Πολλές φορές αναρωτιέμαι αν η Τρόικα βρίσκεται στην Ελλάδα για άλλους σκοπούς και όχι για τους στόχους που έχει ταχθεί να επιτύχει. Δεν είναι λίγοι αυτοί που πιστεύουν ότι ενδόμυχα η Τρόικα με τις πράξεις της και τις ενέργειες της, θέλει να αποσαθρώσει τελείως την οικονομική και κοινωνική δομή της χώρας. Η κυβέρνηση μέχρι σήμερα ακολουθεί πιστά τις κατευθυντήριες γραμμές. Τα αποτελέσματα δεν είναι επιθυμητά μέχρι το σημείο πολλοί να αμφισβητούν τις ικανότητες τους στην οικονομική επιστήμη. Δεν νομίζω τα στελέχη της Τρόικας να μην έχουν κατάρτιση, φοβάμαι πως θέλουν να οδηγήσουν σε διαφορετικό αποτέλεσμα, ώστε η Ελλάδα και μετά το Μάιο του 2014 να συνεχίσει να βρίσκεται υπό καθεστώς νέων Μνημονίων, οικονομικής επιτήρησης, ενώ τα στρατηγικά πλεονεκτήματα της χώρας που μπορούν να τα εκμεταλλευτούν για τις επόμενες δεκαετίες. Με λίγα λόγια, δεν θέλουν να μας αφήσουν τόσο γρήγορα, προφανώς θέλουν να μας κρατήσουν υπό καθεστώς επιτήρησης και όπως φαίνεται θα το πετύχουν.
Από την πλευρά της κυβέρνησης είναι λογικό να υπάρχει δυσαρέσκεια αλλά και ένας ιδιόμορφος πολιτικός εγκλωβισμός. Δεν μπορεί να πει όχι σε αυτά που επιβάλλει η τρόικα και από την άλλη αν τυχόν προσπαθήσει να εκτελέσει τις εντολές της για νέα σκληρά δημοσιοοικονομικά μέτρα θα αντιμετωπίσει την κοινωνική οργή και δεν θα μπορέσει να σηκώσει το δυσβάσταχτο οικονομικό κόστος. Εκτός από τις επόμενες δόσεις που είναι αναγκαίο να καταβληθούν, η κυβέρνηση πρέπει να δείξει καλή διαγωγή και για το μέλλον, αφού η έξοδος στις αγορές δεν είναι κατοχυρωμένη και αν συνεχίσει στο ίδιο μοτίβο, ίσως το καλοκαίρι που έρχεται να αντιμετωπίσει την επίθεση των κερδοσκόπων σταspreadsκαι εν τέλει να καταλήξουμε σε μια άτακτη χρεοκοπία μετά από τόσους κόπους. Άρα, η κυβέρνηση δεν μπορεί να κάνει ούτε μπρος, ούτε πίσω και αν δεν αντιδράσει στην τρόικα με πολιτικό τρόπο, ίσως και να οδηγηθούμε σε εκλογές, αφού η απόφαση για νέα μέτρα θα προκαλέσει δυσβάσταχτο πολιτικό κόστος που θα οδηγήσει το ΠαΣοΚ, ίσως και εκτός Βουλής και τη Νέα Δημοκρατία σε φοβερές απώλειες. Δύο επιλογές υπάρχουν. Ή η σύμπλευση με την Τρόικα και νέα μέτρα, ή εκλογές και από εκεί και πέρα νέα δεδομένα από το 2014.
Μόνο λόγους για να χαίρεται δεν πρέπει να έχει η αξιωματική αντιπολίτευση. Αν τυχόν γίνουν εκλογές, που πολλοί το φοβούνται τότε θα πέσει ο κλήρος σʼ αυτή να αντιμετωπίσει την κατάσταση μετά τις εκλογές που μόνο ανώδυνη δεν θα είναι. Θα πει όχι στη χρηματοδότηση που θα επακολουθήσει την καταγγελία του Μνημονίου; Θα διώξει την Τρόικα; Πως θα αντιμετωπίσει την κατάσταση που είναι πολύ χειρότερη από πριν; Ουσιαστικά, ο μεγάλος πονοκέφαλος βρίσκεται στις αντιμνημονιακές δυνάμεις που πολιτικά πρέπει να απαντήσουν εκ των προτέρων που θα βρούνε τη χρηματοδότηση του Ελληνικού χρέους.
Η χρυσή τομή στην περίπτωση της Ελλάδας είναι να ενωθούν όλες οι πολιτικές δυνάμεις σε έναν κοινό στόχο. Η διαπραγμάτευση των όρων του Μνημονίου και της δανειακή σύμβασης και ο Εθνικός διάλογος για την αντιμετώπιση των προβλημάτων και της χρηματοδότησης στη μετά το Μνημόνιο εποχή. Οι έριδες του παρελθόντος πρέπει να εξαλειφθούν και όλοι από κοινού να προσπαθήσουν να απεμπλέξουν τη χώρα από νέες περιπέτειες βάζοντας τους εταίρους απέναντι από τις ευθύνες τους, με τις πολιτικές δυνάμεις ενωμένες. Χρειάζεται άριστος πολιτικός χειρισμός και διπλωματία. Θα έχουν την δυνατότητα να το πράξουν οι υγιείς πολιτικές δυνάμεις του τόπου ή θα αρκεστούν σε μικροπολιτικές έριδες;