Τι ενώνει τον Δημήτρη Μυταρά με τον Θόδωρο Αγγελόπουλο, στη μνήμη του οποίου ο ζωγράφος αποφάσισε να δωρίσει στην Εθνική Πινακοθήκη το δίπτυχο «Ο φόνος», φιλοτεχνημένο το 1994; Τα φοιτητικά τους χρόνια στο Παρίσι της δεκαετίας του ’60. Σπουδαστής Γαλλικής Φιλολογίας, Φιλμογραφίας και Εθνολογίας ο Αγγελόπουλος, σπουδαστής Σκηνογραφίας ο Μυταράς, εργάζονταν στη φοιτητική εστία για να βγάλουν το χαρτζιλίκι τους και να αντεπεξέλθουν στις οικονομικές απαιτήσεις των σπουδών τους –να σημειωθεί πως, παρ’ ότι ο Μυταράς σπούδαζε με υποτροφία του ΙΚΥ, τα χρήματα δεν έφθαναν για να καλύψουν τις ανάγκες του. «Θυμηθήκαμε τα παλιά με συγκίνηση μια μέρα που ξανασυναντηθήκαμε μετά από πολλά χρόνια» μας είπε ο Δημήτρης Μυταράς. «Και ο Θόδωρος μου ζήτησε ένα έργο μου, διότι έλειπε από τη συλλογή του. Του υποσχέθηκα ότι θα του στείλω το δίχως άλλο. Και την επόμενη μέρα έμαθα ότι σκοτώθηκε. Αποφάσισα ωστόσο εγώ να του το «στείλω»». Αυτή είναι η ιστορία της δωρεάς του έργου «Ο φόνος» στην Εθνική Πινακοθήκη. Ενα έργο τεραστίων διαστάσεων (4×4 μέτρα), για το οποίο το πρώτο που ρώτησε ο ζωγράφος ήταν… αν χωράει. Και μόλις πήρε θετική απάντηση από τη διευθύντρια της Εθνικής Πινακοθήκης Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα, έκανε τη σκέψη του πράξη.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ