Περισσότερα από 60 ελληνικά ντοκιμαντέρ πρόκειται να προβληθούν κατά τη διάρκεια του 17ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης που θα αρχίσει την Παρασκευή 13 Μαρτίου με την πρεμιέρα της ταινίας από τη Νέα Ζηλανδία «Επιχείρηση χιπ-χοπ» στο Ολύμπιον και θα ολοκληρωθεί την Κυριακή 22 Μαρτίου. Το νούμερο είναι μάλλον μεγάλο για μια χώρα που αντιμετωπίζει οικονομικό πρόβλημα, αλλά η αλήθεια είναι ότι οι περισσότερες ταινίες γυρίζονται με μηδενικό ή ασήμαντο προϋπολογισμό και με μόνο όπλο το μεράκι αυτών που τις γυρίζουν.
Η κρίση στην Ελλάδα εξακολουθεί να τροφοδοτεί ιδέες (ενδεικτικά οι ταινίες «Ψάρι στο βουνό –Πέραμα» της Στρατούλας Θοδωράτου, «Εγώ και οι άλλοι» της Θέλγιας Πετράκη, «Burning from the Inside» της Μάρσιας Τζιβάρα), αλλά ευτυχώς δεν είναι το μόνο θέμα που απασχολεί τους σκηνοθέτες.
Ο Φίλιππος Κουτσαφτής («Αρκαδία, χαίρε»), ο Αρης Χατζηστεφάνου («Φασισμός ΑΕ»), ο Νίκος Ασλανίδης («Παράδοξη πατρίδα»), ο Μανώλης Δημελλάς («Αμαρτωλά κρανία») και ο Τάσος Μπιρσίμ («Πυρπόληση γυναικών στην Καλή Συκιά – Ολοκαύτωμα») αφηγούνται ιστορίες της Ελλάδας υπό την κατοχή των Γερμανών στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Γρηγόρης Οικονομίδης («Χαλκηδόνα») καταγράφει την ιστορική εξέλιξη της γνωστής συνοικίας της Κωνσταντινούπολης, ενώ τα «Γεγονότα στη Φώκαια 1914» των Ανιές Σκλάβου – Στέλιου Τατάκη εξιστορούν το χρονικό της βίαιης μετατόπισης του ελληνικού πληθυσμού από τις ιωνικές αποικίες της Μικράς Ασίας.
Για πρώτη φορά σε ιστορικό ντοκιμαντέρ καταγράφεται η βιογραφία του βασιλιά Παύλου (1901-1964) και αυτό συμβαίνει στο «Ενας ασυνήθιστος βασιλιάς» του Νίκου Πολίτη, ενώ ιστορικό ενδιαφέρον φαίνεται ότι έχει και η «Απόδραση από την Αμοργό» όπου ο δημοσιογράφος Στέλιος Κούλογλου εξετάζει τη διεθνή συνωμοσία που οργανώθηκε το 1969 με στόχο την απόδραση του εξόριστου πρώην υπουργού Γεωργίου Μυλωνά από την Αμοργό.
Στις «Πολυαγαπημένες μέρες» του Κωνσταντίνου Πατσαλίδη οι κάτοικοι ενός χωριού της Κύπρου θυμούνται τα γυρίσματα μιας χολιγουντιανής ταινίας στον τόπο τους, ενώ «Το πέρασμα του κομήτη Ρεμπό από την Κύπρο» του Κώστα Νταντινάκη αναφέρεται στην πολυτάραχη ζωή του γάλλου λογοτέχνη, δίνοντας έμφαση στη σχέση του με την Κύπρο. Η Κύπρος πρωταγωνιστεί και στο «A Haircut Story» της Δανάης Στυλιανού που ερευνά το «κούρεμα» καταθέσεων στην Κύπρο πριν από δύο χρόνια.
Χαρακτηριστική επίσης κάποιων ελλήνων δημιουργών είναι η τάση ανάδειξης μέσω της δουλειάς τους ποικίλων μορφών τέχνης: το «Fragile» της Μαρίας Λεωνίδα είναι το ταξίδι τελετουργίας ενός αγάλματος, στο «Εδώ δεν υπάρχει άσυλο» του Μιχάλη Καφαντάρη η ανεξάρτητη μουσική σκηνή της Αθήνας της δεκαετίας του 1980 αναβιώνει συνδεδεμένη με τις έντονες πολιτικοκοινωνικές συνθήκες της εποχής, η χορωδία της Ισραηλιτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης είναι το θέμα της ταινίας «Με αναμνήσεις και τραγούδια» της Στέλλας Παπαστεφάνου και το γκραφίτι ως μορφή έκφρασης και αντίδρασης κυριαρχεί στο ντοκιμαντέρ «Ζωντανοί μες στο τσιμέντο» του Γιώργου Γκουνέζου. Το «Dancing to Connect –Χορεύω, άρα επικοινωνώ» των Μαρίας Δαμκαλίδη, Λεωνίδα Κωνστανταράκου και Σταύρου Πετρόπουλου εστιάζει στο ομότιτλο επιτυχημένο εκπαιδευτικό πρόγραμμα χορού για εφήβους της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών, ενώ, τέλος, γυναίκες που χορεύουν χιπ-χοπ στη σύγχρονη Αθήνα πρωταγωνιστούν στο ντοκιμαντέρ «Τα θηλυκά είναι εδώ» της Ναταλίας Κουτσούγερα.
Οι προβολές στις αίθουσες Ολύμπιον και Παύλος Ζάννας (πλ. Αριστοτέλους) και Τζον Κασσαβέτης, Σταύρος Τορνές, Φρίντα Λιάππα, Τώνια Μαρκετάκη (Λιμάνι).
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
