Ορισμένες πράξεις είναι δηλωτικές για προθέσεις. Για παράδειγμα όταν κάποιος τηλεφωνεί σε εστιατόριο και κάνει κράτηση, έχει πρόθεση να φάει. Το αυτό ισχύει όταν κάποιος ιδρύει εξωχώρια εταιρεία. Δεν το λέμε κομψά… Ας διατυπώσουμε αλλιώς και όχι με ένα ανάλογο «να φάει». Κομψά λοιπόν: όποιος ανακατεύεται με offshore, θέλει να προστατεύσει τα χρήματά του από την τρελή, την ανελέητη φορολόγηση.
Ο υφυπουργός Ψεκασμών Παύλος Χαϊκάλης αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι έχει τη δική του offshore στην Κύπρο. Είναι όμως υπεράνω, δεν τον ενδιαφέρει ο υλικός κόσμος. Την εταιρεία την σκάρωσε για το πνεύμα. Το δήλωσε. Είπε ότι ήθελε να προστατέψει πνευματικά δικαιώματα από θεατρικές παραστάσεις στην μεγαλόνησο. Εμείς θα κάνουμε το κορόιδο, δηλαδή δεν θα του πούμε στα μούτρα ότι τα «πνευματικά δικαιώματα» ίσον χιλιάρικα. Θα σημειώσουμε μόνο ότι η εταιρεία δεν δηλώθηκε στην Ελλάδα ενώ έπρεπε να δηλωθεί.
Ο Παύλος Χαϊκάλης δεν πρωτοτυπεί. Οι Ανεξάρτητοι Ελληνες, ναι, εκείνοι που κάνουν καταγγελίες για τις κρυφές εταιρείες πολιτικών οικογενειών, εκείνοι που ξεσκονίζουν τα πόθεν έσχες των άλλων, είναι πρώτοι και καλύτεροι στη απόκρυψη περιουσιακών στοιχείων. Ο Πάνος Καμμένος είχε πει κι αυτός ένα σωρό ψέματα σχετικά με το σκάφος του «Iliatoras of London», το οποίο αποπληρώθηκε με 600.000 ευρώ, μέσω offshore και πάλι.
Εδώ πρέπει να γίνει ένας διαχωρισμός. Οι πολιτικοί έχουν κάθε δικαίωμα να είναι ευκατάστατοι, να ζουν σε μεγάλα σπίτια, να ταξιδεύουν με το σκάφος τους, με το ελικόπτερο, με το αερόστατο ή με άλλο μέσο που έχει αγοραστεί νόμιμα χάρη στο εισόδημα ή σε κληρονομιά. Ο πλούτος δεν είναι αδίκημα και η φτώχια δεν είναι εγγύηση ικανότητας, εξυπνάδας ή εντιμότητας.
Να δούμε λοιπόν ποιο είναι το πρόβλημα με τις εισπράξεις του Χαϊκάλη στην Κύπρο ή με το σκάφος του Καμμένου στη νήσο Μαν. Προσπαθούν να γλιτώσουν φόρο, δηλαδή προσπαθούν να γλιτώσουν το μερίδιο που τους αναλογεί. Πιθανώς το μερίδιο να είναι άδικο, πιθανώς ο νομοθέτης να αρπάζει αλύπητα το χρήμα από έναν ηθοποιό ή έναν καπετάνιο (ως «καπετάνιος» είχε δηλωθεί ο επικεφαλής των Ανεξάρτητων Ελλήνων…).
Ιδού λοιπόν ο ρόλος τους στο Κοινοβούλιο, ιδού ο ρόλος τους στην κυβέρνηση. Θα έπρεπε να προτείνουν ελαφρύνσεις για ανθρώπους της κατηγορίας τους. Θα έπρεπε σταράτα να πουν ότι είναι υπερβολικό το τίμημα που καλούνται να πληρώσουν. Αντ΄αυτού στηρίζουν την απόφαση της κυβέρνησης να διατηρήσει τον εντελώς άδικο φόρο στα ακίνητα και την υπερβολική εισφορά αλληλεγγύης. Πάντα υπήρχε κενό στον κρατικό προϋπολογισμό, πάντα υπήρχε ένα κενό που θα μπορούσε να καλυφθεί από τους έχοντες.
Τόσο ο Χαϊκάλης όσο και ο αρχηγός του διάλεξαν: χρεώνουν στη μεσαία τάξη τα έξοδα του κράτους και αφήνουν ανενόχλητους τους ομοίους τους. Τούτο είναι μια επιλογή, μια πολιτική επιλογή.
