Το παράλογον του δημοψηφίσματος

Εν μέσω ατέρμονων συζητήσεων μεταξύ κυβέρνησης και Θεσμών, κυοφορείται η ιδέα ενός δημοψηφίσματος το οποίο θα δώσει στον έλληνα πολίτη την δυνατότητα να αποφασίσει εάν αποδέχεται τα όποια οικονομικά μέτρα τεθούν στο «τραπέζι». Πρόκειται δυστυχώς περί μίας πρότασης η οποία θα μας οδηγήσει σε (περαιτέρω) περιπέτειες. Εξηγούμαι αμέσως:

Πρώτον, στην υποθετική περίπτωση δημοψηφίσματος ας υποθέσουμε ότι μόνο μια «μειοψηφεία» (30% ή 40% των ψηφοφόρων, επί παραδείγματι) αποφασίζει να ψηφίσει. Σε αυτή την περίπτωση τίθεται εύλογο θέμα νομιμοποίησης του όποιου αποτελέσματος.

Δεύτερον, ας υποθέσουμε τώρα ότι ο πολίτης ψηφίζει «ΝΑΙ» στα (όποια) οικονομικά μέτρα. Επειδή όμως τα μέτρα λαμβάνονται για να επιτευχθούν κάποιοι οικονομικοί στόχοι, ας προχωρήσουμε παραπέρα υποθέτοντας ότι οι στόχοι (όπως πολλάκις συνέβη στο παρελθόν) δεν επιτυγχάνονται και επομένως νέα μέτρα θα πρέπει να ληφθούν. Τι θα συμβεί τότε; Είναι διατεθειμένη η κυβέρνηση να προχωρήσει σε νέο δημοψήφισμα με το σκεπτικό ότι, όποια νέα μέτρα τεθούν και πάλι στο «τραπέζι», τυγχάνουν περαιτέρω νομιμοποίησης;

Και κάτι τελευταίο: Σύμφωνα με τα επίσημα δεδομένα της Τράπεζας της Ελλάδος, τον Ιανουάριο του 2015 καταγράφηκαν εκροές καταθέσεων ύψους 12,9 δις. Η JP Morgan εκτιμά, το πρώτο δίμηνο του 2015, εκροές καταθέσεων (περίπου) 25 δις. Για να αντιληφθεί κανείς την οξύτητα του προβλήματος, αναφέρω ότι οι παραπάνω εκροές υπερβαίνουν σημαντικά τις υπέρογκες, για όλο το 2015, δανειακές μας υποχρεώσεις ύψους 22,7 δις (περίπου)! Υπάρχει λοιπόν σώφρων πολιτικός που να πιστεύει ότι ο έλληνας πολίτης θα παραμείνει «απαθής» αναμένοντας το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος; Πιο λογικό δεν είναι ο έλληνας πολίτης-ψηφοφόρος να «αντιδράσει» ταχέως αποσύροντας τις (όποιες) καταθέσεις του για «παν ενδεχόμενο» με ότι καταστροφικό αυτό σημαίνει για τις τράπεζες και την πραγματική οικονομία; Με άλλα λόγια, ενδεχόμενο δημοψήφισμα θα αποτελέσει τη χαριστική βολή στη δεινοπαθούσα οικονομία μας.