«Στον δρόμο, στο πάλεμα και στο λιθάρι» αναφέρει ο ύμνος των Ολυμπιακών Αγώνων αλλά τα σύγχρονα αφεντικά των ολυμπιακών κύκλων δεν θα είχαν κανένα κώλυμα να αλλάξουν τους στίχους του και να το κάνουν «στο μπάντμιντον, στο γκολφ και στο γου σου». Οπου «γου σου» δεν είναι το γνωστό στους ποδοσφαιρόφιλους προσδιοριστικό του παλιού ποδοσφαιριστή Γ. Σ. Γεωργιάδη που τον ξεχώριζε από τον «γου χου» (Γ. Χ. Γεωργιάδης) αλλά μια κινεζική πολεμική τέχνη, που διεκδικεί την είσοδό της στο ολυμπιακό πρόγραμμα στο οποίο υπάρχει ήδη το γιαπωνέζικο τζούντο και το κορεάτικο τάε κβον ντο.
Και την ίδια ώρα οι φωστήρες της εκτελεστικής επιτροπής της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής αποφάσισαν να εξορίσουν από τον σκληρό πυρήνα των 25 ολυμπιακών αθλημάτων ένα από τα διαχρονικά σύμβολα των Ολυμπιακών Αγώνων, προκαλώντας μια απρόσμενη ίσως για αυτούς παγκόσμια αντίδραση που ξεπερνάει τον κόσμο της πάλης. Χρησιμοποιώντας (τεχνοκρατικά) κριτήρια που παραπέμπουν στην εμπορικότητα των αθλημάτων, όπως τηλεθέαση, προβολή του αθλήματος στα ΜΜΕ, παρουσία του στο Διαδίκτυο, αποφάσισαν με στυγνές βαθμολογίες να εξορίσουν την πάλη. Αλλά ξέχασαν ότι «πολιτική είναι η διαχείριση των συμβόλων» όπως έχει πει ο Φρανσουά Μιτεράν και η πάλη αποτελεί αναπόσπαστο σύμβολο των Ολυμπιακών. Και ουδείς φίλαθλος, ακόμη και αυτός που ποτέ δεν έχει παρακολουθήσει αγώνες πάλης, μπορεί να διανοηθεί και να αποδεχθεί Ολυμπιακούς Αγώνες χωρίς έναν από τους ακρογωνιαίους ιστορικούς λίθους του.
Στην περίπτωση της πάλης οι λεγόμενοι «Αθάνατοι» της ΔΟΕ αυτοπαγιδεύτηκαν στη λογική της εμπορευματοποίησης με την οποία μετρούν την αξία των αθλημάτων και κινδυνεύουν να απαξιώσουν τη συνολική αξία των Ολυμπιακών αφαιρώντας μαζί με την πάλη ένα μεγάλο κομμάτι από την ψυχή τους, ή έστω ό,τι έχει απομείνει από αυτήν.

Ανεξάρτητα από τον τρόπο που διαχειρίζεται το άθλημα η Διεθνής Ομοσπονδία –και είναι βέβαιο αλλά όχι της παρούσης ότι το κάνει με τον χειρότερο τρόπο –το αξιακό και συμβολικό φορτίο της πάλης παραμένει πολύ υψηλό, αποτελώντας έναν από τους συνδετικούς κρίκους των σύγχρονων Αγώνων με τις πηγές τους. Και από αυτή την άποψη η ευθύνη της Ελλάδας και της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής δεν μπορεί να εξαντληθεί σε μια ανακοίνωση διαμαρτυρίας (Ι. Ιωαννίδης) και σε μια ανακοίνωση στήριξης της ομοσπονδίας πάλης (ΕΟΕ). Διότι και η Ελλάδα έχει τα δικά της όπλα για να υπερασπιστεί τις διαχρονικές αξίες που έχει κληρονομήσει στην ανθρωπότητα και κάποιοι πρέπει κάποτε να τα χρησιμοποιήσουν…

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ