Η μεγάλη ευκαιρία για την Εθνική μπάσκετ

Αν η Εθνική ομάδα του μπάσκετ είχε… φωνή, θα βροντοφώναζε «ως εδώ και μη παρέκει!». Μετά τα απανωτά «χαστούκια» –Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Τουρκίας το 2010, Ευρωμπάσκετ της Λιθουανίας το 2011, Προολυμπιακό Τουρνουά του Καράκας το 2012, Ευρωμπάσκετ της Σλοβενίας το 2013 –που τσαλάκωσαν το πρεστίζ της, δοκίμασαν χαρακτήρες, διέρρηξαν το άβατο των αποδυτηρίων και θρυμμάτισαν σχέσεις βασικών στελεχών, η Εθνική Ανδρών έχει, έστω και μέσω της απαράδεκτης διαδικασίας… δωρεάς που εφάρμοσε για τελευταία φορά η FIBΑ, την ευκαιρία για την ολική επαναφορά.

Οχι μόνο στο επερχόμενο Παγκόσμιο Κύπελλο (έτσι θα ονομάζεται στο εξής) που θα διεξαχθεί σε έξι πόλεις της Ισπανίας (30 Αυγούστου – 14 Σεπτεμβρίου 2014), αλλά και στο Ευρωμπάσκετ της Ουκρανίας το 2015, όπου η ελληνική ομάδα απέκτησε το δικαίωμα να συμμετάσχει αποφεύγοντας την ταλαιπωρία των προκριματικών αγώνων. Ολη αυτή η περίοδος… εξωτερικής πολιτικής όμως και έντονου παρασκηνίου για την κατάκτηση της «wild card», δημιουργεί την υποχρέωση στην Ομοσπονδία ότι αυτή η Εθνική πρέπει να πετύχει, ειδάλλως θα πρόκειται για χαμένο κόπο και (πολύ) χρήμα.

Για αυτό ακριβώς η στελέχωση της ομάδας θα πρέπει να γίνει πολύ προσεκτικά ξεκινώντας από τον προπονητή, που ως γνωστόν δεν θα είναι ο κόουτς της ρωσικής Ούνιξ Καζάν κ. Τρινκιέρι, μολονότι ο 45χρονος Ιταλός είχε υπογράψει διετές συμβόλαιο με την Ελληνική Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης, αλλά εξ όσων φημολογούνται δεν έχει καν πληρωθεί, παρά μόνο ψίχουλα, για τον πρώτο χρόνο της συνεργασίας του. Ενα είναι το σίγουρο: ότι ο πρόεδρος της ΕΟΚ δεν έχει άλλα περιθώρια για πειραματισμούς, καθώς τέσσερις σερί αποτυχίες καθιστούν επιτακτική ανάγκη την άμεση αλλαγή κατεύθυνσης. Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, ο πρώην ομοσπονδιακός τεχνικός κ. Παναγιώτης Γιαννάκης αποτελεί την πιο ισχυρή υποψηφιότητα και οι λόγοι είναι περισσότεροι από ένας. Ο «Δράκος» έχει συνδέσει το όνομά του με την Εθνική, είναι ο μοναδικός Ευρωπαίος που έχει κατακτήσει το Ευρωμπάσκετ ως παίκτης (1987) και ως προπονητής (2005) και είναι εκείνος που βάσει αποτελεσμάτων είναι ο πιο επιτυχημένος κόουτς στην ιστορία της «επίσημης αγαπημένης».

Με τον 55χρονο κόουτς (για τρίτη φορά) στον πάγκο της, η Εθνική ανακτά την αμυντική ταυτότητά της, ξαναγίνεται η παρέα που έφτασε να διεκδικεί την κορυφή του κόσμου και είναι έτοιμη να ξανακάνει πρωταθλητισμό υπό τις οδηγίες ενός ανθρώπου που μόνο ο Νίκος Γκάλης ξεπερνά σε δημοτικότητα. Αν, βέβαια, προκριθεί η λύση του κ. Γιαννάκη, θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι και για συγκρούσεις, όμοιες με εκείνες τις οποίες είχε προκαλέσει ο «Δράκος» με τις αποφάσεις του να αποκλείσει από την Εθνική «ιερά τοτέμ» του ελληνικού μπάσκετ (Αλβέρτης, Σιγάλας, Παπανικολάου, Ρεντζιάς, Κακιούζης) κατά τις προγενέστερες θητείες του. Φημολογείται, μάλιστα, ότι κάποιοι παίκτες δεν αισθάνονται καλά ακούγοντας το όνομα «Γιαννάκης», ωστόσο αν ο κ. Γ. Βασιλακόπουλος, ο οποίος λέγεται ότι θα κάνει την καθιερωμένη σφυγμομέτρηση και θα ανακοινώσει τον επόμενο προπονητή τις επόμενες εβδομάδες, επιλέξει τελικά τον κ. Γιαννάκη, θα μπορεί να τον χρησιμοποιήσει και ως ασπίδα προστασίας σε περίπτωση νέας αποτυχίας, χωρίς να χρειαστεί να μοιραστεί ή να αναλάβει το βάρος, όπως με τους τελευταίους προπονητές.

Στους κόλπους της ΕΟΚ, πάντως, και άλλοι προπονητές θεωρούνται ικανοί και αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό. Δεν είναι τυχαίο ότι πέρυσι, όταν ο κ. Βασιλακόπουλος αναζητούσε τον διάδοχο του κ. Ζούρου, είχε συζητήσει με τον κ. Φώτη Κατσικάρη, ο οποίος είχε εγείρει τη δικαιολογημένη απαίτηση να επανδρώσει το τεχνικό επιτελείο με αποκλειστικά δικές του επιλογές, προβαίνοντας σε αλλαγές προσώπων και στον περίγυρο της Εθνικής, αλλά αφενός το αίτημά του δεν έγινε δεκτό, αφετέρου το συμβόλαιο με τα πολλά… μηδενικά που του πρόσφερε η Ρωσική Ομοσπονδία δεν άφηναν περιθώρια άρνησης εκ μέρους του πρώην προπονητή της ισπανικής Μπιλμπάο.

Ασχέτως αν οι Ρώσοι αθέτησαν τη συμφωνία μετά τη διοικητική αλλαγή στην Ομοσπονδία τους, ωθώντας τον έλληνα κόουτς σε παραίτηση και την ομάδα τους σε… Βατερλό: τελευταία θέση μεταξύ των 24 ομάδων με απολογισμό 4 ήττες – 1 νίκη! Η εκτίμηση προς το πρόσωπο του 47χρονου κόουτς δεν έχει σβήσει. Δεν αποκλείεται, μάλιστα, να υπάρξει και εφέτος συνάντηση μαζί του, όμως το γεγονός ότι δεν έχει εργαστεί ξανά στον πάγκο της Εθνικής και δεν έχει κάνει πρωταθλητισμό σε πρωτοκλασάτη ομάδα της Ευρωλίγκας τον καθιστά (ισχυρό) αουτσάιντερ στη μάχη της διαδοχής.