Η απώλεια των κατακτήσεων της Μεταπολίτευσης αποκλείεται να μην εκτονωθεί με εκλογικό σεισμό. Η συγκυβέρνηση εξακολουθεί να απαιτεί από έναν λαό που σύρεται στη φτώχεια να πανηγυρίσει για μια ρακένδυτη «παραμονή στο ευρώ», την ίδια ώρα που οι επιφανείς της ευρωζώνης ομολογούν ότι ποτέ δεν θα επέτρεπαν οποιαδήποτε αποχώρηση. Μια νέα ευρωπαϊκή πολιτική ήταν και παραμένει απαραίτητη. Αυτό υποστηρίζουν τόσο οι νέοι αριστεροί του κ. Αλ. Τσίπρα όσο και οι πραγματικοί εκσυγχρονιστές που εργάστηκαν πριν από 15 χρόνια υπό την καθοδήγηση του κ. Κ. Σημίτη για την «ισχυρή Ελλάδα» και γι’ αυτό σήμερα δυσφορούν με τη μυωπική «ευρωφροσύνη» αρκετών αυτόκλητων ευρωπαϊστών που παριστάνουν τους… «ιλουμινάτι», ενώ είναι απλώς υπερόπτες και εξασφαλισμένοι.
Μπορεί ο κ. Αντ. Σαμαράς να έχει κερδίσει τον σεβασμό πολλών για το έργο σταθεροποίησης που έχει επιτελέσει, ωστόσο δεν είναι λίγοι όσοι πιστεύουν ότι η Ελλάδα χρειάζεται ξανά μια μεθοδική και συστηματική διεκδικητική πολιτική, σαν αυτή που διέθετε την περίοδο 1996-2004. Μια τέτοια πολιτική μπορεί σήμερα να την υλοποιήσει μόνο η Αριστερά, γιατί είναι ίσως η μοναδική παράταξη που δεν έχει χρεοκοπήσει ηθικά και πολιτικά. Ο υποτιθέμενος αντιευρωπαϊσμός του ΣΥΡΙΖΑ ήταν το φόβητρο που μεγέθυνε και εκμεταλλεύτηκε η συγκυβέρνηση, αλλά πλέον και αυτό εξασθενεί εάν σκεφτεί κανείς ότι, προχθές για παράδειγμα, ο κ. Τσίπρας μίλησε σε συνέντευξη Τύπου στη Ρώμη μπροστά σε 90 κανάλια και εφημερίδες από όλη την Ευρώπη, ενώ ανεξάρτητες διπλωματικές πηγές επιβεβαιώνουν ότι για τις θέσεις του προέδρου της αξιωματικής αντιπολίτευσης ενδιαφέρθηκε ο ίδιος ο ιταλός πρωθυπουργός, κ. Ενρίκο Λέτα.
Βεβαίως, πλανώνται όσοι αριστεροί πιστεύουν ότι μόλις αναλάβουν τη διακυβέρνηση θα περπατήσουν πάνω στο νερό και εύκολα θα κατεδαφίσουν τη γρανιτένια γερμανική στρατηγική για μια τευτονική ευρωζώνη. Θα χρειαστεί αγώνας, γνώση, δουλειά και τόλμη, αφού δεν πρόκειται να χαριστεί τίποτα από αυτά που αφρόνως η Ελλάδα επέτρεψε να χαθούν.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
