Το Εθνικό Σύστημα Υγείας αποτέλεσε αναμφισβήτητα μία από τις μεγαλύτερες κοινωνικές κατακτήσεις στη χώρα μας. Βέβαια, όπως όλοι γνωρίζουμε, ποτέ δεν ολοκληρώθηκε ο αρχικός σχεδιασμός ούτε εφαρμόστηκαν στην πράξη όλες οι διατάξεις τόσο του ιδρυτικού νόμου 1397/83 όσο και των άλλων που ακολούθησαν ως σήμερα. Αναμφισβήτητα έχει πολλά προβλήματα που οφείλονται σε αδυναμία εκσυγχρονισμού και σε χρόνιες παθογένειες που αναπτύχθηκαν κατά τη διάρκεια της τριακονταετούς και πλέον λειτουργίας του.
Σε όλον τον σχεδιασμό αλλά και την εφαρμογή του ΕΣΥ δεν υπήρξε ποτέ χώρος για τον ιδιωτικό τομέα και ουδέποτε πέρασε από το μυαλό των κρατούντων η ένταξη στον σχεδιασμό του ιδιωτικού τομέα, που παρέχει πλέον του 40% των παρεχομένων υπηρεσιών του κλάδου υγείας. Ενας τομέας που περιλαμβάνει 182 κλινικές (γενικές, ειδικές και μεικτές κλινικές) και περίπου 300 διαγνωστικά κέντρα. Απασχολεί άμεσα και έμμεσα περίπου 45.000 εργαζομένους και έχει επενδύσει μεγάλα ποσά σε εξοπλισμό αιχμής, ακόμη και σε μοναδικά για τη χώρα μηχανήματα.
Το υπουργείο πρέπει να πάψει να προσπαθεί ανεπιτυχώς να διοικήσει το σύστημα (είναι γνωστό ότι σε όλον τον κόσμο τα υπουργεία έχουν αποτύχει ως μάνατζερ), αλλά θα πρέπει να λειτουργεί επιτελικά καθορίζοντας ενιαίους κανόνες λειτουργίας για όλους τους φορείς που εμπλέκονται στην παροχή υπηρεσιών υγείας, είτε είναι δημόσιοι είτε ιδιωτικοί, εποπτεύοντας την εφαρμογή τους. Πρέπει στην επιτελική λειτουργία του να ασχοληθεί σοβαρά με τον ιδιωτικό τομέα γιατί και αυτός προσφέρει πολλά και σημαντικά στον χώρο.
Σήμερα ο ιδιωτικός τομέας ασφυκτιά με τη διαδικασία των «κλειστών προϋπολογισμών» του ΕΟΠΥΥ, που τον υποχρεώνει να παρέχει μεγάλο μέρος των υπηρεσιών του (πάνω από 45%) χωρίς να πληρώνεται. Δεν είναι δυνατόν να απαιτείς ως Πολιτεία οι ιδιωτικοί φορείς να καλύπτουν έγκαιρα τις ασφαλιστικές και φορολογικές υποχρεώσεις τους έχοντας ποινικές ευθύνες αν δεν το κάνουν και να μην εκπληρώνεις στοιχειωδώς τις υποχρεώσεις σου απέναντί τους. Υποχρεώσεις που προκύπτουν από υπηρεσίες που παρείχαν σε τιμές που το ίδιο το κράτος έχει καθορίσει.
Ο ιδιωτικός τομέας δεν αντέχει άλλο αυτή τη μεταχείριση. Πρέπει ο ΕΟΠΥΥ και το υπουργείο να αποφασίσουν να αγοράζουν τις υπηρεσίες που μπορούν να πληρώνουν και όχι να απαιτούν τα πάντα πληρώνοντας ό,τι θέλουν και όποτε θέλουν. Αλλιώς ο κλάδος της ιδιωτικής υγείας κινδυνεύει με καταστροφή.
Ο κ. Ανδρέας Καρταπάνης είναι διευθύνων σύμβουλος του Ομίλου Υγεία.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
