Με… συγκρατημένη ικανοποίηση υποδέχθηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ το αποτέλεσμα των ιταλικών εκλογών, με όλες τις πτέρυγες της αξιωματικής αντιπολίτευσης να μιλούν σε κάθε περίπτωση για «μήνυμα προς το Βερολίνο και την πολιτική λιτότητας».
Παρά ταύτα, μεταξύ συνεργατών του κ. Τσίπρα και αριστερής πτέρυγας υπήρξαν κάποιες ενδιαφέρουσες διαφορές στις αποχρώσεις, ως προς τις προσεγγίσεις και τις αναλύσεις για την διαφαινόμενη πολιτική εμπλοκή στην Ιταλία.
Συνοπτικά, η Κουμουνδούρου περιορίστηκε, δια του εκπροσώπου Τύπου, κ. Π. Σκουρλέτη (με δηλώσεις στο Α’ πρόγραμμα της ΝΕΤ) να μιλήσει για «μήνυμα κατά της ευρωλιτότητας», για «αναβρασμό στην Ευρώπη», «αμφισβήτηση των κυρίαρχων πολιτικών» και να επισημάνει πως «αν δεν ληφθούν σοβαρά υπόψιν αυτά τα μηνύματα, μπαίνουμε σε μια περίοδο που τα πράγματα θα χαρακτηρίζονται από μια μεγάλη αβεβαιότητα, μεγάλες συγκρούσεις».
Την ίδια στιγμή, η αριστερή πτέρυγα, μέσω αρθρογραφίας στην ιστοσελίδα iskra.gr διατύπωσε μεν ανάλογες εκτιμήσεις ως προς τα αίτια της ιταλικής εμπλοκής, μίλησε όμως για «αμφισβήτηση του ευρώ», ενώ δεν θέλησε να αξιολογήσει πολιτικά τους κκ. Μπερλουσκόνι και Γκρίλο. «Τόσο ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι, εκφράζοντας σε σημαντικό βαθμό τα συμφέροντα και μεγάλων τμημάτων του Ιταλικού επιχειρηματικού κατεστημένου, όσο και κυρίως ο Μπέπε Γκρίλο, εκφράζοντας περισσότερο λαϊκές τάξεις, έθεσαν, λίγο πολύ, σε αμφισβήτηση της προοπτική της Ιταλίας στην ευρωζώνη και υπό ερώτημα τις Γερμανικές επιλογές στην ΕΕ», γράφτηκε χαρακτηριστικά.
Παρά ταύτα, ένα από τα κύρια στοιχεία της συγκεκριμένης αρθρογραφίας ήταν η εκλογική κατακρήμνιση της Κομουνιστικής Επανίδρυσης, η οποία αποδίδεται στους «απαράδεκτους συμβιβασμούς της, τις υποχωρήσεις, τους τακτικισμούς της και τελικά την υποταγή της στο ευρώ και την ΕΕ!!!».
Στο πλαίσιο αυτό, διατυπώνεται η παρότρυνση: «Το μήνυμα των Ιταλικών εκλογών οφείλει να το ακούσει η ελληνική Αριστερά και να ριζοσπαστικοποιήσει συνολικότερα τη στάση της, ειδικότερα απέναντι στο ευρώ και την ΕΕ, όπως οφείλει να το συλλάβει και η Ελλάδα και ο ελληνικός λαός, ως ενίσχυση της ανάγκης αλλά και της δυνατότητας για προοδευτική ανατροπή και μια νέα προοδευτική πορεία!. Μετά τη Βουλγαρία και η Ιταλία, με το δικό της ιδιόμορφο τρόπο, μας δείχνει τον δρόμο!»
