Το πλεόνασμα και τα μάτια μας!

Είναι οι ίδιοι που αντιστρατεύονται την ασκούμενη περιοριστική οικονομική πολιτική και κατακεραυνώνουν αδιακρίτως κάθε δημοσιονομικό μέτρο, είτε πρόκειται για επιβολή νέων φόρων, είτε αφορά στην περιστολή των δαπανών.

Είναι αυτή μία από τις βασικές αντιφάσεις της ελληνικής πολιτικής, από την οποία πολλές φορές λείπουν ακόμη και απλοί λογικοί συνειρμοί.

Και εξηγούμεθα: Όσοι αντιστρατεύονται την ασκούμενη οικονομική πολιτική λογικώς θα έπρεπε να αναγνωρίζουν την επίτευξη του υπερβάλλοντος μάλιστα πρωτογενούς πλεονάσματος, γιατί απλούστατα είναι αποτέλεσμα της εφαρμογής των πολλών σκληρών μέτρων, τα οποία συνήθως οικτίρουν και πετροβολούν.

‘Η τα μέτρα είναι σκληρά και αποδίδουν πλεονάσματα ή δεν είναι τόσο απεχθή και το πλεόνασμα δεν υπάρχει.

Και τα δύο δεν μπορούν να συμβαίνουν ταυτόχρονα.

Με άλλα λόγια, δεν γίνεται τα μέτρα να είναι τα χειρότερα του κόσμου και το πλεόνασμα να είναι κατασκευασμένο.

Και επειδή σε λίγο το πλεόνασμα θα φέρει τη βούλα της Eurostat, καλό θα είναι να βάλουμε τη συζήτηση σε μια τάξη.

Τα πράγματα είναι απλά και απολύτως σαφή.

Η τρόικα, οι δανειστές και οι εταίροι μας, καχύποπτοι όπως ήταν με το ελληνικό πρόβλημα, απαίτησαν και εντέλει επέβαλαν στη χώρα μας το αυστηρότερο δυνατό πλαίσιο δημοσιονομικής προσαρμογής.

Επειδή δεν πίστευαν την ελληνική διοίκηση, ούτε τις δυνατότητες των φορολογικών αρχών διαμόρφωσαν το ασφαλέστερο γι’ αυτούς πλέγμα φορολογικών και περιοριστικών μέτρων, ώστε τα ελλείμματα και τα χρέη να ελεγχθούν πάση θυσία, με τη μεγαλύτερη δυνατή ταχύτητα.

Δογματικοί όπως ήταν υπερέβαλαν εαυτούς, με αποτέλεσμα την μεγάλη βύθιση της οικονομίας στην ύφεση και την ανθρωπιστική καταστροφή που τη συνόδευσε.

Οι συνέπειες είναι γνωστές σε όλους. Κατεγράφησαν και συνεχίζουν να καταγράφονται.

Ωστόσο, το πρόγραμμα εφαρμόσθηκε, ο ελληνικός λαός απεδείχθη συνεπής με το παραπάνω απέναντι στις υποχρεώσεις που ανέλαβαν οι κυβερνήτες του, σήκωσε υπέρογκα βάρη και πλέον η δημοσιονομική διαχείριση αποδίδει πολύ περισσότερα από τα αναμενόμενα.

Η Ελλάδα αυτή τη στιγμή δημοσιονομικά είναι ασφαλέστερη από τις περισσότερες χώρες της Ευρωζώνης. Έχει τα μικρότερα ελλείμματα απ’ όλους, τείνει να διαμορφώσει σταθερά δημοσιονομικά πεδία και πλέον μπορεί να δηλώσει στην Ευρώπη και στον κόσμο όλο ότι μπορεί να ζει με όσα βγάζει.

Όπως και να έχει το πρωτογενές πλεόνασμα είναι αποτέλεσμα των θυσιών του ελληνικού λαού και αυτό κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει, ούτε εδώ, ούτε στο εξωτερικό.

Αντίθετα οφείλουν όλοι να το αναγνωρίσουν. Ιδιαιτέρως οι εταίροι και οι δανειστές, οι οποίοι ήλθε η ώρα να εφαρμόσουν όσα συμφώνησαν το Νοέμβριο του 2012.

Να προσφέρουν με γενναιοδωρία τη ρύθμιση των χρεών που υποσχέθηκαν και να ανοίξουν έτσι το δρόμο της ελληνικής οικονομίας προς τις αγορές. Αυτή πρέπει να είναι από εδώ και πέρα η ελληνική απαίτηση και διεκδίκηση.

Είναι ο ασφαλέστερος τρόπος για την επάνοδο στην ανάπτυξη.

Κακά τα ψέματα, το πρωτογενές πλεόνασμα είναι αποτέλεσμα των θυσιών του ελληνικού λαού και είναι αυτό που εγγυάται τις καλύτερες μέρες. Γι’ αυτό δεν επιτρέπονται αμφισβητήσεις, παρά μόνο επιβεβαιώσεις και εγκώμια.