Όσο θεμιτή κι αν είναι η φορολόγηση του συγκεντρωμένου πλούτου, άρα και της ακίνητης περιουσίας, άλλο τόσο προβληματική είναι η υπερφορολόγηση του. Ιδιαίτερα σε μια κοινωνία, όπως τη δική μας που έχει πληγεί και συνεχίζει να πλήττεται από την κοινωνικό – οικονομική κρίση, όπου είναι προφανές ότι η φοροδοτική ικανότητα των πολιτών δεν είναι ανεξάντλητη. Μπορεί συνολικά, όπως υποστηρίζει η κυβέρνηση, οι συντελεστές φορολογίας των ακινήτων και των οικοπέδων που ανακοινώθηκαν χθες να είναι χαμηλότεροι από το περιβόητο «χαράτσι» που πληρώνουμε ακόμα με το λογαριασμό της ΔΕΗ, αλλά υπάρχουν και ακραίες περιπτώσεις υπερφορολόγησης που δεν ανταποκρίνονται σε καμιά λογική.
Στην προσπάθεια να συγκεντρωθούν τα προβλεπόμενα ποσά που έχουν συμφωνηθεί με την τρόικα, επειδή προβλέπεται ότι ένα μέρος των πολιτών βρίσκεται σε αδυναμία να πληρώσει, έχουν αυξηθεί υπέρμετρα οι συντελεστές φορολόγησης για ορισμένες κατηγορίες ακινήτων και οικοπέδων. Σε μια περίοδο μάλιστα που η αγορά έχει ουσιαστικά καταρρεύσει και δεν υπάρχει ενδιαφέρον για αγοραπωλησίες, διατηρούνται αντικειμενικές αξίες που δεν ανταποκρίνονται πλέον στην πραγματικότητα. Είναι παράλογο αδρανή περιουσιακά στοιχεία, όπως είναι για παράδειγμα τα οικόπεδα, να φορολογούνται με ετήσιο φόρο που ουσιαστικά ξεκινά από τα 1.000 και φτάνει τα 30.000 ευρώ το στρέμμα το χρόνο. Ουσιαστικά με τον τρόπο αυτό εξαναγκάζονται οι ιδιοκτήτες τους να τα εκποιήσουν όσο – όσο προκειμένου να μπορέσουν να εκπληρώσουν τις φορολογικές τους υποχρεώσεις.
Σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, όπου είχε επικρατήσει η λογική ότι τα ακίνητα είναι η ασφαλέστερη επένδυση, η μεγάλη μάζα των ιδιοκτητών βρίσκεται τώρα μπροστά σε ένα αδιέξοδο. Και γιατί τα εισοδήματα από τα ακίνητα έχουν μειωθεί – δικαίως είναι αλήθεια πολλές φορές – δραματικά, αλλά και γιατί ταυτόχρονα έχουν μειωθεί ή και εξαερωθεί τα εισοδήματα .Ήδη ένα σημαντικό τμήμα των πολιτών αδυνατεί να πληρώσει τους αλλεπάλληλους προηγούμενους φόρους που έρχονται τους τελευταίους μήνες κατά κύματα.
Η αναγκαία λοιπόν φορολόγηση της ακίνητης περιουσίας τείνει να ξεπεράσει κάθε λογικό όριο. Με ορατό τον κίνδυνο για την κυβέρνηση να πέσει τελείως έξω στους υπολογισμούς της για τα έσοδα που προσδοκά. Μια πιο ρεαλιστική προσέγγιση λοιπόν της φορολογίας των ακινήτων , είναι όχι μόνο λογική αλλά και αναγκαία.
