Η εικόνα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου μεταξύ των κυβερνήσεων των κρατών-μελών του έχει βελτιωθεί αφότου ξέσπασε η παγκόσμια οικονομική κρίση το 2007, αναφέρεται σε εσωτερική έκθεση του ΔΝΤ που δημοσιοποιήθηκε την Τετάρτη στην Ουάσινγκτον.
Η έκθεση, με τίτλο Ο Ρόλος του ΔΝΤ ως Έμπιστου Συμβούλου, βασίζεται σε έρευνα στους κόλπους των κρατικών αρχών στις χώρες μέλη του, με την παράλληλη συμμετοχή άλλων 400 υφιστάμενων και πρώην αξιωματούχων σε 50 χώρες. Ακόμη, ελήφθησαν συνεντεύξεις και συμπληρώθηκαν ερωτηματολόγια μεταξύ του προσωπικού και των μελών του συμβουλίου του ΔΝΤ.
Ειδικότερα, το Γραφείο Ανεξάρτητης Αξιολόγησης του ΔΝΤ συμπεραίνει στην έκθεσή του πως ο διεθνής οργανισμός με έδρα την Ουάσινγκτον έχει επιτύχει «σημαντικές προόδους» όσον αφορά τον ρόλο του ως «έμπιστος σύμβουλος» των κυβερνήσεων των κρατών μελών του.
«Η παγκόσμια κρίση υπήρξε Λυδία λίθος και για το Ταμείο. Η απάντηση του ΔΝΤ στην κρίση οδήγησε σε μία ραγδαία άνοδο της ικανοποίησης που έδειξαν οι κρατικές αρχές των χωρών αυτών προς το πρόσωπό του», τονίζεται στην έκθεση.
Οι απαντήσεις στην έρευνα μεταξύ των κρατικών αρχών, με απαντήσεις από τα 137 από τα 188 μέλη του ΔΝΤ, καταλήγουν στο συμπέρασμα πως το Ταμείο σε μεγάλο βαθμό αντιμετωπίζεται ως πιο ανοικτό και ότι «επιδίδεται σε έναν πραγματικό διάλογο», ενώ ακόμη θεωρείται πιο ευέλικτο και ότι ανταποκρίνεται περισσότερο.
«Είναι ενθαρρυντικό ότι τα ευρήματα της έρευνας καταδεικνύουν ότι η μεγάλη πλειοψηφία των αρχών έχει θετικές απόψεις για το Ταμείο και το έργο του και ότι η εικόνα του Ταμείου συνέχισε να βελτιώνεται», δήλωσε η γενική διευθύντρια του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ.
Παραδέχτηκε, ωστόσο, ότι χρειάζεται να γίνουν περισσότερα για να εξασφαλιστεί ότι όλα τα μέλη του Ταμείου αντιμετωπίζουν το θεσμό ως ένα έντιμο, δίκαιο και αυστηρό εταίρος.
Στις συνεντεύξεις που επισυνάπτονται στην έρευνα, οι αξιωματούχοι υποστηρίζουν πως από το 2007 το ΔΝΤ έδειξε μεγαλύτερη υποστήριξη στην παροχή δημοσιονομικών κινήτρων, παρείχε βοήθεια στην αντιμετώπιση των ελλειμματικών προϋπολογισμών των χωρών-μελών του και μείωσε τις προϋποθέσεις που απαιτεί από τις χώρες προκειμένου να αξιολογήσει τον δανεισμό τους.
Η έρευνα συμπεραίνει πως πάντοτε υφίστανται τριβές μεταξύ του ρόλου του Ταμείου ως θεματοφύλακα της παγκόσμιας και των εκάστοτε οικονομιών και ως έμπιστου συμβούλου των κρατών-μελών του.
