Εχει κανείς πολλούς λόγους να δει το «Πικ Νικ» που παρουσιάζεται ως τις 28/2 στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Εν αρχή ην η μουσική: η εν λόγω οπερέτα, η οποία επιστρέφει στη σκηνή ύστερα από πολλά χρόνια «λησμονιάς», αποτελεί ένα ακόμη βήμα προς την ευρύτερη γνωριμία του σύγχρονου θεατή με τον Θεόφραστο Σακελλαρίδη, έναν συνθέτη τον οποίο βασικά γνωρίζουμε από τον θρυλικό «Βαφτιστικό» κι όμως υπήρξε πολυγραφότατος και αποτέλεσε σημαντικό κεφάλαιο της εγχώριας μουσικής ιστορίας.
Η Καμεράτα υπό τον καλλιτεχνικό της διευθυντή Γιώργο Πέτρου αποδεικνύει για μία ακόμη φορά την πολυπραγμοσύνη και τον δυναμισμό της. Και έχει ιδιαίτερη αξία αυτό σε μια εποχή που η Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής αντιμετωπίζει σημαντικά προβλήματα. Αποδεικνύει στην πράξη την αναγκαιότητα της ύπαρξής της και τις πολλές δυνατότητές της και διεκδικεί πανάξια τη χάραξη ενός βιώσιμου πλάνου για το μέλλον, με δεδομένη μάλιστα και την αξιόλογη διεθνή διαδρομή της…
Η παράσταση του Στάθη Λιβαθινού, τέλος, κερδίζει το στοίχημα. Στην πρώτη του αναμέτρηση με το λυρικό θέατρο ο σκηνοθέτης παρουσιάζει ένα θέαμα «ζωντανό», ευχάριστο, το οποίο σέβεται, ακολουθεί και εμπνέεται από τη μουσική. Στα συν της παραγωγής τα σκηνικά και –κυρίως –τα κοστούμια της Ελένης Μανωλοπούλου. Η διανομή εξαιρετική. Μην τη χάσετε, η ευφορία και το χαμόγελο στην έξοδο είναι εγγυημένα!
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
