3 παραστάσεις
«Οσο πιο πολύ δουλεύεις τόσο πιο καλός γίνεσαι»Παίζει: «Ο Πουπουλένιος» του Μάρτιν Μακ Ντόνα στο Αθηνών – «Πίτερ Παν» του Τζέιμς Μπάρι στο Θέατρο του Ελληνικού Κόσμου – «Το τάβλι» του Δημήτρη Κεχαΐδη στο θέατρο Οδού Κυκλάδων (Mάρτιος).
«Βασικά δύο πράγματα είχα προγραμματίσει για τη φετινή σεζόν, τον «Πουπουλένιο» και το «Tάβλι». Αργότερα ήρθε η πρόταση για τον Κάπτεν Χουκ στον «Πίτερ Παν» και δέχθηκα. Γιατί δεν είχα ξανακάνει θέατρο για παιδιά και το βρήκα ελκυστικό για μένα. Δεν θεωρώ πάντως ότι κάνω πολλά πράγματα. Τόσα χρόνια στο Εθνικό δούλευα από το πρωί ως το βράδυ, άλλοτε σε δύο παραστάσεις και πρόβες κι άλλοτε σε δύο πρόβες και παράσταση, δούλευα σκληρά και έπαιρνα λίγα…
Αν αγαπάς τη δουλειά σου, όπως την αγαπάω εγώ, δεν υπάρχει κούραση. Κι αν υπάρχει είναι δημιουργική. Ποτέ δεν έκανα κάτι για τα χρήματα. Γι’ αυτό και για μένα δεν έπαιξε ρόλο η κρίση.
Ομολογώ ότι το να σε θέλουν, να σε ζητούν είναι πολύ ωραίο πράγμα. Σου δίνει τεράστια ικανοποίηση. Και μόνο που κάποιος σε σκέφτεται…
Πρακτικά τώρα, ναι, υπάρχει μια δυσκολία να το χειριστείς όλο αυτό. Παιδεύεσαι, κουράζεσαι, αναρωτιέσαι αν θα έχεις δημιουργικές ιδέες –και μπορεί να μην έχεις πάντα. Φυσικά και υπάρχει ο κίνδυνος να στερέψεις, αλλά αυτός ο κίνδυνος υπάρχει πάντα. Οπότε επαναπροσδιορίζεσαι. Στο θέατρο όμως οι ρόλοι είναι σαν συγκοινωνούντα δοχεία –δεν είναι ουρανοκατέβατοι. Μέσα από αυτούς ακονίζεσαι, εξασκείσαι… Οταν παίζω τον Κάπτεν Χουκ παίρνω ενέργεια από τα παιδιά που είναι από κάτω, γιατί τα παιδιά σου δίνουν απίστευτη χαρά και δύναμη.
Είναι ωραίο να δουλεύει πολύ ένας ηθοποιός. Οι παλιοί έλεγαν ότι όσο πιο πολύ δουλεύεις τόσο πιο καλός γίνεσαι».
«Πραγματικό crash-test η φετινή χρονιά»
Παίζει: «Ο Εμπορος της Βενετίας» του Σαίξπηρ στο Ακροπόλ – «Τρωικός Πόλεμος» στο θέατρο Παλλάς – «Τίμων ο Αθηναίος» του Σαίξπηρ στο Σύγχρονο Θέατρο.
«Ο,τι δεν ήρθε τα τελευταία χρόνια ήρθε μαζεμένο φέτος –μέχρι και προτάσεις απέρριψα. Είμαι όμως τυχερός. Το πρώτο που είχα κλείσει να κάνω ήταν ο «Τίμων», μια δουλειά που ξεκινήσαμε από νωρίς. Μετά ήρθαν ο «Εμπορος και ο «Τρωικός Πόλεμος». Τώρα μπαίνω στη δεύτερη εβδομάδα που παίζονται όλα μαζί. Αλλά ομολογώ ότι οι πρόβες είναι πιο σκληρές, πιο κουραστικές.
Γενικά πρέπει να βάλεις έναν σωστό προγραμματισμό για να αντεπεξέλθεις. Πρέπει να κρατάς σε επιφυλακή και εγρήγορση και το σώμα και το μυαλό σου. Γίνεσαι αθλητής –κάτι που ούτως ή άλλως πρέπει να είναι ο ηθοποιός. Φροντίζω να κοιμάμαι καλά, να κάνω οικονομία δυνάμεων. Είναι και το οικονομικό –σκέφτηκα ότι όλες αυτές οι δουλειές θα μου αποφέρουν περισσότερα, αλλά κυρίως είναι η ικανοποίηση και η χαρά της επικοινωνίας.
Σκέφτομαι όμως ότι σε μια εποχή με τόση ανεργία, είναι δύσκολο να πεις όχι σε προτάσεις. Εστω κι αν χρειαστεί να γίνεις χαμαιλέοντας. Από την άλλη, σκέφτομαι ότι όσοι δεν άφησαν το θέατρο για την τηλεόραση, συνεχίζουν και κάνουν θέατρο».
3 παραστάσεις
«Περιμένω να ανεβούν οι παραστάσεις για να ξεκουραστώ»Παίζει: «Γράμματα αγάπης στον Στάλιν» του Χουάν Μαγιόργκα, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μυλωνά στο Studio Μαυρομιχάλη – «Ριχάρδος Β’» του Σαίξπηρ σε σκηνοθεσία Ελλης Παπακωνσταντίνου, στο Βυρσοδεψείο – «Τα μεγάλα ψέματα του μικρού Ερμή» από την ομάδα Κοπέρνικος, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, για παιδιά.
«Δουλεύω από τις επτάμιση το πρωί ως τη μία τη νύχτα. Είμαι μαθημένος. Εχω συνεργαστεί για χρόνια με τον Τερζόπουλο και τον Λιβαθινό. Είναι η πρώτη φορά για μένα αυτό που συμβαίνει. Προσπαθώ να διαχωρίσω τη μέρα μου στη μέση, ώστε αντιστοίχως να μοιράσω και τις πρόβες. Εχω δύο πρεμιέρες μέσα στην εβδομάδα, στις 17 και στις 20 Φεβρουαρίου. Το κακό είναι ότι ξέρεις πως θα παίζεις και τις επτά μέρες της εβδομάδας. Είναι και αυτό ένας διχασμός.
3 σκηνοθεσίες + 1 ερμηνεία
«Δεν θέλω να μετατρέψω τη δουλειά μου σε σουπερμάρκετ»Σκηνοθετεί: «Ο Μουνής» της Λένας Κιτσοπούλου στο Θέατρο του Νέου Κόσμου – «Αλμανάκ» της Μαριάννας Κάλμπαρη στο Υπόγειο τους Θεάτρου Τέχνης Κάρολος Κουν – «Ξημερώνει» της Μαρίας Παπαλέξη για παιδιά σε νοσοκομεία, σε παραγωγή του Θεάτρου του Νέου Κόσμου.Παίζει: «Ο Εμπορος της Βενετίας» του Σαίξπηρ -Ακροπόλ.
«Για ένα διάστημα έκανα δύο πρόβες, σκηνοθετικά, την ημέρα και μετά έπαιζα στον «Εμπορο της Βενετίας». Εκεί τα βρήκα λίγο δύσκολα. Πόσο να το χωρίσεις σε κουτάκια το μυαλό; Χρειάζεται προσπάθεια για να συντονιστείς με τον εαυτό σου. Ευτυχώς τον περισσότερο χρόνο συνέπεσαν δύο πράγματα, η σκηνοθεσία στον «Μουνή» και οι πρόβες για τον Σαίξπηρ.
Μέσα από αυτή την εμπειρία κατάλαβα ότι όλα λειτουργούν συμπληρωματικά και όχι ως μια αποκλειστική διαδικασία του μυαλού και του σώματος. Κι ενώ από τη μια μοιράζεσαι, από την άλλη καταλαβαίνεις ότι αλληλοσυμπληρώνονται.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
