ΜΕΣΑ στο ζοφερό κοινωνικό πλαίσιο της εποχής μας υπάρχουν και κάποια «παράθυρα οξυγόνωσης». Ενα από τα λιγοστά, έστω, είναι ο Αθλητισμός μέσω της εθνικής αντιπροσώπευσης σε διεθνείς συναντήσεις όπως συνέβη αυτόν τον Ιούνιο. Στο Κύπελλο Ευρώπης των εθνικών ομάδων Στίβου π.χ. και στους Α’ Ευρωπαϊκούς Αγώνες με ολυμπιακό ανάπτυγμα αθλημάτων η προσφορά ήταν ικανοποιητική και ελπιδοφόρα, όταν μάλιστα πρόκειται για τη νέα γενιά, όπως συνέβη στην υδατοσφαίριση και πρόσφατα στην καλαθοσφαίριση και στο ποδόσφαιρο. Να σημειωθούν, επίσης, οι διεθνείς διακρίσεις των ελλήνων ιστιοπλόων στις κατηγορίες σκαφών 470 και TORNADO. Αυτό που πρέπει να υπογραμμισθεί είναι η ζωτική ανάγκη στήριξης των αθλημάτων όσο είναι δυνατό από πλευράς της Πολιτείας και αναγκαστικά από φορείς και άτομα που αντικρίζουν τον Αθλητισμό όχι ως πεδίο δικής τους προβολής και οπαδοποίησης. Είναι ένα ζητούμενο, π.χ. το πρόγραμμα «υιοθεσιών» της Ολυμπιακής Επιτροπής, στον δρόμο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2016 αλλά και τις άλλες μεγάλες διεθνείς υποχρεώσεις σε επίπεδο εθνικής αντιπροσώπευσης, περισσότερο από κάθε άλλη φορά.
nnn
ΜΕΡΙΚΟΙ αριθμοί που αφορούν το πολύτιμο έμψυχο υλικό, υποδομής και ανάπτυξης, που λέγεται «έλληνας προπονητής». Οι περιπτώσεις των ομάδων μπάσκετ του Ολυμπιακού και της υδατοσφαίρισης του ΝΟ Βουλιαγμένης –και όχι μόνο –δίνουν ένα ασφαλές κριτήριο. Ενθαρρυντικό είναι ότι σε επίπεδο σωματειακών ομάδων η πλάστιγγα της προτίμησης γέρνει προς την πλευρά των Ελλήνων. Εύγλωττο δείγμα ότι σε αριθμό 20 προπονητών των πέντε ομαδικών αθλημάτων –Ποδοσφαίρου, Μπάσκετ, Υδατοσφαίρισης, Βόλεϊ και Χάντμπολ –που αφορούν τις ομάδες στην πρώτη τετράδα της κατάταξης των πρωταθλημάτων τερμάτισαν τις υποχρεώσεις τους με έλληνα τεχνικό οι 18… Το συμπέρασμα είναι σαφές και χρήσιμο. Ανάλογη εικόνα στις εθνικές ομάδες με εξαίρεση το ποδόσφαιρο.
nnn
ΟΣΟΙ παρακολούθησαν τηλεοπτικά τους αγώνες Στίβου του Κυπέλλου εθνικών ομάδων αντιλήφθηκαν με την πρώτη ματιά την αυξανόμενη συμμετοχή αθλητών και αθλητριών (σε μικρότερη κλίμακα) από την αφρικανική δεξαμενή. Η παρουσία τους καταγράφεται ακόμη και σε χώρες του «ξενοφοβικού Βορρά» της Ευρώπης… Φαινόμενο. Βέβαια υπάρχουν και κραυγαλέες περιπτώσεις, με πιο χτυπητή αυτή της Τουρκίας που στηρίζει την απόδοση της εθνικής ομάδας στίβου στην «προμήθεια» δρομέων από την Κένυα. Είναι καιρός να δρομολογηθεί ένα πρόγραμμα ανάδειξης νέων δρομέων, π.χ. από αφρικανικές χώρες, που έχουν γεννηθεί και έχουν μεγαλώσει στην Ελλάδα. Περισσότερο από κάθε άλλη εποχή σήμερα, η παρουσία του Αθλητισμού μας ως πραγματική εθνική υπόθεση και όχι ως επιτυχίες του επαγγελματοποιημένου αθλητικού θεάματος –κατ’ εικόνα και ομοίωση μιας παγκόσμιας πρακτικής –είναι ζωτική ανάγκη.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
