Πολύς κόσμος και ενδιαφέρουσες πολιτικές παρουσίες βρέθηκαν στο πατάρι του βιβλιοπωλείου Ιανός για την παρουσίαση του βιβλίου του Τ. Γιαννιτση, «Η Ελλάδα στην κρίση». Ομιλητές ήταν οι Ι. Βούλγαρης, Ανδρ. Πανταζόπουλος, Β. Ράπανος και Γ. Σιακαντάρης.

Μεταξύ άλλων παρακολούθησαν τις ομιλίες οι: Κ. Σημίτης με τη σύζυγο του Δάφνη, Π. Πικραμμένος,Αλ. Παπαδόπουλος, Π. Αυγερινός, Ντορα Μπακογιάννη, Ι. Μανιάτης,Ν. Χριστοδουλάκης, Άννα Διαμαντοπούλου, Γ. Φλωρίδης, Χ. Αθανασίου, Μιλτ. Παπαϊωάννου, Σ. Κοσμίδης, Γρ. Ψαριανός, Δημ. Χατζησωκράτης, Θ. Μαργαρίτης, Ανδρ. Παπαδόπουλος, Στ. Λιβαδάς, Γ. Βερνίκος, Ι. Καλογήρου, Β. Κοντογιαννόπουλος, Σούλα Μερεντίτη, Αθηνά Δρέττα, Νίκος Ανδρουλάκης, πάρις Κουκουλόπουλος, Χρήστος Γκόγκας, Νίκος Μπίστηςκ.α

Τα κυριώτερα σημεία της ομιλίας Γιαννίτση

Στήριξη στην κίνηση των 58 έδωσε για μια ακόμα φορά ο κ. Τ. Γιαννίτσης στην τοποθέτηση που έκανε κατά την παρουσίαση του βιβλίου του.

«Αυτές τις μέρες», είπε, «δημοσιοποιήθηκε μια πρωτοβουλία, που κάνει έκκληση στις πολιτικές δυνάμεις του κεντροαριστερού χώρου και στα απλά μέλη της κοινωνίας, να εγκαταλείψουν την απομόνωση, να προχωρήσουν σε μορφές συνεργασίας, και αντί να ψάχνουν τι τους χωρίζει, να δουν τι μπορεί να τους ενώσει, ώστε παρά τις διαφορές τους να δώσουν στους Έλληνες μια καλύτερη προοπτική. Το τι θα κάνουν οι πολιτικές δυνάμεις που θα μπορούσαν να ανταποκριθούν είναι η μια πλευρά. Η άλλη πλευρά είναι η προσωπική στάση του καθενός. Όχι αναγκαστικά σε σχέση με την συγκεκριμένη πρωτοβουλία, με την οποία μπορεί να συμφωνεί ή όχι, αλλά σε σχέση με την αντίδρασή του στο σκηνικό που του επιβάλλεται ως μοίρα ή ως καταναγκασμός απ’ έξω, ενώ στην ουσία είναι σε μεγάλο βαθμό αποτέλεσμα των όσων γίνονται στο εσωτερικό της χώρας».

Ο πρώην υπουργός επισήμανε ότι έπειτα από πέντε χρόνια, θα πρέπει κάποια στιγμή η κοινωνία μας να επαναλάβει ο,τι είπε ο κ. Γιούνκερ τον Οκτώβριο 2009, όταν ανακοινώθηκε, ότι το έλλειμμα της Ελλάδας δεν ήταν 5%, αλλά 13%: «Μέχρι εδώ, το παιχνίδι τελείωσε».

«Πρέπει επιπλέον, να κερδίσουμε την αίσθηση μιας νέας συλλογικότητας, μια αίσθηση για τα συμφέροντα της ίδιας της χώρας, μια αίσθηση για το ότι οι πιο βαρύγδουπες θέσεις είναι και οι πιο δηλητηριώδεις για το μέλλον μας και για το πώς το ταξίδι μας μέσα στην κρίση καθυστέρησε υπέρμετρα στη χώρα του Πολύφημου και είναι καιρός να σαλπάρει για να φτάσει κάποια στιγμή στη χώρα του Οδυσσέα. Ο καθένας μας ας ψάξει να βρει τις απαντήσεις μέσα του. Ας σκεφτεί όμως και πού οδήγησαν σε διάφορες φάσεις της πορείας μας, πριν και μετά το 1974, απαντήσεις που κινήθηκαν στον αστερισμό του συγκρουσιακού, του υπερφίαλου ή του εξωπραγματικού», σημείωσε.

Ο κ. Γιαννίτσης απέρριψε τη θεωρία των δύο άκρων, λέγοντας ότι «ίσως θα ήταν πιο χρήσιμο, αντί για την κατασκευή θεωριών των δύο άκρων, να αναρωτηθούμε μήπως υπάρχει μια θεωρία, που να εξηγεί πώς, ξανά και ξανά στην ιστορία μας, η δημαγωγία αποτέλεσε το Δούρειο Ίππο που έπληττε ανελέητα τα συμφέροντα των πιο αδύναμων».

Επισήμανε ακόμα ότι οι απαντήσεις που δίνονται στο πολιτικό επίπεδο είναι είτε περιορισμένης εμβέλειας, είτε δογματικές, είτε κοινωνικά και πολιτικά αποσπασματικές και μη πειστικές.
Κατά την άποψη του πρωην υπουργού, ο συνδυασμός της καθολικής άρνησης του πολιτικού συστήματος να κατανοήσει και να αποδεχθεί την ανατροπή των δεδομένων, των λαθών που έγιναν, η απουσία μιας συστηματικής πολιτικής για την αντιμετώπιση των δραματικών προβλημάτων της κρίσης, και η υποκατάσταση πραγματικών απαντήσεων από λαϊκίστικες και άρα σκληρά αντι-λαϊκές τοποθετήσεις, διόγκωσαν το οικονομικό και το κοινωνικό κόστος της κρίσης, ανέτρεψαν τις πολιτικές ισορροπίες και οδήγησαν την κοινωνία σε αβεβαιότητα, φόβο και απογοήτευση. Επίσης, είπε ότι έχει σημασία να ασχοληθεί κάποιος με το παραγωγικό σύστημα καθώς όπως επισήμανε η «τρόικα και τα μνημόνια στην ουσία δεν ενδιαφέρονται για το παραγωγικό σύστημα. Όμως, ούτε και οι δικές μας πολιτικές ούτε και οι θέσεις που έχουν ακουστεί».

Οι αδυναμίες αυτές, είπε, ώθησαν ένα σημαντικό τμήμα πολιτών προς την ακραία ακροδεξιά –το ναζιστικό χώρο- που το πολιτικό της μήνυμα είναι η εγκληματική βία και η κατάλυση της Δημοκρατίας. «Στη σημερινή εξαιρετικά άσχημη καμπή της Δημοκρατίας μας, αυτό που απαιτείται, αλλά εξακολουθεί να είναι ζητούμενο, είναι μια υπέρβαση που θα τοποθετήσει το συλλογικό πάνω από το κομματικό και στενά πολιτικό συμφέρον».

Διαβάστε ολόκληρη την ομιλία του Τάσου Γιαννίτση