Το στοίχημα της Λένας

Ο μέσος όρος ηλικίας στο θέατρο Πορεία την περασμένη Τετάρτη ήταν αρκετά ανεβασμένος σε σχέση με ένα τόσο προκλητικό έργο όπως τα «Ερείπια» (Blasted) της Σάρα Κέιν, που σκηνοθέτησε ο Δημήτρης Τάρλοου. Αυτό όμως τελικά δεν λέει κάτι. Μπορεί να έχεις ένα νεανικό κοινό που να αποδειχθεί τρομερά συντηρητικό και θεατές μεγαλύτερης ηλικίας που όμως ξέρουν ακριβώς τι έχουν πάει να δουν. «Νιώθω λες και γύρισα από τον πόλεμο…» είπε στην πρωταγωνίστρια Λένα Παπαληγούρα ένας κύριος όταν την επισκέφθηκε μετά στα καμαρίνια. Πάνω-κάτω, κάπως έτσι νιώσαμε όσοι το είδαμε, ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Το έργο αρχίζει με τον ερωτικό πόλεμο ενός πρώην ζευγαριού, συνεχίζει με τον πραγματικό πόλεμο και τα θηριώδη πράγματα που μπορεί να κάνει ένας στρατιώτης και καταλήγει στην αλληγορία, στην αναζήτηση της πίστης και στην υπαρξιακή αγωνία. «Κάτι πρέπει να υπάρχει, αλλιώς δεν βγαίνει νόημα!» φωνάζει στην τελευταία σκηνή η Κέιτ στον Ιαν (Ακύλας Καραζήσης), προσπαθώντας να του εμφυσήσει την πίστη, κι αυτή μέσα από τα δικά της συντρίμμια. Η Λένα Παπαληγούρα, ενώ θα μπορούσε να εφησυχάσει σε άλλου είδους θεατρικές δάφνες μετά την περσινή της βράβευση με το βραβείο Μερκούρη, τόλμησε να τα δώσει όλα σε ένα έργο που σου τα παίρνει όλα και σου ζητάει ακόμη περισσότερα.