Ολλανδο-ισπανική μάχη για την προεδρία του Eurogroup

Η περίοδος των σημαντικών αλλαγών σε ό,τι αφορά τα θεσμικά πρόσωπα στην Ευρωπαϊκή Ενωση, η οποία ξεκίνησε πέρυσι με την αλλαγή σκυτάλης στην προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και τη διαδοχή του Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο από τον Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, συνεχίζεται εφέτος με αφορμή τη λήξη της θητείας του προέδρου του Eurogroup Γερούν Ντάισελμπλουμ στα τέλη του προσεχούς Ιουνίου. Πρόκειται για ένα αξίωμα που η κρίση έχει αναγάγει σε ένα από τα σημαντικότερα στην ευρωζώνη. Γι’ αυτό και αρχίζει σιγά-σιγά να συγκεντρώνει μνηστήρες.

Ως τις αρχές Μαρτίου το «πόστο» έμοιαζε να είχε «κλείσει» ο υπουργός Οικονομίας της Ισπανίας Λουίς Ντε Γκίντος. Οχι για κανέναν άλλον λόγο, αλλά επειδή τον περασμένο Αύγουστο ο υπουργός του Μαριάνο Ραχόι εξασφάλισε τη στήριξη του Βερολίνου. Στις 25 Αυγούστου 2014, συγκεκριμένα, η γερμανίδα καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ κατά τη διάρκεια επίσκεψής της στη Μαδρίτη είχε δημοσίως δηλώσει ότι υποστηρίζει την υποψηφιότητα του Ντε Γκίντος για το αξίωμα.

Σημειωτέον ότι ο επόμενος πρόεδρος του Eurogroup θα είναι πλήρους απασχόλησης. Ο Ντε Γκίντος, δηλαδή, θα πρέπει να παραιτηθεί από υπουργός Οικονομίας για να αναλάβει το αξίωμα και να μετακομίσει, πλέον, στις Βρυξέλλες. Ευχαρίστως θα το έπραττε, καθώς το προσεχές φθινόπωρο διενεργούνται γενικές εκλογές στην Ισπανία και, προσώρας τουλάχιστον, όλα δείχνουν (η ιλιγγιώδης άνοδος του Podemos και η διαφαινόμενη ανάκαμψη του Σοσιαλιστικού Κόμματος) ότι δύσκολα θα σχηματίσει κυβέρνηση το κυβερνών, σήμερα, Λαϊκό Κόμμα του Ραχόι. Και αν συμμετάσχει σε κυβέρνηση συνεργασίας, δύσκολα ο κυβερνητικός εταίρος του θα δεχθεί να αναλάβει χαρτοφυλάκιο ο σημερινός σκληροπυρηνικός υπουργός Οικονομίας.

Εν πάση περιπτώσει, ο Ντε Γκίντος και δοκιμασμένος φίλος των τελευταίων κυβερνήσεων του Βερολίνου είναι και ιδεολογικά συγγενής των Χριστιανοδημοκρατών της Μέρκελ. Και με δεδομένη την ισχύ της Γερμανίας στη σημερινή Ευρώπη ουδείς θα αμφισβητούσε την επιλογή του Βερολίνου. Για την ακρίβεια ουδείς άλλος εκτός από τον… σημερινό πρόεδρο του Eurogroup! Διότι προσφάτως ο Γερούν Ντάισελμπλουμ σε συνέντευξη που έδωσε στην ολλανδική εφημερίδα «De Volkskrant» αποκάλυψε ότι θα επιθυμούσε οι συνάδελφοί του να τον εκλέξουν για μια δεύτερη θητεία τον προσεχή Ιούλιο!

Το… απολαμβάνει!

«Απολαμβάνω τη δουλειά που ανέλαβα τον Ιανουάριο του 2013 και θα ήθελα να τη συνεχίσω» δήλωσε χαρακτηριστικά ο ολλανδός υπουργός Οικονομικών, που και αυτός φυσικά θα πρέπει να εγκαταλείψει το υπουργείο του για να αναλάβει, πλέον, ως αξιωματούχους πλήρους απασχόλησης την προεδρία του Eurogroup.

Αλλά ούτε αυτός θα στενοχωρηθεί που θα εγκαταλείψει τη Χάγη για μόνιμη εγκατάσταση στις Βρυξέλλες –έως τώρα το είχε «δίπορτο» –καθώς οι περιφερειακές εκλογές της 18ης Μαρτίου στην Ολλανδία έδειξαν ότι πιθανότατα θα εγκαταλείψει το κυβερνητικό χαρτοφυλάκιό του νωρίτερα κιόλας από όσο κινδυνεύει να εγκαταλείψει το δικό του ο Ντε Γκίντος! Διότι το κυβερνών Εργατικό Κόμμα, στο οποίο ανήκει ο Ντάισελμπλουμ, υπέστη δεινή ήττα στις εκλογές που ανέδειξαν τους εκλέκτορες της νέας Γερουσίας, που θα επιλεγεί στις 26 Μαΐου. Επίσης μεγάλες απώλειες υπέστη και το Λαϊκό Κόμμα του πρωθυπουργού Μαρκ Ρούτε και ως εκ τούτου ο κυβερνητικός συνασπισμός οδεύει προς απώλεια του ελέγχου της Γερουσίας.

Γερή κόντρα

Αν και με ιδεολογικές διαφορές (θεωρητικά τουλάχιστον) με τη Μέρκελ και τον Σόιμπλε, ο Ντάισελμπλουμ απολαμβάνει την πλήρη εμπιστοσύνη και την εκτίμηση του Βερολίνου, σίγουρα σε μεγαλύτερο βαθμό από όσο ο πρώτος και επί οκτώ συναπτά έτη (2005-2013) επικεφαλής του Eurogroup Γιούνκερ, που ανήκει σε αδελφό των Χριστιανοδημοκρατών κόμμα. Γι’ αυτό και η αυτόκλητη υποψηφιότητά του απειλεί σοβαρά τα όνειρα του Ντε Γκίντος.

Το Eurogroup, στο οποίο μετέχουν οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης αλλά και ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και ο επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων της ΕΕ και ο πρόεδρος του Euro-Working Group (του συμβουλίου τεχνοκρατών των «19»), διαδραματίζει μείζονα ρόλο στην ευρωζώνη τα χρόνια της κρίσης –όλοι στην Ελλάδα το γνωρίζουμε αυτό. Μία φορά στη δεκάχρονη ιστορία του κατηγορήθηκε για νομικές παρατυπίες και πολιτικά ατοπήματα.

Ηταν το 2013, όταν προώθησε στην Κύπρο την πρώτη «διάσωση εκ των έσω» (bail-in) στην Ενωμένη Ευρώπη, με αποτέλεσμα το κλείσιμο της Λαϊκής Τράπεζας, τη συρρίκνωση της Τράπεζας Κύπρου, αλλά κυρίως την ανήκουστη για μια ελεύθερη οικονομία κατάσχεση ιδιωτικών καταθέσεων. Ολα αυτά έγιναν επί προεδρίας Ντάισελμπλουμ, με την υψηλή εποπτεία και το πράσινο φως του Βερολίνου ασφαλώς. Γι’ αυτό και ο ολλανδός υπουργός τα θεωρεί ως ατού στο βιογραφικό του –προ ημερών υπαινίχθη λύση «bail-in» και για το ελληνικό πρόβλημα.

Λουίς Ντε Γκίντος
Ενας «γερμανός» υποψήφιος με… παρελθόν
«Ο Λουίς Ντε Γκίντος υπήρξε ένας άριστος υπουργός Οικονομίας σε δύσκολους καιρούς» είχε δηλώσει τον περασμένο Αύγουστο επί ισπανικού εδάφους η Ανγκελα Μέρκελ. Η γερμανίδα καγκελάριος πρόσθεσε ότι η χώρα της θα υποστήριζε την υποψηφιότητα του ισπανού πολιτικού για το αξίωμα του προέδρου του Eurogroup, όταν θα έφθανε η ώρα της εκλογής του –εκλέκτορες του νέου προέδρου θα είναι οι συνάδελφοί του στο σημαντικό αυτό θεσμικό όργανο της ευρωζώνης. «Εξαίρετο υπουργό» έχει χαρακτηρίσει τον ηλικίας 55 ετών υπουργό και ο γερμανός ομόλογός του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.

Ο Ντε Γκίντος διορίστηκε υπουργός Οικονομίας της κεντροδεξιάς κυβέρνησης του Μαριάνο Ραχόι το 2012 –ήταν η χρονιά κατά την οποία οι Ισπανοί διαπίστωναν ότι το «σκάσιμο» της φούσκας των ακινήτων και η υπερχρέωση του τραπεζικού κλάδου της χώρας είχαν ανατρέψει τη δημοσιονομική ισορροπία της χώρας εκτινάσσοντας το χρέος στα ύψη και την είχαν τοποθετήσει στην καρδιά της κρίσης της ευρωζώνης.

Ο ισπανός υπουργός είχε πιστωθεί τότε τη διάσωση με 19 δισ. ευρώ της Bankia, με την απόκτηση μεριδίου 61,5% από την ισπανική κυβέρνηση –επρόκειτο για τη μεγαλύτερη τραπεζική διάσωση στην ιστορία της χώρας. Τον περασμένο μήνα ο Ντε Γκίντος πούλησε μερίδιο 7,5% της Bankia δρομολογώντας την επανιδιωτικοποίηση της τράπεζας, ενέργεια που κατά τον ισπανικό Τύπο συμβολίζει τη σταδιακή ανάκαμψη της ισπανικής οικονομίας –παρά τη διατήρηση βεβαίως της ανεργίας σε σχεδόν ελληνικά επίπεδα…

Η διαχείριση της ισπανικής κρίσης και ασφαλώς το γεγονός ότι ενστερνίζεται ανεπιφύλακτα τις οικονομικοπολιτικές αρχές που κυριαρχούν στο Βερολίνο και στην υπόλοιπη Ευρώπη αποτελούν το ισχυρό χαρτί του Ντε Γκίντος για τη διεκδίκηση του επίζηλου αξιώματος. Από την άλλη πλευρά, «πρόκειται για έναν άνθρωπο με παρελθόν», όπως χαρακτηριστικά έγραφε τον περασμένο Αύγουστο η ιστοσελίδα της «Deutsche Welle», αναφερόμενη στη θητεία του Ντε Γκίντος στην αμερικανική τράπεζα Lehman Brothers την τελευταία διετία προτού καταρρεύσει (2006-2008).