Σαφώς και καμία ομάδα δεν έχει υπογράψει συμβόλαιο με την επιτυχία και τις συνεχόμενες προκρίσεις, αλλά ο τρόπος με τον οποίο έμεινε –για πρώτη φορά ύστερα από 11 χρόνια –εκτός προημιτελικών της Ευρωλίγκας ο Ολυμπιακός είναι αυτός που «πληγώνει» περισσότερο τους Πειραιώτες.
Δικαιολογίες και γεγονότα


Αν προσπαθήσει κάποιος να μελετήσει το «μαύρο κουτί» της αποτυχίας των πρωταθλητών Ελλάδας να προκριθούν για ακόμη μία χρονιά, μπορεί να βρει ένα σωρό –πειστικές –δικαιολογίες, όπως είναι το γεγονός ότι ο βασικός σέντερ της ομάδας (Πάτρικ Γιανγκ) έχασε όλη τη χρονιά από σοβαρό τραυματισμό. ‘Η το ότι ένας δεύτερος –κομβικός –παίκτης της πεντάδας, ο Ματ Λοτζέσκι, από μια θλάση (αρχικά) και από μια σπάνια ίωση στη συνέχεια, όχι μόνο έχασε τη μισή και βάλε χρονιά, αλλά και ετέθη σε κίνδυνο ακόμη και η ζωή του!
Επιπρόσθετα, η κλήρωση-ορισμός στον «όμιλο του θανάτου», τον δυσκολότερο όλων των εποχών, ήταν ένα θέμα για τον Ολυμπιακό που έπαιζε πάντα με 1-2 βασικούς παίκτες στα πιτς.
Επειδή, όμως, πρώτα απ’ όλα στον προπονητή του Ολυμπιακού, τον Γιάννη Σφαιρόπουλο, δεν αρέσουν οι δικαιολογίες, πρέπει να σταθούμε περισσότερο στα εξής γεγονότα.
Δεν αντικαταστάθηκε ποτέ επάξια ο Πάτρικ Γιανγκ και όχι μόνον αυτό, αλλά έγινε με τέτοια καθυστέρηση η –δεύτερη –αντικατάσταση ψηλού, που ήδη είχε χαθεί πολύτιμος χρόνος. Θα θυμίσουμε, για παράδειγμα, πως άρον άρον η Μπαρτσελόνα έκλεισε τον Ντόρσεϊ ώστε να παίξει στο ματς με τον Ολυμπιακό και να καλύψουν έτσι οι Καταλανοί τη διαφορά των 12 πόντων.
Ο Ολυμπιακός από την αρχή δεν είχε πολλές εναλλακτικές στη θέση «4», υπήρχε κυρίως ο Πρίντεζης (που όπως και ο Σπανούλης με τον Μάντζαρη είχαν τραβήξει συνεχόμενο αγωνιστικό λούκι από το καλοκαίρι με την Εθνική), θέλοντας να δώσει ευκαιρίες στον Δημήτρη Αγραβάνη που δεν τις άρπαξε ποτέ από τα μαλλιά, με τον κόουτς Σφαιρόπουλο να αναγκάζεται να δώσει λύσεις εκ των έσω με τον Παπαπέτρου πολλές φορές να παίζει (με επιτυχία) στο τέσσερα και τον Πρίντεζη πεντάρι.
Ο ερχομός του Οντομ (για να καλύψει επιθετικά το κενό του Λοτζέσκι) περισσότερο προκάλεσε μια σύγχυση ρόλων καθώς προστέθηκε και ο Παπανικολάου (απόλυτα σωστά και δεν συζητείται καν η συγκεκριμένη επιστροφή) και υπήρξε ένα διάστημα όπου ο Ολυμπιακός έψαχνε να βρει την ταυτότητά του.
Επίσης δεδομένου ότι η ομάδα έχει «χτιστεί» με βάση την αμυντική λειτουργία της, σε παιχνίδια που αυτή δεν λειτουργούσε καλά αποδιοργανωνόταν και το επιθετικό πλάνο, καθώς δεν εφαρμοζόταν το γρήγορο μπάσκετ και ο αιφνιδιασμός.
Οι περισσότεροι αντίπαλοι προπονητές έστηναν όλο το παιχνίδι τους με την άμυνα με βοήθειες πάνω στον Σπανούλη, με τον Ιβάνοβιτς της Χίμκι ιδιαίτερα αλλά και τον Τρινκιέρι της Μπάμπεργκ να δίνουν ρεσιτάλ, καθώς ευτύχησαν να έχουν μελετήσει πολύ περισσότερο το παιχνίδι του Βασίλη (ως προπονητές του Παναθηναϊκού και της Εθνικής αντίστοιχα). Εκεί, η απουσία του Λοτζέσκι μετρούσε «διπλή» και έλειπε το εύκολο σουτ που θα άνοιγε τις αντίπαλες άμυνες. Κάπως έτσι ήρθαν οι έξι ήττες σε επτά εκτός έδρας παιχνίδια, αρνητική επίδοση από τα πέτρινα χρόνια του Κορυδαλλού.
Τα δύο τελευταία χρόνια στο Κάουνας καθορίστηκε σε σημαντικό βαθμό η ευρωπαϊκή πορεία του Ολυμπιακού. Στη «Ζαλγκίρις Αρένα» το 2014 η Ρεάλ Μαδρίτης επέλεξε να ηττηθεί την τελευταία αγωνιστική των ομίλων και να «διαλέξει» τον Ολυμπιακό για μια σκληρή μάχη προημιτελικών πλέι οφ, με το πλεονέκτημα έδρας στους Μαδριλένους, προκειμένου να μην τον βρει μπροστά της και πάλι στο φάιναλ φορ (είχε θριαμβεύσει εις βάρος της στον τελικό του 2013 στο Λονδίνο) και πράγματι τον απέκλεισε.
Το τέλος της πορείας


Την περασμένη Πέμπτη το βράδυ, στο ίδιο γήπεδο, γράφτηκε ο επίλογος της εφετινής ευρωπαϊκής πορείας του Ολυμπιακού, καθώς η δύσκολη νίκη της Μπαρτσελόνα επί της αδιάφορης (μόνο βαθμολογικά) Ζαλγκίρις του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους διέλυσε το μοναδικό (και πιο σπάνιο) σενάριο από τα 16 που είχε ο όμιλος των Ερυθρολεύκων και το οποίο τους έδινε πρόκριση.
Οι πρωταθλητές Ελλάδας, μετά από 11 χρόνια συνεχούς παρουσίας στα προημιτελικά της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης (κάτι που μόνο ο Ολυμπιακός και η Μπαρτσελόνα είχαν καταφέρει, με τους Καταλανούς πάντως να διευρύνουν εφέτος το σερί τους), θα δουν αυτή τη φορά τα πλέι οφ από την τηλεόραση.


Η κατάρρευση
Η ήττα στο Κάουνας και η «μαχαιριά» της Μπάμπεργκ
Ουσιαστικά στη «Ζαλγκίρις Αρένα» είχε προδιαγραφεί σε μεγάλο βαθμό η πορεία του Ολυμπιακού από τον ίδιο, όταν κατάφερε (διότι περί… κατορθώματος πρόκειται) να χάσει με 20 πόντους από την πιο αδύναμη ομάδα του ομίλου. Ολοι οι υπόλοιποι διεκδικητές εύκολα ή δύσκολα πέρασαν από εκεί, με μόνη εξαίρεση την Μπάμπεργκ, που επίσης αποκλείστηκε λόγω της ήττας της στο Κάουνας.
Ο Ολυμπιακός έκανε άλλωστε διπλό λάθος, καθώς όχι μόνο έχασε από την ουραγό του ομίλου, αλλά δεν κράτησε και το αήττητο της έδρας του, με την ήττα από την Μπάμπεργκ του Τρινκιέρι να αποτελεί «μαχαιριά» που δεν μπόρεσε να καλύψει στη συνέχεια.
Μπορεί να φαίνεται ότι ο Ολυμπιακός αποκλείστηκε στο προτελευταίο παιχνίδι του στη Μόσχα, όπου γνώρισε τη συντριβή από τη Χίμκι, αλλά στην ουσία η ζημιά είχε γίνει στις δύο ήττες που προαναφέραμε και είχαν αναγκάσει την ομάδα του Γιάννη Σφαιρόπουλου να παίζει στο «κόκκινο» με συνεχόμενους τελικούς τουλάχιστον επί ένα δίμηνο.
Σε όλους αυτούς είχε πάντα 2-3 βασικούς παίκτες εκτός λόγω τραυματισμού και ουσιαστικά μετά τις νίκες επί Ρεάλ και Αρη πήγε στη Μόσχα με το λαμπάκι της βενζίνης να έχει ανάψει και μόλις η Χίμκι ξέφυγε λίγο στις αρχές του δευτέρου ημιχρόνου επήλθε η κατάρρευση, ψυχική και σωματική.
Η επιστροφή του Λοτζέσκι και το –αναγκαστικό λόγω αγωνιστικής αποχής –γέμισμα των μπαταριών είναι ικανό να δώσει ένα μικρό προβάδισμα μαζί με το πλεονέκτημα έδρας εν όψει πρωταθλήματος. Δεν αρκεί όμως μόνο αυτό.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ