Ο ίδιος, απορρίπτοντας την θέση ότι δεν είναι εύκολη η προστασία των θαλασσίων συνόρων, κάτι για το οποίο ο αρχηγός της αυστριακής διπλωματίας έχει κατηγορήσει επανειλημμένα την Ελλάδα, διατεινόταν πως ακριβώς τα θαλάσσια σύνορα χρησιμοποιήθηκαν συχνά για να ελεγχθεί η μετανάστευση και δεν είναι τυχαίο ότι οι μετανάστες στις ΗΠΑ έφθαναν πρώτα στο νησί Έλις μπροστά από τη Νέα Υόρκη.

Σε αυτό, όπως ανέφερε ο Σεμπάστιαν Κουρτς, οι αμερικανικές αρχές αποφάσιζαν ποιος επιτρεπόταν να περάσει στην ηπειρωτική χώρα και ένα τέτοιο μοντέλο με νησί μπορεί να είναι επίσης ο δρόμος για την Ευρώπη, καθώς η δική του πρόθεση είναι να διακοπεί η παράνομη μετανάστευση προς την Ευρώπη.

Απαντώντας στο ερώτημα ποιο θα είναι το ευρωπαϊκό νησί Έλις, «η Λέσβος, η Λαμπεντούζα», σημείωνε πως όποιος πρέπει να μείνει σε ένα νησί όπως η Λέσβος και δεν έχει καμία πιθανότητα να του χορηγηθεί άσυλο, θα είναι μάλλον περισσότερο πρόθυμος να επιστρέψει οικειοθελώς πίσω, από εκείνον ο οποίος έχει ήδη εγκατασταθεί σε μια κατοικία στη Βιέννη ή στο Βερολίνο.

Σημείωνε επίσης πως στο μεταξύ η Αυστραλία κατόρθωσε να μην φθάνουν πλέον παράτυποι μετανάστες και να μην πνίγεται πλέον κανένας και αυτό συμβαίνει, όπως διατεινόταν, επειδή το αυστραλιανό Πολεμικό Ναυτικό ξεκίνησε μια επιχείρηση προστασίας των συνόρων, αναχαιτίζοντας πλοία προσφύγων πριν από τις ακτές και επιστρέφοντας τους ανθρώπους στις χώρες προέλευσής τους ή σε «κέντρα» (προφανώς κράτησης), όπως στο Ναουρού και η Νέα Γουινέα.