Το βράδυ της περασμένης Τετάρτης που η κυβέρνηση ζήτησε από τους δανειστές της εννέα μηνών παράταση του Μνημονίου ένας μικρός πανηγυρισμός ξέφυγε από τα χείλη των ευρωπαίων συνομιλητών της. «Εγκλωβίστηκε σε μια διαδικασία που τον οδηγεί αναγκαστικά σε εκλογές ή σε οικουμενική κυβέρνηση» υποστηρίζουν πλέον για τον κ. Τσίπρα αξιωματούχοι των Βρυξελλών και της Φρανκφούρτης, επισημαίνοντας ότι η τελική συμφωνία θα είναι τόσο βαριά που δεν θα μπορεί να τη σηκώσει μόνο του κανένα κόμμα στην Ελλάδα.
Μετά τη συνάντηση του Γιούνκερ με τον Αλ. Τσίπρα το απόγευμα της Πέμπτης συμφωνήθηκε ότι η ελληνική κυβέρνηση θα αποστείλει μέσα στο Σαββατοκύριακο στην Κομισιόν την τελική της πρόταση, με την οποία θα αποδέχεται και θα εξυπηρετεί με μέτρα εγγυημένης απόδοσης τον στόχο του πρωτογενούς πλεονάσματος 1% ως το τέλος του χρόνου.
Ολα τα υπόλοιπα και επώδυνα μέτρα (Εργασιακό, Ασφαλιστικό, ιδιωτικοποιήσεις στην ενέργεια, καθώς και η αναδιάρθρωση του χρέους) μεταφέρονται για την οριστική συμφωνία που θα πρέπει να έχει υπογραφεί το αργότερο ως τον Μάρτιο του 2016, ημερομηνία που συμπίπτει με την αποχώρηση του ΔΝΤ από τις διαδικασίες ελέγχου και εποπτείας της ελληνικής οικονομίας.
Εφόσον λοιπόν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παραλάβει και αποδεχθεί την τροποποιημένη ελληνική πρόταση μέσα στο Σαββατοκύριακο, τότε το Eurogroup της ερχόμενης Πέμπτης θα ανοίξει μια γραμμή χρηματοδότησης της χώρας για τους επόμενους μήνες που θα υλοποιείται σταδιακά –εφόσον βέβαια η συμφωνία ψηφιστεί και από τη Βουλή και αρχίσει να εφαρμόζεται.
«Ακόμη κι αν όλα αυτά μπορέσει να τα διαχειριστεί πολιτικά η κυβέρνηση, τα δύσκολα ξεκινούν αμέσως μετά» τονίζουν χαρακτηριστικά στελέχη των τριών θεσμών που γνωρίζουν τι θα περιλαμβάνει αυτό το «μετά» που στο Μνημόνιο αναφέρεται ως «further arrangements».
«Για να διασφαλίσει η Ελλάδα ένα νέο γερό «κούρεμα» του χρέους της θα πρέπει να αποδεχθεί μια συμφωνία που δεν θα δεσμεύσει απλώς τη χώρα για πολλά χρόνια αλλά ακόμη και τα παιδιά που δεν έχουν γεννηθεί ακόμη» σημειώνουν, καθώς θα πρέπει να γίνουν αποδεκτά μέτρα όπως η κατάργηση των επικουρικών συντάξεων με την αποδοχή της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος, του ΕΚΑΣ, η κατάργηση της νομοθεσίας για την απαγόρευση ομαδικών απολύσεων, ο περιορισμός του δημόσιου τομέα, η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ και της ΕΥΔΑΠ, η θέσπιση ευέλικτων μορφών απασχόλησης, η μείωση του κατώτατου μισθού κ.τ.λ.
Κατόπιν όλων αυτών, είναι σαφές ότι ο κ. Τσίπρας, ακόμη κι αν έχει κατορθώσει ως τότε να τιθασεύσει τις αντιδράσεις των στελεχών του για την πρώτη συμφωνία, δεν θα μπορέσει να διαχειριστεί την τελική συμφωνία, παρότι αυτή θα συνοδεύεται και από την οριστική επίλυση του προβλήματος του δημοσίου χρέους αλλά και από την αποχώρηση του ΔΝΤ.
Θα έχει λοιπόν τη δυνατότητα, όσο θα βρίσκεται στην παράταση του τρέχοντος προγράμματος, ή να καταφύγει σε ευρύτερες πολιτικές συνεργασίες για να μην αναλάβει μόνος το κόστος του συμβιβασμού και των μεγάλων υποχωρήσεων ή να ζητήσει εξουσιοδότηση από τον ελληνικό λαό καταφεύγοντας σε εκλογές.
Και στις δύο περιπτώσεις διασφαλίζεται με την παράταση ότι οι απαιτούμενες διαδικασίες θα διεξαχθούν σε συνθήκες ηρεμίας και χωρίς τον κίνδυνο πιστωτικού γεγονότος ή ανεξέλεγκτου πανικού.
Αλλά και στις δύο περιπτώσεις η πιθανότερη εξέλιξη είναι ότι οι πολιτικές δυνάμεις στην Ελλάδα θα αναγκαστούν να συνεργαστούν και να υπερασπιστούν από κοινού την ανάγκη παραμονής της χώρας στην ευρωζώνη, εξέλιξη που αποτελεί εδώ και χρόνια και την κεντρική επιδίωξη της Ευρώπης.

«Πρέπει να απομακρύνουμε την αγελάδα από το σημείο που ο πάγος είναι λεπτός»
είπε την Πέμπτη σε μία ακόμη κρίση ειλικρίνειας ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, ενώ στην πραγματικότητα κάπως αλλιώς θα ήθελε να το πει.
Διότι στην πραγματικότητα η Ευρώπη δεν επιδιώκει να σώσει την αγελάδα αλλά να «βάλει το θηρίο στο κλουβί» μέχρι να κατορθώσει να το εξημερώσει.
Το πρώτο βήμα θα είναι η συμφωνία της ερχόμενης Πέμπτης, εφόσον αυτή καταστεί δυνατή, όπου η κυβέρνηση της Αριστεράς θα δεχθεί να αποδεχθεί για πρώτη φορά εγγράφως ρυθμίσεις τις οποίες αποδοκίμαζε ως πριν από εκατό ημέρες.
Και η Ευρώπη ελπίζει μετά από αυτό ότι θα κατορθώσει να επαναλάβει πολιτικές συμπράξεις κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, όπως αυτές που έχουν ήδη συμβεί στην Πορτογαλία και στην Κύπρο και που οδηγούν τις δύο χώρες εκτός Μνημονίου σε χρόνους πολύ ταχύτερους των προγραμματισμένων.

«Ετσι κι αλλιώς από εδώ και πέρα δεν υπάρχουν πολλές διαδικασίες. Για την ακρίβεια, υπάρχει μόνο μία»
είπε χαρακτηριστικά ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ στον Αλ. Τσίπρα το βράδυ της Πέμπτης. Οπως περίπου είναι και το να οδηγείς αυτοκίνητο σε μονόδρομο…

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ