Μήπως το Ταζ Μαχάλ, το λευκό μαυσωλείο στην πόλη Άγκρα της Ινδίας που συγκαταλέγεται ανάμεσα στα Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO, δεν κατασκευάστηκε για να υμνήσει την αγάπη ενός άντρα στην εκλιπούσα σύζυγο του αλλά ανεγέρθη λόγω ενοχής επειδή την είχε… δολοφονήσει;
Αυτό τουλάχιστον ισχυρίζεται ένα θεατρικό έργο ενός, βρετανού ινδικής καταγωγής, συγγραφέα που φέρνει ξανά στην επικαιρότητα το αγαπημένο μνημείο όλης της Ινδίας. Σύμφωνα λοιπόν με το θεατρικό «Tale of the Taj» (Το Παραμύθι του Ταζ) του Ντιλίπ Χίρο, το Ταζ Μαχάλ δεν χτίστηκε πριν από 400 χρόνια εις μνήμην της Μουμτάζ Μαχάλ, της συζύγου του αυτοκράτορα Σαχ Τζαχάν η οποία πέθανε στη γέννα, αλλά επειδή ο Τζαχάν είχε τύψεις που υπήρξε ο ηθικός αυτουργός της δολοφονίας της.
Η υπόθεση του θεατρικού, το οποίο γράφτηκε στα μέσα του 1970 αλλά αυτές τις ημέρες ανεβαίνει σε διάφορες ινδικές πόλεις, ο αυτοκράτορας και η –δεινή σκακίστρια – σύζυγος του έβαλαν ένα στοίχημα: θα έπαιζαν ένα παιχνίδι σκάκι κι αν κέρδισε η Μουμτάζ, τότε ο Τζαχάν θα της παραχωρούσε το θρόνο του ! Όπερ κι εγένετο: η πολυμήχανη Μουμτάζ έκανε… ματ στον άντρα της κι εκείνος της παραχώρησε το θρόνο, μόνο που η αυτοκράτειρα αποδείχτηκε δολοπλόκος και στυγερή, οπότε ο Τζαχάν αναγκάστηκε να τη δολοφονήσει, ενώ ήταν ήδη έγκυος στο 14ο παιδί τους, προκειμένου, κατά τη δική του εκδοχή στο έργο, «να μην υποφέρουν οι υπήκοοι του».
Μετά την διάπραξη της δολοφονίας την οποία εκείνος διέταξε, παραδομένος στις ενοχές του, έσπευσε να χτίσει το Ταζ Μαχάλ.
Η επικρατούσα άποψη φυσικά – για γεγονότα όπου μπλέκεται η αλήθεια με τον μύθο -, είναι εντελώς διαφορετική. Και εξακολουθεί να ισχύει και να συγκινεί: στις 17 Ιουνίου του 1631, η Μουμτάζ Μαχάλ έφερε στον κόσμο το 14ο παιδί της και πέθανε μερικές ώρες αργότερα.
Ο Σάχ Τζαχάν κλειδώθηκε στο δωμάτιο του και τη θρήνησε για μέρες. Όταν βγήκε, λένε, τα μαλλιά και τα γένια του είχαν ασπρίσει απ’ τη στενοχώρια. Ένα χρόνο αργότερα, ξεκίνησε την κατασκευή ενός μαυσωλείου ασύλληπτης ομορφιάς και τέχνης, προς τιμήν της αγαπημένης του γυναίκας. Χρειάστηκαν 22 ολόκληρα χρόνια και περισσότεροι από 22.000 εργάτες για να ολοκληρωθεί, αλλά το Ταζ Μαχάλ αποτελεί ακόμα και σήμερα ένα από τα πιο εντυπωσιακά μνημεία στον πλανήτη.
Θεωρείται το καλύτερο παράδειγμα της αρχιτεκτονικής Μουγκάλ, ένα στυλ που συνδυάζει στοιχεία από το ισλαμικό, περσικό, τουρκικό και οθωμανικό τρόπο οικοδόμησης.