Απαιτείται αλλαγή στην πολιτική Υγείας

Στην Ελλάδα του 2013, η καινοτομία στο φάρμακο αποτελεί τον βασικό μοχλό ανάπτυξης της φαρμακευτικής επιχειρηματικότητας και ταυτόχρονα της ιατρικής έρευνας προς την εύρεση νέων θεραπευτικών εργαλείων. Η Ελλάδα έχει και είχε ανέκαθεν σπουδαίους επιστήμονες, άξιους γιατρούς και ρηξικέλευθες ιδέες, κίνητρο σημαντικό για την επένδυση στην έρευνα, για τη συμμετοχή τόσο σε διεθνείς μελέτες όσο και σε εθνικά ερευνητικά πρωτόκολλα.

Σήμερα υπάρχουν πολύ μεγάλα προβλήματα στην Ελλάδα σχετικά με τη διαδικασία έγκρισης των κλινικών μελετών, ενώ αδιέξοδα δημιουργεί και η εισβολή στην ελληνική αγορά από φάρμακα αγνώστου προελεύσεως, για τα οποία δεν είναι υποχρεωτική καμιά μελέτη βιοδιαθεσιμότητας, αλλά μόνο η μελέτη του φακέλου (και όχι του φαρμάκου), στην οποία αναφέρεται –και όχι πάντα –μια μελέτη βιοϊσοδυναμίας. Αυτό το θεσμικό και νομοθετικό κενό, επενδυμένο από την Υπουργική Απόφαση (Ν. 4052/2012) περί δυνατότητας ανταλλαξιμότητας του θεραπευτικού σχήματος, καταργεί στον θεράποντα γιατρό τη δυνατότητα παρακολούθησης της καταλληλότητας του σκευάσματος, των πιθανών ανεπιθύμητων ενεργειών και της αποτελεσματικότητας της αγωγής του αρρώστου.

Και ας μην ξεχνούμε ότι αυτό το πλαίσιο… υπάρχει μόνο στην Ελλάδα, και σε καμία άλλη χώρα της Ευρώπης!

Τα πρόσφατα μέτρα για τη φαρμακευτική δαπάνη έχουν θέσει ως στόχο έναν κλειστό προϋπολογισμό που είναι αμφίβολο αν θα μπορέσει να εξασφαλίσει την παροχή των απαραίτητων φαρμάκων στους έλληνες ασθενείς. Παράλληλα, η αύξηση της συμμετοχής των ασθενών στη φαρμακευτική δαπάνη, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι δυνατότητες των ασθενέστερων στρωμάτων στην κρίση, θέτει σε κίνδυνο το επίπεδο υγείας όλων των ευπαθών κοινωνικών ομάδων.

Οσο η στέρηση των επιδομάτων υποχρεώνει τους ασθενείς ακόμη και να διακόψουν την πολύτιμη θεραπεία τους, γιατί δεν έχουν χρήματα για να τα προμηθευθούν, όσο οι ασφαλισμένοι έχουν εμπόδια στην πρόσβαση προς τα απαραίτητα για την υγεία τους φάρμακα, όσο οι ανασφάλιστοι που δεν μπορούν να πληρώσουν πια την αγωγή τους πολλαπλασιάζονται, το αδιέξοδο θα μεγαλώνει αφού όλο και περισσότεροι ασθενείς αποκλείονται από τη δυνατότητα της «θεραπείας».

Η ανάπτυξη της φαρμακευτικής καινοτομίας μπορεί να αποτελέσει για την ελληνική οικονομία μια πολύ σημαντική προστιθέμενη αξία. Για να γίνει όμως η δυνατότητα της φαρμακευτικής καινοτομίας πράξη, απαιτείται ένας Εθνικός Σχεδιασμός Επενδυτικής Επιχειρηματικότητας με γνώμονα την Υγεία και την Ποιότητα Ζωής του Αρρώστου.

Είναι σίγουρο ότι με την εφαρμογή της κατάλληλης πολιτικής της Υγείας, τα καινοτόμα φάρμακα θα μπορέσουν να μειώσουν τη δημόσια φαρμακευτική δαπάνη και να βελτιώσουν σημαντικά τις συνθήκες θεραπείας των ασθενών μας.