Στο παραφρασμένο σαιξπηρικό ερώτημα «να αγχώνεται ή να μην αγχώνεται ο Αργύρης Πεδουλάκης;» μετά τις απανωτές ήττες του μπασκετικού Παναθηναϊκού από τον Ολυμπιακό στο ΣΕΦ (55-45) και από τη Λιέτουβος Ρίτας στο Βίλνιους (84-83) στις πρεμιέρες της Α1 και της Ευρωλίγκας αντιστοίχως, η απάντηση δεν μπορεί να είναι μονολεκτική, αλλά «σηκώνει» ανάλυση. Ο πρωταθλητής και Κυπελλούχος Ελλάδος ήταν εμφανώς ανέτοιμος, ασυντόνιστος, χωρίς αυτοματισμούς και αυτό οφείλεται στις ελάχιστες προπονήσεις, που μετρούν ως τώρα όλοι οι Πράσινοι μαζί.
Στο κομβικής σημασίας διάστημα της προετοιμασίας, οι μισοί παίκτες απουσίαζαν στο Ευρωμπάσκετ (Ελλάδα: Μπράμος, Φώτσης, Μαυροκεφαλίδης, Λιθουανία: Ματσιούλις, Κροατία: Ούκιτς), δύο επέστρεψαν σοβαρά τραυματισμένοι (Ούκιτς: αχίλλειοι τένοντες, Μαυροκεφαλίδης: θλάση στον οπίσθιο μηριαίο), ενώ η «κολόνα» της περυσινής ομάδας, κορυφαίος αμυντικός της Ευρωλίγκας και της Α1, Στεφάν Λάσμε υπέφερε από οστικό οίδημα στο γόνατο και μέχρι την κλήρωση του πρωταθλήματος (17 Σεπτεμβρίου 2013) περπατούσε με… μπαστούνι.
Αν συνυπολογίσουμε ότι ο Μπράμος δεν ταξίδεψε στο Βίλνιους λόγω ίωσης, θα συμφωνήσουμε με όσους υποστηρίζουν με νηφαλιότητα και χωρίς τάσεις πανικού ότι ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να είναι ικανοποιημένος, που έδωσε σκληρή μάχη, έστειλε το ματς στην παράταση και στο τέλος έχασε με έναν πόντο, εξαιτίας κυρίως των δικών του λαθών (κακές επιλογές στην επίθεση και άστοχες αμυντικές περιστροφές, όπως στο νικητήριο καλάθι του Ρενάλντας Σεϊμπούτις, που έμεινε στο «ένας εναντίον ενός» με τον Φώτση και εκτέλεσε αποτελεσματικά) και όχι απαραίτητα του ταλέντου της Λιέτουβος, η οποία είχε περισσότερα «όπλα» στην κατοχή της.
Το ισχυρότερο από αυτά ήταν οι επτά επίσημοι αγώνες, που έγιναν οκτώ συμπεριλαμβανομένης της αναμέτρησης με τον Παναθηναϊκό. Οι τρεις εξ αυτών, μάλιστα, ήταν «τελικοί» για την πρόκριση στους ομίλους της Ευρωλίγκας (απέναντι σε Ρίγα, Ολντενμπουργκ και Οστάνδη), που έδωσε η Λιέτουβος στο προκριματικό τουρνουά, που προηγήθηκε της κανονικής περιόδου. Η ομάδα της Λιθουανίας ήταν πολύ πιο έτοιμη από τους Πράσινους, είχε αυτοματισμούς, που μόνο με τον χρόνο επιτυγχάνονται, φοβερή ενέργεια, γρήγορα πόδια και τοποθετήσεις στην άμυνα και στην επίθεση, έπαιζε στην έδρα της και διαθέτει αρκετά καλό υλικό, ώστε να μπορεί να νικήσει μια ανέτοιμη ομάδα, όπως ο Παναθηναϊκός, τόσο νωρίς στη χρονιά.
Την ίδια στιγμή, ο Παναθηναϊκός έδειχνε να κινείται σε τουλάχιστον… μια ταχύτητα κάτω από την αντίπαλό του. Εχοντας δώσει ένα ματς στο Κύπελλο Ελλάδος, στο οποίο επικράτησε με διαφορά… 31 πόντων (83-52 το Ρέθυμνο) και το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στο ΣΕΦ, ήταν αδύνατο να διαθέτει «χημεία», να έχει συνεργασίες και αλληλοκάλυψη στην άμυνα, να είναι ομάδα. Δεν είναι τυχαίο ότι οι Πράσινοι δέχτηκαν πολλά, εύκολα καλάθια έπειτα από «πικ εντ ρολ» της Λιέτουβος, γεγονός που οφείλεται κυρίως στην έλλειψη επικοινωνίας μεταξύ των παικτών του.
Οι μυημένοι μπορούν να αντιληφθούν ότι παίκτες με διαφορετικούς δείκτες εμπειρίας και ετοιμότητας δεν είναι εύκολο να συνεργαστούν στο παρκέ, όσο και αν το επιδιώξουν, όση διάθεση και αν έχουν, από τη στιγμή που δεν έχουν αγωνιστεί καιρό μαζί. Οι αλλαγές στα σκριν άφηναν εκτεθειμένη την πράσινη άμυνα και αυτό το «διάβαζε» ο Σεϊμπούτις, όπως το έκανε επιτυχώς ο Κώστας Σλούκας στο πρόσφατο ντέρμπι «αιωνίων». Οι Πράσινοι δοκίμασαν να αξιοποιήσουν την υπεροχή τους στη ρακέτα, αλλά ο κ. Πεδουλάκης δεν έχει κατασταλάξει ακόμη στον καταμερισμό των ρόλων και του χρόνου σε πέντε ποιορτικούς ψηλούς (Λάσμε, Γκιστ, Φώτσης, Μπατίστ, Μαυροκεφαλίδης). Ισως θα μπορούσε να δώσει περισσότερες ευθύνες στη δοκιμασμένη λύση Γκιστ – Λάσμε, που οδήγησαν πέρυσι τον Παναθηναϊκό στο νταμπλ και μετά να επιχειρήσει δοκιμές. Ακόμη είναι νωρίς, αλλά κάποια στιγμή θα χρειαστεί να συρρικνώσει το λεγόμενο «rotation». Οσο για την περιφερειακή γραμμή του, με τόσο άστοχο τον αρχηγό Δημήτρη Διαμαντίδη (1/1 δ., 1/7 τρ., 1/ 4 β.), ο οποίος απέδειξε βέβαια… τι εστί Διαμαντίδης στέλνοντας το ματς στην παράταση με το πρώτο εύστοχο σουτ τριών πόντων της βραδιάς έπειτα από έξι άστοχα, και τόσο ασταθή στα πατήματά του τον Ρόκο–Λένι Ούκιτς, που έχανε «δικά του» σουτ, θα ήταν άθλος αν ο ΠΑΟ ξεκινούσε το ευρωπαϊκό ταξίδι με νίκη.
Και επειδή κάθε αγωνιστική της Ευρωλίγκας συνιστά ένα καινούργιο μάθημα, θυμίζουμε τι είχε συμβεί στην πρεμιέρα της αγωνιστικής περιόδου 2009-10, όταν το Μαρούσι κόντεψε να ξαπλώσει στο καναβάτσο την πανίσχυρη ΤΣΣΚΑ Μόσχας, η οποία γλίτωσε στο ΟΑΚΑ (65-66, στις 21/10/2009) χάρη στο απίθανο τρίποντο του Βίκτορ Χριάπα στην εκπνοή της αναμέτρησης. Η φιναλίστ του Φάιναλ Φορ του Βερολίνου το 2009 παρ’ ολίγον να ηττηθεί από τους πρωτάρηδες Μαρουσιώτες, οι οποίοι κατά σύμπτωση _ όπως και τώρα η Λιέτουβος _ είχαν δώσει τέσσερις προκριματικούς αγώνες (δύο με τον Αρη και δύο με την Αλμπα Βερολίνου) και ήταν απλώς πιο έτοιμοι…
