Η πιο σκληρή περίοδος της μεταπολεμικής Ελλάδας (τέλη δεκαετίας του ’50, δεκαετία ’60), προκαλεί αναφορές αλλά και συγκρίσεις με τη σημερινή εποχή της βαθιάς οικονομικής, πολιτικής και πολιτισμικής κρίσης. Οι σχέσεις της εποχής μας με εκείνο το παρελθόν θα διερευνηθούν σε σειρά συζητήσεων γύρω από τον πολιτισμό και τις εκφάνσεις του, στην πολιτική, στην οικονομία και στην καθημερινότητα που διοργανώνουν οι Εκδόσεις Γαβριηλίδη στο art bar Ποιήματα & Εγκλήματα (Αγίας Ειρήνης 17, Μοναστηράκι).
Τη σειρά συζητήσεων εγκαινιάζουν ο συγγραφέας Μάνος Ελευθερίου και ο συνθέτης Νότης Μαυρουδής, την Τρίτη 29 Οκτωβρίου στις 8:30 μ.μ. Θα μιλήσουν για την άνοιξη της ελληνικής μουσικής, τους μεγάλους συνθέτες, την κοινωνική αποδοχή και καταξίωση του ρεμπέτικου, το λαϊκό τραγούδι και τους τραγουδιστές είδωλα αλλά και σύμβολα.
Τη φιλοσοφία αυτής της σειράς συζητήσεων εξηγεί ο Πέτρος Μάρκαρης: «Από την εξάρθρωση της Χρυσής Αυγής και μετά ακούω όλο πιο έντονα και πιο επιθετικά τη “θεωρία των δυο άκρων”. Κάθε φορά που συναντώ τον όρο, τον αντιλαμβάνομαι σαν το νερό, με το οποίο ραντίζουν οι ψαράδες τα μπαγιάτικα ψάρια για να δείχνουν φρέσκα. Γιατί εγώ άκουγα το 1964 και 1965 τον Γεώργιο Παπανδρέου, τον πατριάρχη της οικογένειας, να φωνάζει από τα μπαλκόνια “ο διμέτωπος αγών” και “διεξάγωμεν διμέτωπον αγώνα”. Τι άλλο είναι η “θεωρία των δυο άκρων” από τον “διμέτωπο αγώνα”; Και το ερώτημα που με βασανίζει είναι: θα πάμε πίσω στη δεκαετία του ’60; Και αν ναι, τότε ποια ήταν αυτή η δεκαετία του ’60; Λίγοι τη θυμούνται και ακόμα λιγότεροι τη γνωρίζουν. Γιατί η Ελλάδα του ‘60 δεν ήταν μόνο η Ελλάδα της Ψωροκώσταινας και του Πειναλέοντα, αλλά και η Ελλάδα των μεγάλων πολιτικών συγκρούσεων και των μεγάλων τομών στο επίπεδο του πολιτισμού. Η Ελλάδα του εξήντα σημaτοδότησε τη συνάντηση της μεγάλης πολιτικής κρίσης με έναν πολύ υψηλό επίπεδο πολιτισμού, ενός «πολιτισμού της φτώχειας». Όσο ασταθής ήταν πολιτικά η περίοδος αυτή, άλλο τόσο σταθερή ήταν η άνοδος του πολιτισμού της σε όλα τα επίπεδα: από το πολιτισμικό και πνευματικό άνοιγμα στην Ευρώπη, ως τις μεγάλες ανατροπές στο χώρο της μουσικής, της ποίησης και της λογοτεχνίας. Η σειρά των συζητήσεων γύρω απ’ αυτόν τον “πολιτισμό της φτώχειας” επιδιώκει να φωτίσει όλες της πτυχές, πολιτικές και πολιτισμικές, αυτής της εποχής, για να δείξει ότι αγώνας της εποχής εκείνης ήταν πολυμέτωπος στο χώρο του πολιτισμού».
