Πριν από περίπου έξι χρόνια αποφάσισε να ετοιμάσει τη βαλίτσα του μόνο με τα απολύτως απαραίτητα, να βγάλει ένα εισιτήριο για Βαρκελώνη και να κάνει εκεί μουσική. Να γράφει, να τραγουδάει, να δίνει συναυλίες. Είχε κάποιες άκρες αλλά τα πράγματα δεν ήταν και τόσο εύκολα. Δεν το έβαλε κάτω. Το 2011 κυκλοφόρησε το πρώτο «καταλανικό» άλμπουμ «Flaneur» (αυτός που περιδιαβαίνει, περπατάει χωρίς βιασύνη, τυχαία, αφημένος στην εντύπωση και στο θέαμα της στιγμής) και σε λίγο καιρό θα κυκλοφορήσει η δεύτερη δουλειά του «Barcelonauta». Ο Αιγυπτιώτης Γιώργης Χριστοδούλου έπραξε και πράττει το προφανές. Αφησε την Ελλάδα και προσπαθεί να κάνει ευρωπαϊκή πορεία, χωρίς να πατάει στις… πλάτες των μεταναστών, όπως κάνουν πολλοί άλλοι. Σπίτι δεν έχει πλέον στην Ελλάδα, αλλά όταν έρχεται φιλοξενείται σε φίλους. Και αυτό για να μη γυρίσει εύκολα πίσω. Αυτός είναι ο δρόμος που οφείλει να ακολουθήσει κάθε δημιουργός αν θέλει με αξιοπρέπεια και συνέπεια να δοκιμαστεί στις άλλες αγορές. Αγνωστος μεταξύ αγνώστων, χωρίς το υπερπροστατευόμενο περιβάλλον των εταιρειών και των γραφείων μάνατζερ. Να γίνει ένας… σουλατσαδόρος αφήνοντας πίσω την «ασφάλεια» του… χωριού για την πόλη. Ο Γιώργης Χριστοδούλου δεν ξέρω αν θα πετύχει ή θα γυρίσει… τρέχοντας. Αλλά αυτό που θέλει το κάνει.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
