Το πρωτογενές πλεόνασμα που υπερδιαφημίζει η κυβέρνηση ως μέγα επίτευγμα φαίνεται ότι δεν είναι ακόμα απολύτως διασφαλισμένο: δεν είναι παράδοξο, καθώς στηρίζεται κυρίως στο συνδυασμό παύσης πληρωμών (που την ελέγχει), φορολογικών εσόδων (που δεν τα ελέγχει) και αλχημειών λογιστικού τύπου (που τα ελέγχει όσο η τρόικα κάνει, για δικούς της λόγους, το βλάκα). Αλλά, βασικά, το κύριο βάρος για την επίτευξή του έρχεται και πάλι από την υπερφορολόγηση και το φαύλο κύκλο της: όσο δεν αποδίδει αρκετά γιατί ουδείς έχει λεφτά να πληρώσει, τόσο την αυξάνουν.
Δεν πρέπει να σκάνε όμως στην κυβέρνηση: η λύση είναι μία: επίθεση! Να πάρουν κι άλλα μέτρα. Όλα μαζί, όλα τώρα. Απελευθέρωση των πλειστηριασμών, τώρα. Νέα οριζόντια μέτρα, τώρα. Σπίτια αντί φόρων στο κράτος τώρα. Νέες «διαθεσιμότητες», τώρα. Να γίνουν, να τελειώνουμε το γρηγορότερο δυνατό. Αφού η απόφαση είναι δεδομένη: η χώρα θα εξακολουθήσει να κάνει ότι της λένε, χωρίς να αμφισβητεί, χωρίς να διεκδικεί βελτιώσεις καμιάς μορφής, χωρίς καν να θέτει τα ζητήματα που είναι προφανή και αυτονόητα, όπως το Κατοχικό Δάνειο που κυριολεκτικώς το κάνει… «γαργάρα», ή χωρίς να αξιοποιεί την πανθομολογούμενη πλέον «λάθος» συνταγή, που, όπως πια αποδείχθηκε, ήταν και εκ του πονηρού.
Να λέμε επιτέλους τα πράγματα με το όνομά τους: είναι προφανές ότι η κυβέρνηση έχει βρει εσχάτως την «κότα που κάνει τα χρυσά αυγά»: η υπόθεση της Χρυσής Αυγής ορθώς προχώρησε και πρέπει να φτάσει μέχρι τέλους. Όμως, από την ώρα που ήδη αναδύεται πλέον η αίσθηση ότι η κυβέρνηση τη χρησιμοποιεί και (αν όχι κυρίως) προς την κατεύθυνση του να αλλάξει τη συζήτηση και να ρίξει προπέτασμα καπνού, θα πρέπει να αντιληφθεί ότι μπορεί να φέρει τελικά τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα: δυστυχώς, όλο και περισσότεροι άνθρωποι είναι εκείνοι που πείθονται πλέον ότι όλο αυτό το σήριαλ δεν έχει αυτή τη διάσταση.
Οι άνθρωποι πρέπει να καταλάβουν ότι δεν πάει άλλο. Αν δεν το αντιληφθούν, αν δεν το εμπεδώσουν, αν δεν το πιστέψουν κι αν δεν το παλέψουν όπως οφείλουν κι όπως είχαν πει ότι θα το κάνουν για να εκλεγούν, θα ζήσουμε κι εμείς κι εκείνοι πολύ δυσάρεστες εκπλήξεις, στο αμέσως εγγύς μέλλον.
