Οι ψηφοφορίες στη Βουλή των Ελλήνων, μυστικές ή φανερές, είναι σύνηθες φαινόμενο. Στις περισσότερες περιπτώσεις είναι σύντομες, ως διαδικασία κυρώσεως της διαρκούς νομοπαραγωγής. Συνήθως η Βουλή ψηφίζει, αφού λ.χ. έχει συζητηθεί ένα συγκεκριμένο άρθρο νομοσχεδίου, δι’ ανατάσεως των χειρών, με τον προεδρεύοντα να αποφαίνεται ότι ψηφίζεται το συγκεκριμένο άρθρο κατά πλειοψηφία.
Στις δύσκολες περιπτώσεις γίνεται καταμέτρηση των ψήφων με φανερή ή μυστική ψηφοφορία. Και η μία και η άλλη διαδικασία, ιδίως όταν πρόκειται για σοβαρά πολιτικά ζητήματα, μπορούν να προκαλέσουν μείζονα θέματα καθώς κάποτε αμφισβητείται ακόμη και το αποτέλεσμά τους.
Υπάρχουν περιπτώσεις κατά τις οποίες η μυστική ψήφος έδωσε την ευκαιρία σε βουλευτές να ψηφίσουν εναντίον του κόμματός τους καλυπτόμενοι από το απόρρητο της ψήφου τους. Και οι δύο μεγάλες παρατάξεις έχουν πληρώσει το κόστος της μυστικής ψηφοφορίας.
Αλησμόνητη μένει η ψηφοφορία που ανέδειξε Πρόεδρο της Δημοκρατίας το 1985 τον κ. Χρ. Σαρτζετάκη, ο οποίος εξελέγη με τα περιβόητα ροζ ψηφοδέλτια που χρησιμοποίησε ο κομματικός μηχανισμός του ΠαΣοΚ για να ελέγξει το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας.
Η διαδικασία της μυστικής ψήφου έχει τους υποστηρικτές της, που προβάλλουν το επιχείρημα ότι η μυστικότης της ψήφου διασφαλίζει την ελεύθερη έκφραση της βουλήσεως του ψηφίσαντος.
Υπάρχει όμως και η άποψη ότι η μυστική ψήφος δεν εξασφαλίζει την έκφραση της βουλήσεως του πολίτη-ψηφοφόρου. Διότι ο πολίτης έχει αναθέσει στον ψηφίζοντα βουλευτή την τήρηση της πολιτικής γραμμής και έχει δικαίωμα να ελέγχει τι ψηφίζει εκάστοτε ο ένας ή ο άλλος βουλευτής.
****
Οι σκέψεις αυτές εκφράζουν τον προβληματισμό της Κοινής Γνώμης, η οποία παρακολουθεί ένα περίεργο πολιτικό παιχνίδι.
Συνέρχονται ανώτατα κομματικά όργανα, συζητούν, εκφράζονται πολλές και σοβαρές διαφωνίες και οι ψηφίζοντες κρατούν τελικά μυστικές τις θέσεις τους.
Αλλά δικαίωμα των πολιτών είναι λ.χ. να γνωρίζουν πόσα και ποια στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αντιτίθενται στον ηγέτη τους και στην κυβέρνησή του.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
