Εναν και πλέον χρόνο μετά τις εκλογές για το Ευρωκοινοβούλιο, η Μαρίν Λεπέν, ο Γκέερτ Βίλντερς και άλλοι ηγέτες ακροδεξιών κομμάτων από το Βέλγιο, την Ιταλία και την Αυστρία την περασμένη εβδομάδα ανακοίνωσαν τον σχηματισμό μιας κοινής «ευρωομάδας», της «Ευρώπης των Εθνών και των Ελευθεριών» (ENF). Στον σκοπό τους συνέβαλαν μια βρετανίδα ευρωβουλευτής η οποία αποπέμφθηκε από το Κόμμα Ανεξαρτησίας του Ηνωμένου Βασιλείου (UKIP) εξαιτίας ενός σκανδάλου και δύο ευρωβουλευτές του πολωνικού Κογκρέσου για τη Νέα Δεξιά (KNP). Και ενώ όλοι αυτοί παρουσιάζουν αποκλίσεις στην ένταση και στις αποχρώσεις των ακροδεξιών τους περγαμηνών, τους ενώνει το μίσος προς έναν κοινό εχθρό που θέλουν να πολεμήσουν εκ των έσω: την Ευρωπαϊκή Ενωση και τους θεσμούς της.
Η νέα ομάδα διαθέτει 36 ευρωβουλευτές, 19 εκ των οποίων ανήκουν στο FN, τη μεγαλύτερη ακροδεξιά δύναμη στο Ευρωκοινοβούλιο, πέντε στην ιταλική Λέγκα του Βορρά (LN), τέσσερις στο Κόμμα της Ελευθερίας της Αυστρίας (FPO) και στο ολλανδικό Κόμμα της Ελευθερίας (PVV) του Βίλντερς, δύο στο KNP, ένας στο βελγικό Φλαμανδικό Συμφέρον (VB) και η ανεξάρτητη πια Τζάνις Ατκινσον από τη Βρετανία.
«Η ENF περιλαμβάνει τα ίδια πέντε βασικά κόμματα που είχαν εξαρχής συμφωνήσει στον προκάτοχο της ENF, την Ευρωπαϊκή Συμμαχία για την Ελευθερία (EAF). Τα δύο επιπλέον μέλη από το KNP και η Ατκινσον είναι σχεδόν βέβαιον ότι δεν θα επιστρέψουν στο Ευρωκοινοβούλιο στις επόμενες εκλογές» είπε στο «Βήμα» ο Κας Μούντε, αναπληρωτής καθηγητής στη Σχολή Δημοσίων και Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο της Τζόρτζια στις Ηνωμένες Πολιτείες και ειδικός στην ευρωπαϊκή Ακροδεξιά. Και συμπλήρωσε: «Δεν είχαν πολλές επιλογές. Σχεδόν όλοι οι υπόλοιποι που ανήκουν στους Μη Εγγεγραμμένους (NI) ήταν εκτός των ορίων εξαιτίας των ακραίων ιδεολογιών τους, δηλαδή το Εθνικό Δημοκρατικό Κόμμα της Γερμανίας (NPD), η Χρυσή Αυγή και το ουγγρικό Jobbik. Τα υπόλοιπα ριζοσπαστικά δεξιά κόμματα έχουν ήδη στέγη και δεν είχαν διάθεση να πάνε σε μια λιγότερο αποδεκτή ομάδα».
Παρότι ο αριθμός των διαθέσιμων ευρωβουλευτών ήταν επαρκής για να σχηματισθεί η ομάδα, «το πρόβλημα ήταν να βρεθούν εκπρόσωποι από επτά-κράτη μέλη και αυτό κατέστη εφικτό με την Ατκινσον» είπε στο «Βήμα» ο Κάι Αρτσχάιμερ, καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο του Μάιντς στη Γερμανία. Μεταξύ των μελών της ENF, συνέχισε ο καθηγητής Αρτσχάιμερ, «υπάρχει ένας κοινός πυρήνας ευρωσκεπτικισμού, όπως και εναντίωσης στους μη ευρωπαίους μετανάστες. Το FN, το PVV και το FPO έχουν αφιερώσει πολύ χρόνο για την προετοιμασία αυτής της ομάδας. Αλλά ακόμη και μεταξύ τους υπάρχουν εντάσεις καθώς ο Βίλντερς είναι φιλοϊσραηλινός, ενώ το FN και το FPO θεωρούνται αντισημιτικά κόμματα. Η Λέγκα εστιάζει πολύ στα τοπικά ζητήματα και αντιφάσκει περισσότερο σε σχέση με την Ευρωπαϊκή Ενωση από τους άλλους τρεις. Το VB αντιμετωπίζει μια μεγάλη μείωση της δημοτικότητάς του και η Ατκινσον δεν έχει πολιτικό μέλλον. Ο πραγματικός μπαλαντέρ είναι το KNP επειδή οι ηγέτες του είναι πολύ πιο ριζοσπαστικοί στις οικονομικές τους πεποιθήσεις και επειδή είναι το μόνο κόμμα από την Ανατολική Ευρώπη στην ομάδα. Οι Ανατολικοευρωπαίοι αποτελούν τον στόχο της ακροδεξιάς κινητοποίησης σε πολλές δυτικές χώρες, ιδίως στη Βρετανία, επομένως οι εντάσεις μεταξύ της Ατκινσον και των μελών του KNP είναι σχεδόν αναπόφευκτες».
«Υπάρχει μεγάλη δυσαρέσκεια απέναντι στα κυβερνητικά κόμματα από τους ψηφοφόρους στην ΕΕ καθώς τα θεωρούν πολύ διεφθαρμένα, σημαντικά οικονομικά προβλήματα κατά μήκος της Ενωσης, η τρέχουσα κρίση στην Ελλάδα που θα μπορούσε να ανατινάξει την ΕΕ ως το τέλος του μήνα και την άνοδο σε ορισμένες χώρες δεξιών λαϊκιστικών δυνάμεων, που μπορεί να μη θεωρούνται φασιστικές αλλά εναντιώνονται στη διακυβέρνηση των Βρυξελλών. Και αυτό προσπαθεί να κάνει η Λεπέν στη Γαλλία, να αποτινάξει το φασιστικό υπόβαθρο του κόμματος για να ταιριάζει περισσότερο με λαϊκίστικες δυνάμεις όπως το UKIP, το οποίο απέρριψε συνεργασία μαζί της στο Ευρωκοινοβούλιο» μας είπε ο Γκρέιαμ Ατκινσον, συντάκτης ευρωπαϊκών θεμάτων στο περιοδικό της βρετανικής οργάνωσης κατά του ρατσισμού και του φασισμού «Hope not Hate».
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
